Während des Koreakrieges, der am 25. Juni 1950 begann, scheiterte die Armee der Vereinten Nationen (UN) und zog sich zurück, als die chinesischen Streitkräfte vom 14. bis 16. Oktober 1950 in Nordkorea den Fluss Yalu überquerten. Diese Tage waren auch die Tage, an denen die türkische Brigade in Korea ankam. Nach ihrer Ankunft in Korea sollte die 1. Türkische Brigade, die unter dem Kommando der 25. Division der 8. Amerikanischen Armee stand und mit dem Namen „North Star“ gekennzeichnet wurde, bald an die Spitze der schweren und blutigen Schlachten an die Front geschickt werden. Tatsächlich waren die Kämpfe von Kunuri zwischen dem 26. und 30. November 1950 ein Krieg, in dem die türkischen Einheiten schwere Verluste erlitten haben. Das türkische Militär zeigte große Opferbereitschaft in den Kunuri-Kriegen und gewährleistete den amerikanischen Truppen sich unvernichtet zurückziehen zu können und verhinderte, dass die amerikanische Armee und die Armee der Vereinten Nationen schwere Verluste erlitten. Kurz nach diesen Kämpfen versuchte die chinesische und nordkoreanische Armee am Silvesterabend 1951 eine Generaloffensive gegen die gesamte Armee der UN, bestehend aus den Kampfeinheiten von 16 UN-Mitgliedsstaaten, zu eröffnen. Und nachdem sie Seoul eingenommen hatten, zogen sie mit all ihren Kräften in die südlichen Gebiete des Han-Flusses. Gegenüber diesen Kräften gelang es den amerikanischen Truppen im Süden Seouls eine Verteidigungsposition einzunehmen. Mitte Januar 1951 sollte die 1. Türkische Brigade, die nach den Kunuri-Kämpfen versuchte sich zusammenzuraffen, wieder an die Front zurückgeschickt werden. Die Aufklärungsoperation, die am 24. Januar 1951 begann, als die Vorbereitungen für einen Gegenangriff getroffen wurden, führte schließlich zu allgemeinen Kämpfen zwischen beiden Seiten, und dieser Krieg, der mit dem Namen Kumyangjang-ni oder Höhenhügel-Kriege 185 und 156 in der Geschichte seinen Platz nehmen sollte, sollte beginnen. Die türkischen Einheiten, die in diesem Krieg den Feind von der Front aus angriffen, haben innerhalb von zwei Tagen mehr als ihnen vorgegeben wurde, ihre Ziele erreicht und eroberten strategisch wichtige Hügel mit Bajonettangriffen. Anschließend eroberte die 1. Türkische Brigade und die 241. Truppe des türkischen Infanterie-Regiments am 25. Januar 1951 die Provinzstadt Kumyangjang-ni. Aufgrund der außerordentlichen Erfolge im Krieg vom 25. bis zum 27. Januar 1951 wurde der 1. Türkischen Brigade vom US-Kongress einstimmig eine Außerordentliche-Ehrung und Urkunde verliehen. Außerdem wurde die 1. Türkische Brigade 1951 vom Präsident der Republik Südkorea mit dem Präsidentenorden ausgezeichnet. In der vom US-Kongress 1951 einstimmig überreichten Urkunde des Ehrenordens werden die Kumyangjang-ni-Kriege der 1. Türkischen Brigade zwischen 25.-27. Januar 1951 gelobt. Im letzten Abschnitt der langen Urkunde heißt es: „Die hervorragenden und außergewöhnlichen historischen Erfolge der türkischen Streitkräfte und der unter ihrer Kontrolle stehenden Einheiten im Krieg, sowie die vorbildhaften Kriegsfähigkeiten, bekräftigten ihren Ruhm noch einmal.
Die Vereinten Nationen, die Streitkräfte der Vereinigten Staaten und die tapferen Soldaten, die die Republik Türkei auf koreanischen Kriegsfeldern so hervorragend vertreten haben, unterstützen die Kontinuität der demokratischen Grundsätze und sind aller Art von Bewunderung und hoher Ehre würdig. “ Die Kumyangjang-ni-Kriege haben zu sehr wichtigen Ergebnissen geführt. Die Presse und Agenturen in den Vereinigten Staaten, Europa, Japan und vielen anderen Ländern bezeichneten die Erfolge der Kommandanten aller Grade und der Gefallenen der 1. Türkischen Brigade als zweiter Kunuri-Sieg. Über die Regierung der Republik Türkei und dem Generalstabschef wurden überall auf der Welt Nachrichten veröffentlicht, die den Sieg der 1. Türkischen Brigade lobten, und es wurden Glückwunschtelegramme an die Brigade gesendet. Die chinesische Armee wurde zum ersten Mal in diesem Krieg besiegt. Die 1. Türkische Brigade, die nach Kunuri den Kriegsverlauf zum zweiten Mal änderte, zeigte der Armee der Vereinten Nationen und anderer Länder der Welt, dass die chinesischen Einheiten besiegbar waren. Mit dem Erfolg in diesem Krieg wurde der Weg nach Seoul für die Streitkräfte der Vereinten Nationen geöffnet. Nach dieser außerordentlichen Opferbereitschaft und dem Erfolg der 1. Türkischen Brigade gab die aus 16 Mitgliedsstaaten der Vereinten Nationen bestehende Armee der Vereinten Nationen ihren Plan zur Evakuierung Koreas auf und den Truppen der Armee der Vereinten Nationen wurde Gelegenheit zum Angriff gegeben. So konnte die UN-Armee den Angriff nach Norden an allen Fronten starten, der Fluss Han konnte überquert werden und Seoul wurde wieder gerettet und am 27 März 1951 wurde der 38. Breitenkreis erreicht. Der amerikanische General Mac Arthur, der nach der Eroberung Seouls aus Tokio nach Korea kam, um die Türkische Brigade zu besuchen und am 13. Februar 1951 die 1. Türkische Brigade besuchte und beglückwünschte, sagte zu den Soldaten des 241. Infanterie-Regiments folgendes: “Es freut mich, Sie zu sehen. Für jeden in Japan sind Sie ein Held. Die Türken, die die 8. Armee in Kunuri gerettet und den Feind in Kumyangjang-ni besiegt und zerstört haben, sind große Helden. Für Türken gibt es keine Erfolglosigkeit.” Türkische Kommandanten der 1. Brigade, überreichten dem General Mac Arthur als Andenken an diesen Tag, eine türkische Flagge, die von Studentinnen der Mädchenschule in Izmir-Selçuk vorbereitet wurde. General Mac Arthur sagte, dass die türkische Flagge in seinem Amtszimmer das Atatürk Porträt schmücken werde. Resultat: Der türkische Soldat, der nicht am Zweiten Weltkrieg teilnahm und zu diesem Zeitpunkt keine moderne Kriegserfahrung hatte, lernte amerikanische Waffen erst 1950 in Korea kennen. Des Weiteren hatte Korea nicht die Gelegenheit gehabt, genug militärische Ausbildung und Vorbereitung zu treffen. Es ist eine historische Realität, dass die 1. Türkische Brigade, die im Kunuri Krieg 20 Prozent seiner Soldaten verloren hat, und die Kommandanten und Gefallenen des 241. Infanterie-Regiments zum zweiten Mal mit großem Erfolg im Kumyangjang-ni – Krieg den Verlauf des Koreakrieges änderten. Die Gefallenen verteidigten Korea als wäre es ihr eigenes Heimatland und kamen von 15.000 Kilometer Entfernung nach Korea, um den Weltfrieden zu gewähren. Diese Aufopferungsbereitschaft führte sie zum Tode. Der Erfolg am 25. Januar 1951 in Kumyangjang-ni war ein wichtiger Wendepunkt für das Bestehen der gegenwärtigen Republik Korea. Die türkischen Soldaten, die auf den Kriegsfeldern des Koreakriegs bei den Angriffen an den Fronten und während des Rückzugs als Nachhut die schwierigsten Aufgaben übernahmen, zeigten eine Opferbereitschaft, die kein Mitgliedsstaat der Vereinten Nationen nachvollziehen konnte. Unsere 892 gefallenen Soldaten, die tausende Kilometer von ihrer Heimat entfernt gekämpft haben (41 Offiziere, 25 Unteroffiziere, 826 Soldaten) sind heute in der koreanischen Stadt Pusa, in dem Martyrium der Vereinten Nationen begraben. Möge ihre Seele im ewigen Frieden ruhen… Die unvergesslichen Leistungen der 1.,2.,3. und 4. Türkischen Brigaden-Kommandanten und der Gefallenen, die vom Beginn des Koreakrieges am 25. Juni 1950 bis zur Unterzeichnung des Waffenstillstandsabkommens am 27. Juli 1953 für den Weltfrieden strebten, werden für immer existieren. Die erforderlichen Arbeiten der Zuständigen der Großen Nationalversammlung Türkei, sollte die Korea Medaille und / oder die Weltfriedenmedaillen, die von der Regierung der Republik Türkei bisher noch nicht verliehen wurde, in kürzester Zeit den 892 Soldaten, die im Koreakrieg ums Leben gekommen sind und den türkischen Soldaten, die in den Jahren 1950-1951-1952-1953 ein Jahr lang im Koreakrieg teilnahmen, die in der 1., 2., 3. und 4., türkischen Brigade in allen Graden als General, Offizier, Unteroffizier (22.500 Türkische Soldaten) beteiligt waren, verliehen werden, damit sie sich geehrt fühlen. Außerdem sollen die Angehörigen der Gefallenen und die noch lebenden Veteranen und deren Angehörige wissen, dass unser Staat sie nicht vergessen hat, diesbezüglich werden sich auch die Waffenbrüder und die Bürger der Türkischen Republik geehrt fühlen. Darüber hinaus muss ich meine persönliche Meinung zu einem anderen Thema äußern, das unser Land betrifft. Als der Koreakrieg 1950 begann, kam die Generalversammlung der Vereinten Nationen auf Aufruf der Vereinigten Staaten von Amerika zusammen und Amerika forderte die Mitgliedstaaten der Vereinten Nationen auf, der UN-Armee Kampfkraft zu leisten, um den Krieg zwischen Nord- und Südkorea auf der koreanischen Halbinsel zu beenden und den Weltfrieden sicherstellen zu können.
Das erste Land, das auf die Nachfrage der Vereinten Nationen im Juni 1950 antwortete, war die Türkische Republik. Als zweitgrößte Militärmacht nach den USA erreichte sie mit einer Militärmacht von vier Brigaden über Iskenderun mit amerikanischen Kriegsschiffen in ca. 20-25 Tagen Korea, um dem Weltfrieden einen Beitrag zu leisten. Aufgrund des außenpolitischen Prinzips der Türkischen Republik “Frieden im Lande, Frieden auf der Welt” hat die 1., 2., 3. und 4. Brigade der türkischen Streitkräfte unter der Aufsicht der Vereinten Nationen bis zur Unterzeichnung des Waffenstillstandsabkommens vom 27. Juni 1953, vier Jahre lang auf der koreanischen Halbinsel Dienst geleistet. Eine der Voraussetzungen, um ein großer Staat zu sein, ist eine langfristige und kohärente Außenpolitik. Wenn man heute 2019 die geführten Friedensgespräche zwischen den betroffenen Staaten betrachtet, sieht man, dass bei den Friedensgesprächen zwischen den Parteien auf der koreanischen Halbinsel die diplomatische Teilnahme der Türkei noch notwendig ist. Als Sohn eines Veteranen, der teilweise die Leiden der Angehörigen von Soldaten und Veteranen verstehen kann, glaube ich persönlich, dass die Rechte der Koreakrieg-Soldaten und -Veteranen und ihren Angehörigen und der Republik Türkei verteidigt werden müssten.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını (Zeitschrift für Veteranen des Krieges) – Jahr: 2019/34 – Nummer: 149 – Seite: 18-20
** Das Bild stammt aus Fotoğraflarla Kore Savaşı’nda Türk Askeri – Turkish Soldier in the Korean War Through Pictures. ATASE, 2019.
During the Korean War that broke out on June 2, 1950, the United Nations (UN) army suffered a defeat at the hands of Chinese forces who had crossed Yalu River to penetrate into the lands of North Korea on October 14-16, 1950, as result of which the UN army was forced to retreat. Those were the same days when the Turkish Brigade arrived in Korea. Soon after, the 1st Turkish Brigade, which upon its arrival in Korea came under the command of the 8th U.S. Army 25th Division and was assigned the code name “North Star”, was sent to the front line to fight in the most forefront of arduous and bloody battles. Indeed, the Battle of Kunu-ri on November 26-30, 1950 turned out to be a battle where the Turkish troops suffered heavy losses. At the Battle of Kunu-ri, the Turkish troops made great sacrifices to help the U.S. troops retreat without destruction and fought in the front lines to prevent the U.S. army together with the United Nations army from suffering heavy casualties. Shortly after these battles, on the New Year's Eve of 1951, the Chinese and North Korean armies attempted a general assault against the entire front of the UN army comprising combat troops of 16 UN member states, after which they seized Seoul and crossed Han River with all their forces heading towards the south. Against these forces, the U.S. troops could only form a defensive line in the south of Seoul. The 1st Turkish Brigade, trying to gather strength after the Battle of Kunu-ri, was sent to the front line once again in mid-January 1951. The advanced reconnaissance operation launched on January 24, 1951 – a time when preparations for a counteroffensive were made – would turn into general conflicts between the two sides and the war referred to as the Battle of Kumyangjang-ni / Battles of Hill 185 and Hill 156 would begin. In this battle, the Turkish troops attacking the enemy from the front surpassed the targets that had been assigned to them in just two days and conquered strategically important hills thanks to bayonet charge. Subsequently, the town of Kumyangjang-ni was seized by the 1st Turkish Brigade on January 25, 1951 in collaboration with troops of the 241st Turkish Infantry Regiment. On grounds of the extraordinary achievements made during the war that took place on January 25-27, 1951, the U.S. Congress unanimously conferred upon the 1st Turkish Brigade a Distinguished Unit Citation and a certificate enclosed thereto. Moreover, the 1st Turkish Brigade received a Presidential Unit Citation from the South Korean Presidency in 1951. The 1st Turkish Brigade’s fighting efforts at the Battles of Kumyangjang-ni on January 25-27, 1951, are highly praised in the Distinguished Unit certificate awarded unanimously by the U.S. Congress in 1951. The last section of the certificate’s long text reads as follows: “The exceptional and extraordinary historical achievements of the Turkish Armed Forces together with the troops under their control in this war and the exemplary war capabilities they exhibited have increased their fame even more. The military forces of the United States and the United Nations, who have helped to maintain the continuity of democratic principles, and the brave soldiers who have represented the Republic of Turkey in the Korean battlefields with such brilliance are worthy of highest honour and all appreciation.” The battles of Kumyangjang-ni led to very important results, while the success and sacrifices by commanders and soldiers of all ranks in the 1st Turkish Brigade were acknowledged as a second Kunu-ri victory by the press and agencies in the United States, Europe, Japan and many other countries. The Turkish Government and the Turkish General Staff were mentioned in news all over the world praising the victory achieved by the 1st Turkish Brigade, and congratulatory telegraphs were sent to the Brigade. The Chinese Army was defeated for the first time in this war. The 1st Turkish Brigade, which changed the course of war for the second time after Kunu-ri, proved to the United Nations Army and other countries worldwide that the Chinese troops could indeed be defeated. The success won at this war opened the way to Seoul for the forces of the United Nations. Thus, thanks to this extraordinary sacrifice and success of the 1st Turkish Brigade, the UN Army consisting of 16 UN member states could abandon its plan to quit Korea, and the troops of the United Nations army were given the chance to take the offensive. Indeed, the UN army would start its attack northwards in all front lines, cross Han River and rescue Seoul once again, and reach the 38th parallel on March 27, 1951. On February 13, 1951, the American General MacArthur, officiating as Commander of the United Nations Army, who had travelled all the way from Tokyo to Korea to visit the 1st Turkish Brigade and congratulate them in person after Seoul was regained, addressed the soldiers of the 1st Turkish Brigade and 241st Regiment Ceremonial Company with following words: “I am so glad to see you. Everybody in Japan speaks of you Turks as heroes. The Turks, who have not only saved the 8th Army in Kunu-ri but defeated and devastated the enemy in Kumyangjang-ni are for sure heroes of the highest rank. There is no such an answer as “no” for the Turks”. The commanders of the 1st Turkish Brigade presented a Turkish flag, embroidered by students of the Girls Arts Institute in Selçuk / Izmir, to General MacArthur as a souvenir of that day. General MacArthur said that the Turkish flag given to him was going to glamorize the picture of Atatürk already decorating the walls of his office room. To conclude: The Turkish soldier, who had not taken part in the Second World War and had no modern war experience at the time, got introduced to American weapons in 1950 in Korea. And naturally, Korea had not had the opportunity to do enough military training and preparation. It is a historical fact that the commanders and soldiers of 1st Turkish Brigade and the 241st Infantry Regiment, who had lost twenty percent of their current manpower in the Battles of Kunu-ri, changed the course and destiny of the Korean War for the second time by their superior achievements at the Battles of Kumyangjang-ni. The Turkish soldiers defended Korea as if they were defending their own motherland. They travelled all the way to Korea from a distance as far as 15 thousand kilometres to keep the world peace and gave their lives for this cause. The success achieved at the Battle of Kumyangjang-ni on January 25, 1951 has been an important milestone for the continued existence of today’s Korean Republic. The Turkish troops, who undertook the most challenging tasks in the forefront during advanced offensives and also as trail team during retreat in all areas where war took place in Korea, showed a sacrifice that was beyond the understanding of the member nations of the United Nations (UN). Our 892 soldiers (41 officers, 25 petty officers, 826 privates), who were martyred during their fight thousands of kilometres away from their homeland, now rest in the United Nations Martyrs’ Cemetery in Pusan city of the Republic of Korea. May they rest in peace… The unforgettable achievement of commanders and soldiers of all ranks in the 1st, 2nd, 3rd and 4th Turkish Brigades, who fought to uphold world peace at all stages of the Korean War which broke out on June 25, 1950 and lasted until July 27th, 1953 the day on which the ceasefire agreement was signed, will forever live.
In this context, it is highly desirable that the Turkish Grand National Assembly takes the required steps with relevant government agencies to make sure that the Korea medals and / or World Peace medals, which still have not been granted to the 892 Turkish military martyrs who got killed in the Korean War and the generals, officers, petty officers, and privates (22.500 Turkish soldiers) of all ranks in the 1st, 2nd, 3rd and 4th Turkish Brigades who stayed in Korea for one year each during the years 1950-1951-1952-1953, are given to the relevant right holders as soon as possible. This will make the living relatives of our martyrs as well as the living veterans and their relatives make feel that they have not been forgotten by the Turkish state, and at the same time serve as reassurance for their brothers in arms and citizens of the Turkish Republic. In addition to all of this, I would like to take this occasion to express my personal views on another issue that concerns our country. The United Nations General Assembly convened upon the United States' call for help from the world in 1950, i.e. the beginning of the Korean War, and requested member states to provide combat power support for UN member states in order to end the war between North and South Korea on the Korean peninsula as soon as possible and ensure world peace. The Republic of Turkey was the first country to respond to this call of the United Nations in June 1950, whereupon Turkey deployed a military power of four brigades – the second largest combatant force after the US – in order to contribute to world peace, who set off from İskenderun on US warships to arrive in Korean peninsula after having travelled on the seas for at least 20-25 days. As a requirement of the Turkish foreign policy based on the principle “Peace at Home, Peace in the World”, the first, second, third, and fourth brigades of the Turkish Armed Forces served on the Korean Peninsula for four years under the command of the United Nations army until the ceasefire agreement was signed on July 27, 1953. One of the requirements of being a great country is to adopt long-term and consistent foreign policies. Taking into consideration today’s circumstances and the currently ongoing peace talks between the related governments regarding the Korean peninsula in 2019, it becomes obvious that, as an extension of Turkey’s contributions to world peace in the past, it will be for the benefit of peace talks currently held between the parties on the Korean Peninsula if Turkey takes a seat on the table of diplomacy. As a son born to a veteran who is at least partially familiar with the feelings and sufferings experienced by the relatives of our martyrs and veterans who fought in the Korean war, I am personally convinced that the rights of martyrs and veterans of the Korean War, the rights of their relatives, and those of the Turkish Republic deserve to be defended.
* War Veterans Periodical – A Publication by the Turkish War Veterans Association – Year: 2019/34 – Issue: 149 – Page: 18-20
** The image has been taken from “Turkish Soldier in the Korean War Through Pictures” published by Görsel ATASE in 2019.
Durante la Guerra de Corea, que comenzó el 25 de junio de 1950, el ejército de las Naciones Unidas (ONU) fracasó y se retiró debido al ataque de las fuerzas chinas que cruzaron el río Yalu del 14 al 16 de octubre de 1950 en Corea del Norte. Estos días fueron también los días en que la brigada turca llegó a Corea. Después de llegar a Corea, la 1ª Brigada turca, bajo el mando de la 25ª División del 8º Ejército de los Estados Unidos y denominada con el código de “North Star- Estrella Polar”, pronto sería enviada a la línea del frente y lucharía en las filas delanteras de duras y sangrientas batallas. Como consecuencia, entre las fechas del 26 al 30 de noviembre del 1950, en las Batallas de Kunuri las tropas turcas perdieron muchos soldados. Los militares turcos hicieron grandes sacrificios en las batallas de Kunuri para retirar las tropas estadounidenses sin dañarlas e impidieron que el ejército estadounidense y el ejército de las Naciones Unidas sufrieran grandes bajas en la línea del frente. Poco después de estas batallas, en la víspera del Año Nuevo de 1951, los ejércitos chinos y norcoreanos intentaron una ofensiva general contra todo el ejército de la ONU, formado por unidades de combate de 16 estados miembros de la ONU y, después de tomar Seúl con todas las fuerzas, se dirigieron hacia el sur del río Han. Frente a estas fuerzas, las tropas estadounidenses pudieron formar una posición defensiva en el sur de Seúl. A mediados de enero de 1951 la 1ª Brigada turca, que intentaba recuperarse después de Kunuri, fue enviada a la línea del frente. La operación de reconocimiento avanzado que comenzó el 24 de enero de 1951, en los días en que se realizaron los preparativos de contraataque, daría lugar a conflictos generales entre las dos partes y la guerra comenzaría con el nombre de Kumyangjang-ni o las Batallas de 185 y 156-Rakımlı Tepe. Las tropas turcas que atacaron al enemigo desde el frente en esta guerra fueron más allá de los objetivos que se les encomendaron en dos días y recibieron colinas estratégicamente importantes con un ataque de bayoneta. Posteriormente, se apoderaron de la ciudad de Kumyangjang-ni el 25 de enero de 1951 con la 1ª Brigada turca y el 241º Regimiento de infantería turco. Debido a sus extraordinarios logros durante la guerra, que tuvo lugar del 25 al 27 de enero de 1951, el Congreso de los Estados Unidos otorgó por unanimidad la Citación Presidencial de Unidad a la 1ª Brigada turca. Además, la 1ª Brigada turca fue galardonada por el presidente de Corea del Sur con la Citación Presidencial de Unidad en el año 1951. La Brigada turca ha sido ampliamente elogiada en la citación dada por unanimidad en el congreso de Estados Unidos del año 1951 debido a las batallas de Kumyannjang-ni del 25 al 27 de enero de 1951. En la última parte de la extensa citación se menciona lo siguiente: “Los logros históricos excepcionales y extraordinarios de las Fuerzas Armadas turcas y sus tropas en la guerra, así como su capacidad de combate ejemplar, incrementaron su fama una vez más. Los éxitos de sus valientes soldados, junto con la continuidad de los principios democráticos que ayudan a las fuerzas militares de la República de Turquía y los Estados Unidos y el país de las Naciones Unidas en la Guerra de Corea, son dignos de alto honor y merecen todo tipo de alabanza". Las batallas de Kumyangjang-ni han logrado resultados muy importantes; en la prensa y agencias en los Estados Unidos, Europa, Japón y muchos otros países han sido mencionadas como una segunda victoria de Kunuri gracias al sacrificio y el éxito de los comandantes y los Mehmetçik en el rango de la 1ª brigada turca. Al gobierno de la República de Turquía y al Estado Mayor de Turquía se les dedicaron noticias de alabanza y gloria en todos los rincones del mundo, mientras que a la 1ª Brigada turca le fueron enviados numerosos telegramas de felicitación. El ejército chino fue derrotado por primera vez en esta guerra. La Brigada turca, que cambió el curso de la guerra por segunda vez después de Kunuri, mostró al Ejército de las Naciones Unidas y a los otros países del mundo que las tropas chinas no eran invencibles. Con el éxito de esta guerra, el camino a Seúl se abrió a las fuerzas de las Naciones Unidas. Consecuentemente, el Ejército de las Naciones Unidas, que consta de 16 estados miembros de las Naciones Unidas, tras este extraordinario sacrificio y éxito de la 1ª Brigada turca, abandonó su plan de evacuar Corea y permitió que las tropas del Ejército de las Naciones Unidas atacaran. De hecho, el Ejército de las Naciones Unidas habría iniciado el ataque hacia el norte en todos los frentes, y pasando el río Han habría rescatado Seúl para finalmente, el 27 de marzo de 1951, haber alcanzado el paralelo 38. El comandante estadounidense del Ejército de los Estados Unidos, el general Mac Arthur, quien llegó a Corea desde Tokio para visitar y felicitar a la brigada turca y a la 241ᵃ división en la ceremonia tras la recaptura de Seúl, se dirigirá a los soldados de la siguiente manera: "Me alegro de verles. En Japón dicen que los turcos son héroes. Los turcos, que salvaron al 8º ejército en Kunuri y derrotaron al enemigo en Kumyangjang-ni son héroes de los héroes. Para los turcos no existe el no”. Como recuerdo de ese día, los comandantes de la brigada turca entregaron al general Mac Arthur una bandera turca que había sido diseñada por las alumnas del Instituto de la Mujer del Arte de Selçuk en Esmirna. El general Mac Arthur dijo que iba a adornar su oficina, donde ya tenía la foto de Ataturk, con esa bandera turca. Como resultado, el soldado turco, que no participó en la Segunda Guerra Mundial y no tenía experiencia de guerra moderna hasta ese momento, conoció las armas estadounidenses en 1950 en Corea. Y, naturalmente, Corea no tuvo la oportunidad de llevar a cabo el suficiente entrenamiento y preparación militar. La brigada turca y la 241ᵃ división sufrieron el veinte por ciento de bajas en las guerras Kunuri. Es un hecho histórico que la brigada turca ha cambiado el curso de la Guerra de Corea con su extraordinario éxito. Los Mehmetçik defendieron Corea como lo hubieran hecho por su propio país, llegando a Corea, a 15.000 kilómetros de distancia, para proteger la paz mundial, una causa por la que darían su vida. El éxito de la batalla de Kumyangjang-ni del 25 de enero de 1951 fue un importante punto de inflexión para la supervivencia de la actual República de Corea. Las tropas turcas, realizando las tareas más desafiantes como réplicas durante los retiros en las carreras de vanguardia en las zonas donde se produjo la guerra en Corea, mostraron un sacrificio que ninguna nación que pudiera unirse a las Naciones Unidas (ONU) podría entender. Nuestros 892 soldados (41 oficiales, 25 suboficiales, 826 soldados), mártires de guerra que lucharon a miles de kilómetros de su tierra natal, se encuentran ahora en el cementerio de mártires de guerra de las Naciones Unidas en la ciudad de Pusan de la República de Corea. Que descansen en paz... Nunca se olvidarán los éxitos logrados por los comandantes de cada etapa de las brigadas turcas 1,2,3 y 4 para contribuir a la paz mundial entre el comienzo de la Guerra de Corea el 25 de junio de 1950 y la firma del acuerdo de alto el fuego el 27 de julio de 1953.
A los 892 soldados turcos mártires que sirvieron en todos los niveles (22.500 militares turcos) en la Guerra de Corea en los años 1950,1951,1952 y 1953 y que permanecieron durante el período de 1 año en las brigadas de 1, 2, 3 y 4, hasta el día de hoy no se les había concedido la medalla coreana ni la medalla de la paz mundial por el gobierno turco. Próximamente, las pertinentes autoridades de los estudios de la Asamblea Nacional, y tan pronto como sea necesario, se encargarán de otorgar las medallas y proteger a los propietarios de los derechos que viven con familiares de los mártires de guerra, lo que sugiere que nuestro gobierno no olvida a sus veteranos ni a los compañeros de armas. Asimismo levantará el ánimo de nuestros ciudadanos. Además de todo esto, quisiera expresar mi opinión personal sobre otro tema que concierne a nuestro país. La Asamblea General de las Naciones Unidas convocó el llamado de Estados Unidos para obtener ayuda del mundo entero en 1950, cuando comenzó la Guerra de Corea, y solicitó a los estados miembro que otorgaran poder de combate a los estados miembro de la ONU para poner fin a la guerra entre Corea del Norte y Corea del Sur y para garantizar la paz mundial. La primera respuesta a este llamamiento llegó desde Turquía. Turquía envió una fuerza militar de cuatro brigadas, siendo el segundo poder militar después de Estados Unidos. Llegaron a la península coreana con buques de guerra de Estados Unidos desde İskenderun a los 20-25 días.
Las brigadas turcas 1,2,3 y 4 lucharon cuatro años durante la guerra en la península coreana. Como requisito del principio de política exterior de la República de Turquía "La paz en casa, la paz en mundo" se firmó un acuerdo de alto el fuego el 27 de julio de 1953 en la península de Corea. Uno de los requisitos para ser un gran estado es poseer políticas exteriores a largo plazo y consistentes. Dadas las conversaciones de paz entre el gobierno relacionado con la península coreana en 2019, es necesario que Turquía sea un país muy importante en la mesa de la diplomacia, a través de las negociaciones de paz entre las partes, para la continuidad de la paz mundial. Siendo hijo de un veterano que conoce en parte el sufrimiento que sienten los mártires de la Guerra de Corea, creo que hay que defender los derechos de los veteranos y sus familiares.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – Año: 2019/34 – Número: 149 – Páginas: 18-20
** Las fotografías fueron tomadas del estudio de ATASE publicadas en 2019 en Fotoğraflar Kore Savaşı’nda Türkler– Turkish Soldier in the Korean War Through Pictures.
Au cours de la guerre de Corée qui a commencé le 25 juin 1950, l'armée des Nations Unies (ONU) a échoué et s'est retirée en raison de l'attaque des forces chinoises qui ont traversé la rivière Yalu du 14 au 16 octobre 1950 en Corée du Nord. C'est à cette date que la brigade turque est arrivée en Corée. Après son arrivée, la 1re Brigade turque, sous le commandement de la 25e Division de la 8e Armée américaine et surnommée «North Star-Polar Star», devait bientôt être envoyée au front et se battre au premier plan des combats acharnés et sanglants. En fait, les combats de Kunuri entre le 26 et le 30 novembre 1950 ont été des affrontements où les troupes turques ont subi de lourdes pertes. L'armée turque a consenti à de gros sacrifices dans les combats de Kunuri pour que les troupes américaines se retirent sans grand dégât et a empêché l'armée américaine et l'armée des Nations Unies de faire de lourdes pertes en première ligne. Peu de temps après ces batailles, à la veille du nouvel an 1951, les armées chinoise et nord-coréenne tentèrent de lancer une offensive générale contre tout le front de l'armée des Nations Unies, composée des unités de combat de 16 États membres, après avoir pris Séoul et traversé le fleuve Han avec toutes leurs forces. Face à ces forces, les troupes américaines n’ont pu que former une position défensive au sud de Séoul. À la mi-janvier 1951, la 1re Brigade turque qui tentait de se rétablir après Kunuri a été envoyée sur la ligne de front. L’opération de reconnaissance avancée, qui a débuté le 24 janvier 1951 au moment des préparatifs de la contre-attaque, s’est transformée en affrontements généraux entre les deux parties et les combats de Kumyangjang-ni (185 et 156-Rakımlı Tepe) ont commencé. Les troupes turques qui ont attaqué l'ennemi de front dans ces combats sont allées au-delà de leurs objectifs et ont pris des collines d'importance stratégique avec une attaque à la baïonnette. Par la suite, la 1re Brigade turque et le 241e régiment d'infanterie turque ont repris la ville de Kumyangjang-ni le 25 janvier 1951. En raison de ses réalisations extraordinaires au cours des combats du 25 au 27 janvier 1951, le Congrès des États-Unis a unanimement accordé à la Brigade turque la Médaille d’honneur des États-Unis d’Amérique. En outre, en 1951, le président de la Corée du Sud a octroyé à la 1re brigade turque la Médaille d’honneur présidentielle. La victoire de la brigade turque lors des batailles de Kumyangjang-ni a été largement saluée par le Congrès américain dans le brevet de la médaille. Dans la dernière partie de ce texte on dit: “Les réalisations historiques exceptionnelles et extraordinaires des forces armées turques et de leurs troupes engagées dans la guerre, ainsi que leurs capacités de combat exemplaires, ont encore accru leur renommée. l'Organisation des Nations Unies qui a contribué à la continuité des principes démocratiques, les forces armées des États-Unis et les braves soldats des forces armées de la République de Turquie sont dignes de la plus haute distinction et appréciation”. Les batailles de Kumyangjang-ni ont conduit à des résultats très importants. La presse et les agences en Europe, au Japon et dans de nombreux autres pays ont mentionné le succès et les sacrifices des commandants et des soldats de la 1re Brigade turque en qualifiant les batailles de Kumyangiang-ni comme une seconde victoire de Kunuri. Des télégrammes de félicitations provenant de tous les coins du monde ont été envoyés au Gouvernement de la République de Turquie et à la 1er Brigade turque. L'armée chinoise a été vaincue pour la première fois dans cette guerre. La Brigade turque, qui a changé le cours de la guerre pour la deuxième fois après Kunuri, a montré que les troupes chinoises pouvaient être vaincues par l'armée des Nations Unies et d'autres pays du monde. Avec le succès de cette guerre, le chemin de Séoul a été ouvert aux forces des Nations Unies. Par conséquent, l'armée des Nations Unies, composée de 16 États membres des Nations Unies, grâce au sacrifice extraordinaire et le succès de la 1re Brigade turque, a abandonné son plan d'évacuation de la Corée et a permis aux troupes de l'armée des Nations Unies de réaliser de nouvelles attaques. En fait, l'armée des Nations Unies a lancé une attaque au nord sur tous les fronts et la rivière Han comme la ville de Séoul ont été sauvées. Le 27 mars, le 38e parallèle a été atteint. Le commandant de l'armée américaine, le général américain Mac Arthur, venu de Tokyo en Corée pour visiter et féliciter la brigade turque après la reprise de Séoul, le 13 février 1951, a prononcé dans son discours les paroles suivantes: «Je suis heureux de vous voir. Au Japon, tout le monde dit que les Turcs sont des héros. Les Turcs, qui ont sauvé la 8ème armée à Kunuri et ont vaincu l'ennemi à Kumyangjang-ni, sont des héros incomparables. En souvenir de cette cérémonie, un drapeau turc préparé par les élèves de l’Institut des Arts de Selçuk à İzmir a été offert au général MacArthur par les commandants de la 1ère brigade turque. Le général Mac Arthur a déclaré qu’il mettrait dans son bureau le drapeau turc à côté de la photo d’Atatürk. Finalement le soldat turc, qui n'a pas participé à la Seconde Guerre mondiale et n'avait aucune expérience de la guerre moderne à l'époque, n’a rencontré les armes américaines qu’en 1950 en Corée. Et naturellement, la Corée n'avait pas eu l'occasion de faire suffisamment d'entraînement et de préparation militaires. Il est vrai que les commandants et soldats de La Brigade de guerre turque et du 241ème régiment d'infanterie, qui avaient perdu vingt pour cent de leurs effectifs dans les guerres de Kunuri, ont remporté une seconde victoire dans l'histoire de la guerre de Corée. Le soldat turc a défendu la Corée comme sa patrie et est venu en Corée pour protéger la paix mondiale à une distance de 15 000 km de chez lui. Il a remporté la bataille de Kumyangjang-ni le 24 janvier 1951. Cette victoire a été un point important dans la continuation de l'existence de la République de Corée d'aujourd'hui. Les troupes turques qui ont assumé les tâches les plus difficiles lors de la retraite des fronts, dans les zones de conflit en Corée, ont fait un sacrifice qu'aucun pays membre des Nations Unies (ONU) ne pourrait comprendre. Nos 892 soldats (41 officiers, 25 sous-officiers et 826 soldats), qui sont morts dans les combats à des milliers de kilomètres de leur pays natal, reposent maintenant dans le cimetière militaire des Nations Unies à Pusan, ville de la République de Corée. Qu’ils reposent en paix… La victoire des 1ere, 2e, 3e, 4e Brigades turques qui ont lutté pour la paix mondiale du début de La guerre de Corée, commencé le 25 juin 1950, jusqu’à l’accord de cessez-le-feu signé le 27 juillet 1953 sera toujours saluée. Ce sera un grand hommage d’octroyer à tous les militaires turcs qui ont servi à tous les niveaux (22.500 au total) entre les années 1950-1953 pour des missions d’un an, la médaille coréenne et / ou la médaille de la paix mondiale par le République de Turquie. L’octroi de cette médaille qui nécessite l’initiative de l’Assemblée Nationale sera sûrement un grand honneur pour les militaires décédés, les vétérans et leurs familles.
En plus de tout cela, je dois exprimer mon opinion personnelle sur un autre problème qui concerne notre pays. L'Assemblée générale des Nations Unies, convoquée à la suite de l'appel à l’aide des États-Unis en 1950, au début de la guerre de Corée, demanda aux États membres de l'ONU de combattre pour mettre fin à la guerre entre la Corée du Nord et la Corée du Sud et assurer la paix dans le monde. La République de Turquie a été le premier pays à répondre à cet appel et en tant que deuxième puissance militaire après les Etats-Unis, avec des forces armées composées de quatre brigades, a atteint la péninsule coréenne à la suite d’un voyage en mer de 20-25 jours sur les navires de guerre américains afin de contribuer à la paix. Suivant le principe fondamental de la politique étrangère turque, “Paix dans le pays, paix dans le monde”, les brigades turques ont servi, pendant quatre ans, jusqu’à l’accord de cessez-le-feu signé le 27 Juillet, au sein de l’armée des Nations Unies, dans la péninsule coréenne.
L'une des exigences d'être un grand État est de mener des politiques étrangères cohérentes et à long terme. Compte tenu des pourparlers de paix en cours entre les gouvernements des pays concernés en 2019, la présence diplomatique de la Turquie est une nécessité pour les négociations de paix qui se poursuivent dans la péninsule coréenne. En tant que fils d’un vétéran, je pense connaître les souffrances des proches des soldats morts ou blessés et je crois personnellement à la nécessité de la protection de leurs droits ainsi que de celles de la République de Turquie.
* War Magazine des anciens combattants - Turquie Combattant Association des anciens combattants Publication - Année: 2019/34 - Numéro: 149 - Page: 18-20
** Images ATASE'in visuelles publiées en 2019 dans la guerre de Corée. Armée turque - Représentant turc de la guerre de Corée à travers des images de l'étude.
Nel corso della Guerra di Corea cominciata il 25 giugno del 1950, tra il 14 e il 16 aprile dello stesso anno l’esercito delle Nazioni Unite subì una grande disfatta e fu costretto alla ritirata di fronte all’offensiva delle forze armate della Cina entrate nei territori della Corea del Nord oltrepassando il fiume Yalu. In quegli stessi giorni la Brigata Turca entrava in Corea. Dopo essere entrata in Corea e aver legato al proprio esercito la Venticinquesima Brigata Turca, l’ottava armata degli Stati Uniti dopo non molto tempo spediva al fronte la Prima Brigata Turca con il nome in codice di Kutup Yıldız-Stella Polare per farla combattere nelle prime linee dei una guerra ardua e sanguinosa. In conclusione la Battaglia di Wawon* occorsa tra il 26 e il 30 novembre del 1950 le unità turche subirono molte perdite. Durante la battaglia i soldati turchi con grande fedeltà permisero alle unità statunitensi di ritirarsi senza essere distrutte e prendendo posto nelle primissime file del fronte impedirono all’esercito americano e a quello alleato delle Nazioni Unite di subire perdite maggiori. Breve tempo dopo quella battaglia, la notte di capodanno del 1951 l’esercito della Cina e della Corea del Nord lanciarono un’offensiva generale contro l’esercito delle Nazioni Unite formato dalle unità di sedici nazioni belligeranti membri dell’ONU; dopo aver preso Seul passarono a sud del fiume Han con tutte le loro forze. Contro queste forze le truppe statunitensi riuscirono soltanto a formare un insediamento di difesa a sud di Seul. Intanto la Prima Brigata Turca che cercava di recuperare le forze in seguito alla Battaglia di Wawon veniva rispedita al fronte alla metà di gennaio del 1951. Nei giorni in cui veniva organizzata la risposta all’attacco, l’operazione di avanscoperta cominciata il 24 gennaio del 1951 si sarebbe presto trasformata in uno scontro generale tra i due fronti dando inizio a quella che è passata alla storia con il nome di “Battaglia di Kumyangyang della Collina 185 e 156”. Le truppe turche che avevano attaccato il nemico dal fronte durante quella battaglia passarono oltre gli obbiettivi che erano stati loro assegnati nell’arco del primo giorno e con un assalto alla baionetta conquistarono le colline che avevano un’importanza strategica. Successivamente, il 25 gennaio del 1951 la Prima Brigata Turca e le unità del Duecentoquarantunesimo Reggimento di Fanteria Turca conquistarono l’insediamento di Kumyangyang. A causa degli straordinari successi raggiunti nella durante la guerra tra il 25 e il 27 gennaio la Prima Brigata Turca fu insignita nel 1951 della medaglia e dell’onorificenza al valore militare da parte del Congresso degli Stati Uniti unanime. Nell’onorificenza assegnata dal Congresso si parla con grande elogio della battaglia di Kumyangyang del 25-27 gennaio 1951. Nell’ultima parte si legge: “Gli straordinari successi storici delle Forze Armate Turche e delle unità ai loro ordini e le esemplari abilità di guerra hanno aumentato ulteriormente la fama che si sono conquistate. I coraggiosi soldati che hanno rappresentato in maniera tanto illustre la nazione della Repubblica di Turchia nei campi della guerra di Corea e le forze militari delle Nazioni Unite e degli Stati Uniti d’America contribuendo al mantenimento dei principi democratici sono degni di grande onore e ogni genere di ammirazione.”
La battaglia di Kumyangyang ha avuto esiti di grande importanza, nelle agenzie di stampa e nei giornali di Stati Uniti, Europa, Giappone e numerosi altri paesi si è parlato del successo e della lealtà di tutti i generali graduati e dei soldati semplici legati alla Prima Brigata Turca come di una seconda vittoria di Wawon. In ogni angolo del mondo sono stati scritti articoli di elogio riguardo al trionfo della Prima Brigata Turca e sono state inviate congratulazioni via telegrafo alla Repubblica di Turchia, alla direzione dello Stato Maggiore e alla Brigata stessa. L’esercito cinese era stato sconfitto per la prima volta dall’inizio della guerra. La Prima Brigata Turca che aveva cambiato il corso della guerra per la seconda volta aveva mostrato all’esercito delle Nazioni Unite e agli altri paesi del mondo che era possibile sconfiggere le unità cinesi. Il successo riportato in questa battaglia aveva aperto alle forze delle Nazioni Unite la strada per Seul. La fedeltà e il successo straordinari della Prima Brigata Turca fecero desistere l’esercito dell’ONU formato da 16 paesi membri delle Nazioni Unite dal piano di evacuare la Corea e garantirono allo stesso la possibilità di passare all’attacco. Infatti L’esercito dell’ONU avrebbe dato il via a un attacco su tutti i fronti al nord, una volta superato il fiume Han, Seul sarebbe stata di nuovo salvata e il 27 marzo 1951 sarebbe stato raggiunto il Trentottesimo parallelo. Dopo la riconquista di Seul il generale dell’esercito americano comandante delle truppe delle Nazioni Unite Mac Arthur giunto in Korea da Tokyo per complimentarsi di persona con la Prima Brigata Turca, si rivolgerà ai soldati della Prima Brigata e a quelli del Duecentoquarantunesimo Reggimento con le seguenti parole:“ Sono lieto di vedervi. In Giappone tutti vi chiamano eroi. I turchi che a Wanwon hanno salvato l’Ottava Armata e che a Kumyangyang hanno vinto e battuto il nemico sono gli eroi degli eroi. Non c’è niente che un turco non possa.” In memoria di quel giorno i comandanti della Prima Brigata Turca regalarono a Mac Arthur una bandiera turca realizzata dalle studentesse dell’Istituto Femminile di Arte Selçuk di Izmir, al che Mac Arthur rispose che quella bandiera avrebbe decorato la fotografia di Atatürk appesa nel suo ufficio. In conclusione i soldati turchi che non avevano preso parte alla Seconda Guerra Mondiale e che in quel periodo non erano dotati di moderni equipaggiamenti da guerra conobbero le armi americane in Corea nel 1950. E naturalmente la Corea non aveva avuto occasione di fornire un addestramento militare e una preparazione adeguata. È innegabile che dopo aver perso il venti per cento degli uomini disponibili nella battaglia di Wanwon, con gli eminenti successi riportati nella battaglia di Kumyangyang la Prima Brigata Turca insieme ai comandanti e ai soldati del Ducentoquaruntesimo Reggimento di Fanteria, per la seconda volta aveva cambiato il corso della Guerra di Corea. I soldati avevano difeso la Corea come la propria patria, erano venuti da quindicimila chilometri di distanza per difendere la pace mondiale in nome della quale avevano dato la vita. Il successo riportato il 25 gennaio nella battaglia di Kumyangyang è stato un importante punto di svolta per il mantenimento dell’esistenza dell’odierna Repubblica di Corea. I soldati turchi che nel corso della guerra di Corea hanno assunto i ruoli più difficili ricoprendo le primissime file del fronte durante gli attacchi, fornendo unità supplementari nelle ritirate, hanno mostrato una fedeltà che nessun paese membro delle Nazioni Unite potrà mai comprendere. I nostri 892 soldati (42 ufficiali, 25 sottoufficiali, 826 soldati) morti combattendo a migliaia di chilometri di distanza dalla propria patria giacciono oggigiorno nel Cimitero di Guerra delle Nazioni Unite nella città di Pusan in Corea del Sud. Pace all’anima loro… Gli indimenticabili successi di soldati e comandanti di ogni livello della Prima, Seconda, Terza e Quarta Brigata Turca che hanno combattuto per contribuire al mantenimento della pace mondiale in ogni fase della Guerra di Corea durata dal 25 giugno 1950 al 27 luglio 1953 vivranno in eterno.
Il governo della Repubblica Turca non ha mai assegnato le medaglie di Corea e/o le medaglie per la Pace nel Mondo agli 892 soldati morti martiri nella Guerra di Corea né ai generali di ogni grado, tenenti, sottotenenti, soldati (22.500 soldati turchi) che hanno preso parte con un anno di servizio tra le fila della Prima, Seconda, Terza e Quarta Brigata Turca durante la Guerra di Corea tra il 1950 e il 1953. Svolgendo le pratiche necessarie presso le autorità designate e garantendo che i riconoscimenti siano assegnati il prima possibile ai legittimi proprietari, il Parlamento di Turchia mostrerà ai cari dei nostri martiri, ai veterani viventi e ai loro cari che non sono stati dimenticati dal nostro governo; al tempo stesso questo gesto sarà di sostegno morale ai compagni d’armi e ai cittadini della Repubblica di Turchia.
In aggiunta a tutto questo devo esprimere le mie personali considerazioni riguardo un’altra questione che interessa il nostro paese.
Nel 1950, l’anno in cui è cominciata la Guerra di Corea, l’Assemblea Generale delle Nazioni Unite riunitasi in riguardo all’appello mondiale degli Stati Uniti ha richiesto il sostegno di forze combattenti alle nazioni membri dell’ONU allo scopo di terminare il prima possibile la guerra cominciata nella penisola di Corea tra Corea del Sud e Corea del Nord e garantire così la pace mondiale. Il primo paese a rispondere a quell’appello delle Nazioni Unite è stato il governo della Repubblica Turca nel giugno del 1950 che con una forza militare di quattro brigate ha raggiunto la penisola di Corea con navi da guerra americane in seguito a un viaggio per mare cominciato a Iskenderun e durato almeno 20-25 giorni allo scopo di contribuire alla pace mondiale in qualità di seconda forza militare combattente dopo gli Stati Uniti. Fino al cessate il fuoco firmato il 27 luglio 1953 la Prima, Seconda, Terza e Quarta Brigata legate alle forze dell’esercito turco hanno prestato servizio durante quattro anni presso l’esercito delle Nazioni Unite nella penisola di Corea in forza del principio su cui poggia la politica estera della Repubblica Turca “Pace in casa, pace nel mondo”. Inoltre una delle necessità di un grande stato è che la politica estera sia coerente e di larghe vedute. Se si guarda alle trattative di pace portate avanti tra le nazioni oggi nel 2019 riguardo la Corea, è una necessità che la Turchia prenda posto anche oggi al tavolo delle trattative come continuazione del contributo apportato alla pace mondiale. In qualità di figlio di un veterano conosco in parte cosa hanno vissuto e sofferto i nostri cari, martiri e veterani nella Guerra di Corea e credo personalmente che il Governo della Repubblica Turca debba difendere i diritti dei martiri e veterani nella Guerra di Corea e dei loro cari.
* Kumyangjang è riportato come Kumyangyang sulle pochi fonti in italiano trovate
*La Battaglia di Kunuri è conosciuta come Battaglia di Wawon nelle fonti internazionali
Traduzione di Giulia Ansaldo
1950-жылы 25-июнь күнү башталган Корея согушу маалында 14-16-октябрь 1950-жылы Ялу дарыясын кечип өтүп, Түндүк Корея жерин басып кирген Кытай армиясынын чабуулуна каршы Бириккен Улуттар Уюмунун (БУУ) армиясы жеңилип, артка чегинүүгө аргасыз болгон. Бул күндөр, ошол эле учурда, Түрк Бригадасынын Кореяга барган күндөрү да эле. Кореяга барган соң Америка 8-Армиясынын 25-дивизиясынын катарына кирген жана өздөрүнө “North Star”(Алтын Казык Жылдызы) деген код аты берилген 1-түрк бригадасы көп өтпөй эле фронтко жөнөтүлүп, өтө оор жана кандуу согуштун так ортосунда салгылашка кирет. 1950-жылдын 26-30-ноябрь күндөрүндөгү Кунури Согуштары түрк бирдиктеринин оор жоготууга учураган согушу болду. Түрк аскери Кунури Согушунда жан аябай салгылашып, Америка бирдиктерин жок болуу коркунучунан аман чыгарып, чегинүүсүн камсыз кылган. Ошондой эле алдыңкы чекте орун алуу менен Америка армиясы менен бирге Бириккен Улуттар Уюмунун армиясын да оор жоготуудан куткарган. Бул согуштан кыска убакыт кийин эле 1951-жылдын жаңы жыл түнү Кытай жана Түндүк Корея аскерлери Бириккен Улуттар Уюмуна мүчө 16 мамлекеттин согуш бирдиктеринен турган БУУ армиясынын бардык фронтторуна каршы жалпы чабуулга өтүштү. Сеулду алган соң, болгон күчтөрү менен Хан дарыясынын түштүгүнө чыгышты. Бул күчтөр каршысында Америка бирдиктери Сеулдун түштүгүндө гана жалгыз коргонуу чегин уюштура алышкан. Кунуриден кийин эми гана өзүнө келе баштаган 1- түрк бригадасы 1951-жылдын январь айынын ортосунда кайрадан алдыңкы фронтко жиберилет. Каршы салгылашуулардын даярдыгы жасалып жаткан бул күндөрдө 1951-жылдын 24-январында жасалган терең чалгын аракети бир топтон кийин эки тарап арасында жалпы согушка айланып кетет да, тарыхка Кумяңжаң-ни/185 жана 156 бийиктиктеги дөбөлөрү согуштары деп аталган согуштар башталат. Бул согушта душманга алдынкы фронттон кол салган түрк бирдиктери эки күн ичинде өздөрүнө тагылган милдеттерден да ашып түшүп, стратегиялык зор мааниси болгон дөбөлөрдү сүңгү (штык) чабуулу менен алышкан. Мунун артынан 1951-жылдын 25-январында 1-түрк бригадасы менен 241-түрк жөө аскер полку Кумяңжаң-ни кыштагын да каратышкан. 1951-жылдын 25-27-январында болгон согушта көргөзгөн өзгөчө ийгиликтеринен улам 1-Түрк бригадасына Америка Конгресси тарабынан Өзгөчө Бирдик медалы жана күбөлүгү бир добуштан ыйгарылган. Айрыкча Түштүк Корея Президенти тарабынан1-Түрк Бригадасына Президенттин Бирдик Медалы 1951-жылы тапшырылган. 1951-жылы Америка Конгресси тарабынан бир добуштан берилген медалдын жардыгында 1-Түрк Бригадасынын 25-27-январь 1951-жылкы Кумяңжаң-ни согушундагы каармандыгынан мактоо менен сөз кылынган.Узунча жазылган жардыктын акыркы бөлүгү мындай деген сөздөр менен аяктайт: ”Түрк Куралдуу Күчтөрүнүн жана анын буйругундагы бирдиктердин согуш учурундагы теңдешсиз жана өзгөчө тарыхый ийгилиги жана өрнөктүү согуштук аракеттери алар жетишкен жеңиштеринин даңкын дагы да арттырды. Демократиялык принциптердин улантылышына көмөк көргөзгөн Бириккен Улуттар Уюму менен Америка Кошмо Штаттарынын аскерий күчтөрүн жана мекени Түркия Республикасынын өкүлчүлүгүн Корея согуш майдандарында мынчалык каармандык жасаган эр жүрөк аскерлер жогорку сыймыкка жана ар кандай мактоого татыктуу”. Кумяңжаң-ни Согуштары аябагандай маанилүү жыйынтыктар алып келген. Америк Кошмо Штаттары, Европа, Жапония жана башка өлкөлөрдөгү басма сөз органдары, агенттиктер тарабынан 1-Түрк Бригадасына караган бардык чиндеги командирлердин жана аскерлердин ийгилиги менен жан аябастыгынан экинчи бир Кунури жеңиши катары сөз кылынган. Түркия Республикасы Өкмөтү жана Генералдык Штабына дүйнөнүн төрт бурчунан 1-Түрк Бригадасынын жеңишин даңазалаган кабарлар жазылып, Бригаданын өзүнө куттуктоо телеграммалары жааган. Бул согушта Кытай армиясы биринчи жолу жеңилүүгө учураган. Кунуриден кийин экинчи жолу согуштун агымын өзгөрткөн 1-Түрк Бригадасы Бириккен Улуттар Уюмунун аскерине жана дүйнөнүн башка өлкөлөрүнө Кытай бирдиктеринин да жеңиле турганын көргөзүштү. Бул согушта жетишкен жеңиш аркылуу Бириккен Улуттар Уюмунун күчтөрүнө Сеулдун жолу ачылган. Ошентип 1-Түрк Бригадасынын бул укмуштай жан аябастыгы жана ийгилигинен соң, Бириккен Улуттар Уюмуна мүчө 16 мамлекеттен турган БУУ ордусунун Кореяны эвакуациялоо планынынан баш тартылып, Бириккен Улуттар Уюму Армиясы бирдиктерине чабуулга өтүү мүмкүнчүлүгү түзүлөт. Ошентип, БУУ армиясы түндүккө карай бардык фронттордо чабуулга өтүп, Хан дарыясын кечип өтүп, Сеул кайрадан куткарылган жана 1951-жылдын 27-мартында 38-параллелге жетилген. Сеулдун кайрадан колго алынышынан кийин Түрк Бригадасына атайлап зыярат жасап жана куттукташ үчүн Токиодон Кореяга келген, ошондой эле 1951-жылдын 13-февралында Түрк Бригадасы менен жолугушкан Бириккен Улуттар Уюму Армиясынын командири америкалык армия генералы Мак Артур 1-Түрк Бригадасы жана 241-Полкунун Салтанат Бөлүгүнүн аскерлерине мындай деп кайрылган: “Сиздер менен жолугушуудан абдан курсантмын. Жапонияда силер-түрктөрдү элдин баары баатыр деп жатат. Кунуриде 8-Армияны куткарган Кумяңжаң-ниде душманды жеңип чакчелекейин түшүргөн түрктөр баатырдын баатыры болуп эсептелет. Түрк үчүн «жок, болбойт» деген эч нерсе жок”. 1-Түрк Бригадасы командирлери тарабынан армия генералы Мак Артурга ошол күндөн эстелик катары Измирдеги Кыздар Санат Институтунун студенттери тарабынан саймаланган бир түрк байрагы белек кылынган. Армия генералы Мак Артур өзүнө берилген бул түрк байрагы иш кабинетиндеги Ататүрк портретин кооздой турганын айткан. Жыйынтыктап айтканда: 2-Дүйнөлүк Согушка катышпаган, ошол эле убакта модерн согуш тажырыйбасы да болбогон түрк аскери Америка куралы менен биринчи жолу Кореяда 1950-жылы таанышкан. Кореяда жетиштүү аскер билимин ала алган да, анын даярдыгын толук жасай алган да эмес. Кунури Согуштарында жалпы аскер күчүнүн 20%ин жоготкон 1-Түрк Бригадасы жана 241-жөө аскер полкунун командирлери менен аскерлеринин экинчи жолу Корея Согушунун тагдырын Кумяңжаң-нидеги өзгөчө каармандыктары менен өзгөрткөнү тарыхый бир чындык. Түрк аскери Кореяны өз мекени сыяктуу коргогон жана дүйнө тынчтыгын коруу үчүн 15 миң километр узактагы Кореяга барып, алар үчүн жан берген. 25-январь 1951-жылы Кумяңжаң-ниде ээ болгон жеңиш бүгүнкү Корея мамлекетинин келечеги үчүн маанилүү бир бурулуш чекити болгон. Кореядагы согуш майдандарында алдыга чабуулда алдыңкы катарда, чегинүү маалында арткы бирдиктер катары эң катаал милдеттерди өз мойнуна алган түрк аскери Бириккен Улуттар Уюмуна мүчө эч бир улут түшүнө албай тургандай жан аябастык көрсөткөн. Өз мекенинен миңдеген километр узакта согушуп шейит болгон 892 аскерибиз (41 офицер, 25 старшина, 826 жоокер) Корея Республикасынын Пусан шаарынын Бириккен Улуттар Уюмунун шейиттер көрүстөнүндө жатат. Жаткан жерлери жайлуу болсун… Корея Согушу башталган 25-июнь 1950-жыл менен согушту токтотууга кол коюлган 1953-жылдын 27-июлу аралыгындагы ар бир күнү дүйнө тынчтыгына салым кошуу үчүн күрөшкөн 1-2-3-4-Түрк Бригадаларынын ар баскычтагы командир жана жоокеринин таң каларлык ийгиликтери түбөлүк жашай бермекчи.
Корея Согушунда шейит болгон 892 түрк аскерине жана 1950-1951-1952-1953-жылдарда бир жылдык мөөнөт менен Корея Согушунда кызмат өтөгөн 1-2-3-4- Түрк Бригадаларындагы генерал, офицер, старшина, жокерлерине (22.500 түрк аскери) Түркия Республикасы Өкмөтү тарабынан ушул күнгө чейин берилбеген Корея медалы жана/же Дүйнө Тынчтык медалдарынын эң жакын заманда берилиши үчүн Түркия Парламенти тиешелүү мекемелери тарабынан даярдык жасалып, эң кыска убакта тийиштүү кишилерге берилиши, шейиттерибиздин көзү тирүү жакындары менен көзү тирүү согуш ардагерлерине жана жакындарына мамлекетибиздин аларды унутпаганын көргөзүп, алардын кесиптештерине жана Түркия Республикасы жарандарына кубат бермекчи. Бул айтылгандарга кошумча катары, өлкөбүзгө тиешелүү бир башка маселе тууралуу өзүмдүн жекече көз карашымы да билдиргим келет. Корея Согушу башталган 1950-жылы АКШ-нын жардам чакырыгы боюнча топтолгон Бириккен Улуттар Уюмунун Жалпы Чогулушуна мүчө өлкөлөргө Корея жарым аралындагы Түндүк Корея менен Түштүк Корея арасында башталган согушту эң кыска убакта токтотуу жана дүйнө тынчтыгын сактоо үчүн БУУ-га мүчө мамлекеттерден согуш күчү суралган. Бириккен Улуттар Уюмунун 1950-жылкы июндагы чакырыгына алгач жооп берген өлкө Түркия Республикасы болгон жана төрт бригадалык аскер күчү менен АКШ-дан кийинки экинчи чоң согуш күчү катары дүйнө тынчтыгына салым кошуу максаты менен Америка согуш кемелери аркылуу Искендерундан эң аз 20-25 күнгө созулган деңиз жолчулугунан кийин Корея жарым аралына жеткен. Түркия Республикасынын тышкы саясаты ураан кылган “Журтта Тынчтык-Дүйнөдө Тынчтык” принцибине ылайык 1953-жылы 27-июлда кол коюлган тынчтык макулдашуусуна чейин Корея жарым аралында Түрк Куралдуу Күчтөрүнө караган биринчи, экинчи, үчүнчү, төртүнчү бригадалар Бириккен Улуттар Уюму армиясында төрт жыл бою кызмат өтөшкөн. Улуу мамлекет болуунун бир зарылчылыгы - тышкы саясаттын узун мөөнөттүү жана туруктуу болушу. Бүгүнкү күндө Корея жарым аралы тууралуу тийиштүү мамлекеттер арасында жүргүзүлүп жаткан тынчтык сүйлөшүүлөрү эске алынса, Түркиянын дүйнө барышы үчүн жасаган салымынын уландысы катары бүгүн да дипломатия үстөлүндө орун алышы Корея жарым аралында жүргүзлгөн тынчтык көрүшмөлөрү көз карашынан алганда бир зарылчылык болуп эсептелет. Корея Согушунда шейит жана жарадар болгондордун жакындары кандай абалда калгандарын жана тарткан кайгыларын аз да болсо билген бир согуш ардагеринин уулу катары Корея Согушунда шейит жана жарадар болгондордун, ошондой эле алардын жакындарынын Түркия Республикасы Мамлекетинин укуктарын талап кылуусу керектиги туура болот деген ойдомун.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – 2019/34 – 149-саны – 18-20-беттер.
** Сүрөт АТАСЕ-нин 2019-жылы жарыялаган “Сүрөттөрдө Корея Согушунда түрк аскери” – Turkish Soldier in the Korean War Through Pictures аттуу эмгектен алынды.
Podczas Wojny Koreańskiej, która rozpoczęła się 25 czerwca 1950 roku, siły armii Narodów Zjednoczonych przekroczywszy rzekę Yalu dostały się na terytorium Korei Północnej, gdzie poniosły klęskę w starciu z agresją chińskiego wojska i zostały zmuszone do odwrotu. Te dni były zarazem czasem, w którym Brygady Tureckie przybyły do Korei. Po przybyciu do Korei Brygady Tureckie pod komendą przypisanego dla siebie 25- dziesięciotysięcznego oddziału 8-ej dywizji amerykańskiego wojska, w którym został im przypisany kod „North Star-Gwiazda Północy” miały wkrótce zostać wysłane na front, żeby walczyć w pierwszych szeregach ciężkich i krwawych walk. W rzeczywistości mające swoje miejsce pomiędzy 26-30 Listopada 1950 Walki Kunuri stały się wojną, w której tureckie jednostki poniosły duże straty. Tureccy żołnierze w trakcie walk Kunuri dzięki swojemu wielkiemu poświęceniu umożliwili, oddziałom amerykańskim bezpieczne wycofanie się. W ten sposób zapobiegli olbrzymim stratom znajdujących się w pierwszej linii ognia wojsk amerykańskich oraz armii Narodów Zjednoczonych. Krótko po tych walkach w Sylwestra 1951 roku, wojska chińskie i północnokoreańskie, podjęły próbę ataku na armię Narodów Zjednoczonych składającą się z toczących walkę jednostek 16-u państw będących członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych. Po zdobyciu Seulu ze wszystkimi swoimi siłami przekroczyli rzekę Han w stronę południa. Przeciwko tym licznym siłom wroga, jednostki amerykańskie zdołały stworzyć pozycje obronne jedynie na południe od Seulu. Natomiast I Brygada Turecka, która powoli dochodziła do siebie po walkach w Kunuri miała zostać wysłana ponownie na front w styczniu 1951 roku. W tych dniach, w których strona przeciwna przygotowywała się do ataku, misja rozpoznawczo-zwiadowcza rozpoczęta dnia 24-go stycznia 1951 roku w krótkim czasie miała zamienić się w starcie pomiędzy dwiema stronami i zapoczątkować bitwę, która do historii przeszła pod nazwą Kumyangjang-ni lub też jako Walki o Wzgórza 185 i 156. W tej wojnie tureckie oddziały, które rozpoczęły atak na wroga z linii frontu zdołały w ciągu dwóch dni przekroczyć linie powierzonych sobie celi i przejąć natarciem bagnetami strategicznie ważne wzgórza. Następnie 25 stycznia 1951 roku I Turecka Brygada i 241 oddział Pułku Tureckiej Piechoty przejęły wioskę Kumyangjang-ni. W dniach 25-27 stycznia 1951 roku w związku ze swoimi nadzwyczajnymi osiągnięciami w trakcie trwających walk I Brygada Turecka została odznaczona przez Kongres Amerykański Aktem i Orderem Nadzwyczajnej Jedności. Oprócz tego Brygada została odznaczona przez Prezydenta Korei Południowej Orderem Jedności w kwietniu 1951 roku. W nadanym w 1951 roku przez Kongres Amerykański jednością głosów akcie Odznaczenia, walki I Brygady Tureckiej pomiędzy 25-27 stycznia 951 pod Kumyangjang-ni opisane są z wielką pochwałą. W zakończeniu długiego aktu napisano: „Godne naśladowania umiejętności wojskowe oraz niezwykłe i ponadprzeciętne sukcesy historyczne Tureckich Sił Zbrojnych oraz oddziałów pozostających na ich rozkazach, zwiększyły tylko ich wcześniej zdobytą sławę. Wspomagający trwałość założeń demokracji, reprezentujący w świetny sposób na polach wojny Koreańskiej odważni żołnierze Narodów Zjednoczonych wraz z żołnierzami sił wojskowych Stanów Zjednoczonych Ameryki i ziem Republiki Tureckiej, zasługują na najwyższe honory i wszelkiego rodzaju pochwały”. Walki o Kumyangjang-ni otworzyły drogę dla bardzo ważnych wydarzeń. W prasie i agencjach w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w Europie, w Japonii i w wielu innych krajach sukcesy podległych pod I Brygadę Turecką dowodzących wszystkich stopni i zwykłych żołnierzy oraz efekt ich wyjątkowego poświęcenia zostały opisane jako drugie zwycięstwo pod Kunuri. Z każdego zakątka świata do Rządu Republiki Tureckiej i Dowództwa Sił Zbrojnych napływały wiadomości i telegrafy sławiące zwycięstwo I Brygady Tureckiej. W tej wojnie armia chińska po raz pierwszy została pokonana. Po wydarzeniach w Kunuri, I Brygada Turecka po raz drugi zmieniła bieg zdarzeń wojny i pokazała Armii Narodów Zjednoczonych oraz innym państwom całego świata, że oddziały chińskie mogą zostać pokonane. Dzięki sukcesowi odniesionemu podczas tej wojny dla Narodów Zjednoczonych otwarta została droga do Seulu. W wyniku tego nadzwyczajnego poświęcenia i sukcesu I Brygady Tureckiej zrezygnowano z planu ewakuacji składającej się z 16 państw członkowskich Armii Narodów Zjednoczonych z Korei i stworzono oddziałom armii Narodów Zjednoczonych możliwość przejścia do natarcia. W rzeczywistości armia NZ miała zacząć ofensywę w kierunku północy, przekraczając rzekę Han wyzwalając Seul. 27 marca 1951 roku dotrzeć miała do 38 równoleżnika. Po ponownym przejęciu Seulu, wizytujący Brygadę Turecką w celu osobistego złożenia podziękowań i gratulacji, dowodzący Armią Narodów Zjednoczonych Amerykański Generał Mac Arthur dnia 13 lutego 1951 roku przybywszy z Tokio do Seulu zwrócił się do żołnierzy z I Brygady Tureckiej oraz 241 Pułku Piechoty: ‘’Cieszę się, że was widzę. W Japonii wszyscy mówią o was Turkach, że jesteście bohaterami. Wy, którzy uratowaliście 8-ą armię w Kunuri, Turcy, którzy pokonali i zdziesiątkowali wroga w Kumyangjang-ni, bohaterowie spośród bohaterów. Nie ma niemożliwego dla Turków”. Na pamiątkę tego dnia Dowódcy I Brygady Tureckiej wręczyli generałowi Mac Arthurowi flagę turecką wykonaną przez studentki z Instytutu Sztuki dla Dziewcząt z Seldżuk obok Izmiru. Generał Mac Arthur powiedział, że flaga ta będzie zdobić zdjęcie Atatürka znajdujące się w jego gabinecie.
Dla podsumowania: Nie uczestniczący w II Wojnie Światowej i nieposiadający doświadczenia we współczesnych wojnach żołnierze tureccy, poznali się z bronią amerykańską w Korei w roku 1950. Co naturalne w Korei również nie mieli okazji do przeprowadzenia szkolenia i przygotowania w pełnym tego słowa znaczeniu. Pomimo, że walkach Kunuri I Brygada Turecka oraz 241 Pułk Piechoty straciły 20 % swoich zasobów ludzkich jest prawdą historyczną, że w trakcie Wojny Koreańskiej podczas walk w Kumyangjang-ni dzięki swoim nadzwyczajnym sukcesom te oddziały tureckie zmieniły bieg wojny. Żołnierze bronili Korei jakby była ich własną ojczyzną. Przybyli ze świata odległego o 15 tyś km do Korei i złożyli swoje życie w ofierze. Sukces odniesiony w trakcie walk w Kumyangjang-ni jest ważnym punktem zwrotnym w historii istnienia Republiki Koreańskiej. W trakcie wojny w Korei żołnierze tureccy sprawujący najtrudniejsze zadania takie jak ataki bezpośrednie na froncie czy też jako zabezpieczający wycofywanie wojsk, wykazali się poświęceniem, którego nie zrozumie żaden z narodów należących do Narodów Zjednoczonych. Walczący w oddaleniu o tysiące kilometrów od swojej ojczyzny, polegli jako bohaterowie- nasi żołnierze w liczbie 892 (41 oficerów; 25 podoficerów, 826 szeregowych) spoczywa dzisiaj w mieście Pusan w Miejscu Spoczynku Poległych Narodów Zjednoczonych. Świeć Panie nad ich duszą…. Niezapomniane sukcesy naszych dowódców I, II, III, IV, Brygady Tureckiej oraz poległych żołnierzy walczących o zapewnienie pokoju na świecie w trakcie wojny trwającej od jej rozpoczęcia, czyli 25 czerwca 1950 do podpisania traktatu pokojowego 27 lipca 1953 roku na zawsze pozostaną żywe.
Wydaje się właściwym dla naszych poległych w Wojnie Koreańskiej 892 żołnierzy oraz walczących w latach 1950-1951-1952-1953 wszystkich sprawujących funkcje generałów, oficerów, podoficerów, szeregowych członków I, II, III, IV Brygad Tureckich (22,500 żołnierzy tureckich), którzy do dnia dzisiejszego nie otrzymali ze strony Republiki Tureckiej medalu Koreańskiego lub/ albo medalu Pokoju Światowego, ażeby przeprowadzone zostały stosowne procedury pod patronatem Tureckiego Parlamentu oraz podległych mu instytucji, które zostaną zweryfikowane w jak najkrótszym czasie i w następstwie których wszyscy weterani, ich bliscy oraz rodziny poległych otrzymają potwierdzenie tego, że zasługi wyżej wymienionych nie zostały zapomniane, co równocześnie pozwoli na podniesienie motywacji wśród ich towarzyszy broni oraz naszych obywateli Republiki Tureckiej. Oprócz przedstawienia powyższych faktów, czuję także potrzebę wyrażenia mojej osobistej opinii w kwestii innego tematu dotyczącego naszego państwa. Wraz z rozpoczęciem się Wojny Koreańskiej w 1950 roku, Organizacja Narodów Zjednoczonych podczas Posiedzenia Ogólnego zwołanego na wniosek Stanów Zjednoczonych, zaapelowała do Państw Członkowskich, o udzielenie wsparcia militarnego w celu zakończenia konfliktu na Półwyspie Koreańskim oraz utrzymania światowego pokoju. Pierwszym państwem, które zareagowało na apel ONZ była Turcja, która w 1950 roku wysłała na misję pokojową oddziały wojskowe w postaci 4 brygad, stając się tym samym drugą, po USA, siłą militarną. Tureckie jednostki wypłynęły na amerykańskich okrętach z Iskenderun i po 20-25-ciu dniach żeglugi dopłynęły do Półwyspu Koreańskiego. Pierwsza, druga, trzecia i czwarta brygada należące do Tureckich Sił Zbrojnych, które działając w ramach wojsk ONZ kierowały się głównym założeniem polityki zagranicznej Republik Tureckiej “Pokój w Ojczyźnie i Pokój na Świecie” stacjonowały na Półwyspie Koreańskim przez 4 lata, czyli aż do podpisania 27 lipca 1953 roku porozumienia o zawieszeniu broni. To, co wyróżnia mocarstwa od innych państw, to między innymi, umiejętność prowadzenia niezmiennej i długoterminowej polityki zagranicznej. W odniesieniu do rozmów pokojowych dotyczących Półwyspu Koreańskiego, które prowadzone są przez zainteresowane państwa obecnie w 2019 roku, konieczne jest, aby Turcja kontynuując swoją rolę w utrzymywaniu pokoju na świecie, była jedną ze stron, które zasiadając przy wspólnym stole próbują znaleźć pokojowe rozwiązanie kryzysu koreańskiego. Jako syn weterana wojennego, jestem w stanie, przynajmniej częściowo, zrozumieć ból oraz uczucia osób, których bliscy polegli na Wojnie Koreańskiej lub byli jej weteranami. Jestem także głęboko przekonany o konieczności walki o prawa poległych, weteranów Wojny Koreańskiej, prawa ich bliskich a także ochrony interesów Republiki Tureckiej.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – Yıl: 2019/34 – Sayı: 149 – Strona: 18-20
** Görsel ATASE’nin 2019 yılında yayınladığı Fotoğraflarla Kore Savaşı’nda Türk Askeri – TurkishSoldier in theKoreanWar Through Picturesadlı çalışmadan alınmıştır.
68. Yılında Kumyangjang-ni Muharebesini Yeniden Hatırlamak - 25 Ocak 1951
1950 yılının 25 Haziran günü başlayan Kore Savaşı sırasında 14-16 Ekim 1950’de Yalu nehrini geçerek Kuzey Kore topraklarına giren Çin kuvvetlerinin taarruzu karşısında Birleşmiş Milletler (BM) ordusu başarısızlığa uğramış, geri çekilmek zorunda kalmıştı. Bu günler aynı zamanda Türk Tugayı’nın Kore’ye geldiği günlerdi. Kore’ye vardıktan sonra 8’inci Amerikan Ordusu 25’inci Tümeninin emrine bağlanan ve kendisine “North Star-Kutup Yıldızı” kod adı verilen 1. Türk Tugayı, çok geçmeden cepheye gönderilecek, çetin ve kanlı muharebelerin en ön saflarında savaşacaktı. Nitekim 26-30 Kasım 1950 tarihleri arasında yaşanan Kunuri Muharebeleri Türk birliklerinin ağır kayıplar verdiği bir savaş olmuştu. Türk askeri Kunuri Muharebelerinde büyük fedakârlıklarla Amerikan birliklerinin imha edilmeden geri çekilebilmelerini sağlamış, cephede en ön hatta yer alarak Amerikan ordusunun ve onunla birlikte Birleşmiş Milletler ordusunun ağır zayiat vermesini engellemişti. Bu muharebelerden kısa bir süre sonra, 1951 yılbaşı gecesi, Çin ve Kuzey Kore orduları, Birleşmiş Milletlere üye 16 devletin muharip birliklerinden oluşan BM ordusunun bütün cephesine doğru genel taarruza kalkışmışlar, Seul’u aldıktan sonra bütün kuvvetleriyle Han nehri güneyine geçmişlerdi. Bu kuvvetler karşısında Amerikan birlikleri ancak Seul’un güneyinde bir savunma mevzii oluşturabilmişlerdi. Kunuri’den sonra toparlanmaya çalışan 1.Türk Tugayı ise 1951 yılının Ocak ayı ortasında tekrar cephe hattına gönderilecekti. Karşı saldırı hazırlıklarının yapıldığı bu günlerde 24 Ocak 1951 günü başlayan ileri keşif harekâtı, bir süre sonra iki taraf arasında genel çatışmalara dönüşecek ve tarihe Kumyangjang-ni / 185 ve 156 Rakımlı Tepe Muharebeleri adıyla geçen savaş başlayacaktı. Bu savaşta düşmana cepheden saldıran Türk birlikleri iki gün içerisinde kendilerine verilen hedeflerin de ötesine geçmişler, stratejik öneme sahip tepeleri süngü hücumuyla almışlardı. Müteakiben Kumyangjang-ni kasabasını 25 Ocak 1951’de 1. Türk Tugayı ve 241. Türk Piyade Alay birlikleri ele geçirmişlerdi. 25-27 Ocak 1951 tarihlerinde cereyan eden savaşta göstermiş olduğu olağanüstü başarılardan dolayı I. Türk Tugayı’na Amerikan Kongresi tarafından oybirliği ile Mümtaz Birlik Nişanı ve Beratı verilmiştir. Ayrıca Güney Kore Cumhurbaşkanı tarafından I. Türk Tugayına Cumhurbaşkanlığı Birlik Nişanı 1951 yılında verilmiştir. Amerikan Kongresi tarafından oy birliği ile 1951 yılında verilen Nişanın beratında I. Türk Tugayı’nın 25-27 Ocak 1951 Ocak Kumyangjang-ni muharebelerinden büyük bir övgüyle bahsedilmektedir. Uzun olan beratın son kısmında şöyle denilmektedir: “Türk Silahlı Kuvvetlerinin ve emrindeki birliklerin savaştaki müstesna ve olağanüstü tarihi başarıları ve örnek alınmaya değer savaş kabiliyetleri, kazanmış oldukları ünü bir kat daha arttırmıştır. Demokrasi prensiplerinin sürekliliğine yardım eden Birleşmiş Milletler ile Amerika Birleşik Devletlerinin askeri kuvvetleri ve Türkiye Cumhuriyeti vatanını Kore savaş meydanlarında bu kadar parlak şekilde temsil eden cesur askerler, yüksek şerefe ve her türlü takdire layıktırlar.” Kumyangjang-ni Muharebeleri çok önemli sonuçlara yol açmış, Amerika Birleşik Devletlerinde, Avrupa’da, Japonya’da ve diğer birçok ülkedeki basın ve ajanslar tarafından 1. Türk Tugayına bağlı tüm rütbedeki komutan ve Mehmetçiklerin başarısı, fedakârlığı sonucu ikinci bir Kunuri zaferi olarak söz edilmiştir. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti’ne ve Genelkurmay Başkanlığına Dünyanın her köşesinde 1. Türk Tugayı’nın zaferini öven haberler yapılmış ve Tugay’a tebrik telgrafları gönderilmiştir. Bu savaşta Çin Ordusu ilk kez mağlup edilmişti. Kunuri’den sonra ikinci kez savaşın akışını değiştiren 1. Türk Tugayı, Birleşmiş Milletler Ordusuna ve dünyanın diğer ülkelerine Çin birliklerinin yenilebilir olduğunu göstermiştir. Bu savaşta kazanılan başarı ile Birleşmiş Milletler kuvvetlerine Seul yolu açılmıştı. Dolayısıyla 1. Türk Tugayının bu olağanüstü fedakârlığı ve başarısı üzerine Birleşmiş Milletlere üye 16 devletten oluşan BM Ordusunun Kore’yi tahliye planından vazgeçilmiş, Birleşmiş Milletler Ordu birliklerine taarruza geçme imkânı sağlanmıştı. Nitekim BM Ordusu tüm cephelerde kuzeye doğru taarruza başlayacak, Han Nehri geçilerek Seul tekrar kurtarılacak, 27 Mart 1951 tarihinde de 38. paralele ulaşılacaktı. Seul’un tekrar ele geçirilmesinden sonra Türk Tugayı’nı bizzat ziyaret ve tebrik etmek amacıyla Tokyo’dan Kore’ye gelen ve 13 Şubat 1951 günü 1. Türk Tugay’ını ziyaret eden Birleşmiş Milletler Ordusu Komutanı Amerikalı Orgeneral Mac Arthur, 1 .Türk Tugayı ve 241.Alay Tören Bölüğü askerlerine şöyle seslenecektir: “Sizleri görmekten memnunum. Japonya’da siz Türklere herkes kahraman diyor. Kunuri’de 8’inci Ordu’yu kurtaran, Kumyangjang-ni’de düşmanı mağlup ve perişan eden Türkler, kahramanlar kahramanıdır. Türk için yok yoktur”. 1. Türk Tugay’ı komutanları tarafından Orgeneral MacArthur’a o günün hatırası olarak İzmir, Selçuk Kız Sanat Enstitüsü öğrencilerinin işlediği bir Türk bayrağı hediye edilmiştir. Orgeneral Mac Arthur, verilen Türk bayrağını makam odasında bulunan Atatürk fotoğrafını süsleyeceğini söylemiştir. Sonuç olarak: İkinci Dünya Savaşı’na katılmayan ve o tarihte modern harp deneyimi bulunmayan Türk askeri, Amerikan silahlarıyla Kore’de 1950 yılında tanışmıştı. Kore de doğal olarak yeterli askeri eğitimi ve hazırlığını da tam anlamıyla yapmaya fırsat bulamamıştı. Kunuri Savaşları’nda mevcut insan gücünün yüzde yirmisini kaybeden 1. Türk Tugayı ve 241. Piyade Alayı’nın komutan ve Mehmetçiklerinin ikinci kez Kore Savaşı’nın kaderini Kumyangjang-ni muharebelerindeki üstün başarıları ile Kore Savaşı’nın seyrini Türk Tugayı’nın değiştirdiği tarihi bir gerçektir. Mehmetçik, Kore’yi öz vatanı gibi savunmuş, 15bin kilometre uzaktan dünya barışını korumak için Kore’ye gelmiş ve bu uğurda can vermişti.25 Ocak 1951 Kumyangjang-ni Muharebesinde kazanılan başarı, bugünün Kore Cumhuriyeti’nin varlığının devam etmesi yolunda önemli bir dönüm noktası oldu. Kore’de savaşın cereyan ettiği alanlarda ileri taarruzlarda ön safta, geri çekilme sırasında artçı birlik olarak en zorlu görevleri üstlenen Türk askerleri, Birleşmiş Milletlere (BM) üye olan hiç bir milletin anlayamayacağı bir fedakârlık göstermişlerdi. Kendi vatanından binlerce kilometre uzaklıkta savaşarak şehit olan 892 askerimiz (41 subay, 25 astsubay, 826 er), günümüzde Kore Cumhuriyeti Pusan şehri Birleşmiş Milletler Şehitliğinde yatmaktadırlar. Ruhları şad olsun… Kore Savaşının başladığı 25 Haziran 1950 ve ateşkes antlaşmasının imzalandığı 27 Temmuz 1953 tarihleri arasında her aşamasında dünya barışına katkı sağlamak için mücadele eden 1,2,3,4 Türk Tugaylarının her kademedeki komutan ve Mehmetçiklerinin unutulmaz başarıları sonsuza kadar yaşayacaktır.
Kore Savaşında şehit olan 892 Türk askeri şehitlerimize ve 1950-1951-1952-1953 yıllarında 1 yıl süre ile kalarak Kore Savaşında görev alan 1, 2, 3, 4. kafile Türk Tugaylarında görev alan her kademedeki general, subay, astsubay, erlerine (22.500 Türk Askeri) Türkiye Cumhuriyeti hükümeti tarafından bugüne kadar verilmeyen Kore madalyası ve/veya Dünya Barış madalyalarının en kısa zamanda verilmesi için Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından çalışmaların ilgili makamlar nezdinde yapılarak, en kısa zamanda neticelendirilip, hak sahiplerine verilmesinin sağlanması, şehitlerimizin hayatta olan yakınları ile yaşayan Gazilerimize ve yakınlarına devletimiz tarafından unutulmadıklarını düşündürecek aynı zamanda silah arkadaşlarına ve Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarımıza moral olacaktır. Bütün bunlara ek olarak, ülkemizi ilgilendiren bir diğer konuya ilişkin kişisel görüşlerimi de ifade etmem gerekir. Kore Savaşı’nın başladığı 1950 yılında ABD’nin dünyadan yardım çağrısı üzerine toplanan Birleşmiş Milletler Genel Kurulu üye devletlere Kore yarımadasındaki Kuzey ve Güney Kore arasında başlayan savaşı bir an önce bitirmek ve dünya barışını sağlamak amacıyla BM’ye üye devletlerden muharip güç desteği istemiştir. Birleşmiş Milletlerin Haziran 1950’de bu çağrısına ilk cevap veren ülke Türkiye Cumhuriyeti Devleti olmuş ve dört tugay büyüklüğünde askeri güç ile ABD’den sonraki ikinci büyük muharip güç olarak dünya barışına katkıda bulunmak amacıyla Amerikan savaş gemileriyle İskenderun’dan en az 20-25 gün süren deniz yolculuğu sonucu Kore yarımadasına ulaşılmıştır. Türkiye Cumhuriyeti dış politikasının dayandığı “Yurtta Barış Dünyada Barış” ilkesinin bir gereği olarak 27 Temmuz 1953 tarihinde imzalanan ateşkes anlaşmasına kadar Kore yarımadasında Türk Silahlı Kuvvetlerine bağlı birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü tugaylar Birleşmiş Milletler ordusu nezdinde dört yıl boyunca görev yapmıştır. Büyük devlet olmanın gereklerinden biri de dış politikaların uzun vadeli ve tutarlı olmasıdır. Günümüzde ve 2019 yılında Kore yarımadasında ilgili devletler arasında sürdürülen barış görüşmeleri göz önüne alınırsa, Türkiye’nin dünya barışı için yaptığı katkının devamı olarak bugün de diplomasi masasında yer alması Kore yarımadasında taraflar arasında sürdürülen barış görüşmeleri açısından gerekliliktir. Kore Savaşı’ndaki şehit ve gazi yakınlarımızın neler hissettiğini ve çektiği acıları kısmen bilen bir gazi oğlu olarak, Kore Savaşı şehit, gazi ve yakınlarının Türkiye Cumhuriyeti Devletinin haklarının savunulması gerektiğine kişisel olarak inanmaktayım.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – Yıl: 2019/34 – Sayı: 149 – Sayfa: 18-20
** Görsel ATASE’nin 2019 yılında yayınladığı Fotoğraflarla Kore Savaşı’nda Türk Askeri – Turkish Soldier in the Korean War Through Pictures adlı çalışmadan alınmıştır.
68-njy ýylynda Kumýangjang-ni söweşini gaýtadan ýatlamak – 25-njy Ýanwar 1951-nji ýyl
1950-nji ýylyň 25-nji iýun güni başlaýan Koreýa urşy wagtynda 14-16-njy Oktýabr 1950-nji ýylda Ýalu derýasyndan geçip, Demirgazyk Koreýa territoriýasyna giren Hytaý goşun güýçleriniň çozuşynyň öňünde Birleşen Milletleriň (BM) goşuny başarnyksyz bolupdy, yza çekilmeklige mejbur galypdy. Bu günler şol bir wagtyň özünde Türk harby bölümçesiniň (Tugaýynyň) Koreýa gelen günleridi. Koreýa baranyndan sonra 8-nji Amerikan goşuny 25-nji harby toparynyň buýrugyna baglanan we özüne “North Star-Demirgazyk Ýyldyzy” diýen kod ady berlen 1-nji Türk harby bölümçesi, köp wagt geçmezden söweş meýdanyna iberiljekdi, gaty kyn we ganly söweşleriň iň öň hatarlarynda söweşjekdi. Ahyrynda 26-30-njy Noýabr 1950-nji ýyllaryň arasynda bolup geçen Kunuri uruşlary Türk harby birlikleriniň agyr ýyitgiler beren uruşlardan biri bolupdy. Türk esgeri Kunuri uruşlarynda uly pidalar çekip, Amerikan harby birlikleriniň talaňçylyga ugramazdan, yza çekilip bilmekligini ýola goýupdy, söweş meýdanynda öň hatarda ýer alyp, Amerikan goşunynyň we şonuň bilen birlikde Birleşen Milletler goşunynyň agyr zyýan çekmeginiň öňüni alypdy. Bu uruşlardan gysga wagt sonra, 1951-nji ýylyň Täze ýyl agşamy, Hytaý we Demirgazyk Koreýa goşunlary, Birleşen Milletlere agza bolan 16 sany döwletiň harby birliklerinden emele gelen BM goşunynyň tutuş söweş meýdanyna tarap umumy hüjüme herekete geçipdiler, Seuly alanyndan sonra, bütin harby güýçleri bilen Han derýasynyň günortasyna geçipdiler. Bu harby güýçleriň öňünde Amerikan harby birlikleri diňe Seulyň günortasynda bir goranmaklyga mümkinçilik tapyp bilipdiler. Kunuriden sonra özüni dürsemäge synanyşan 1-nji Türk harby bölümçesi bolsa 1951-nji ýylyň Ýanwar aýynyň ortasynda ýene gaýtadan söweş meýdanynyň hataryna iberiljekdi. Garşylyk çozuşyna taýýarlyklaryň görülýän bu günlerinde 1951-nji ýylyň 24-nji güni başlaýan öň agtaryş hereketi, birnäçe wagtdan sonra iki tarapyň arasynda umumy çaknyşyklara öwrüljekdi we taryha Kumýangjang-ni / 185-nji we 156-njy belgili depe uruşlary ady bilen geçen uruş başlajakdy. Bu uruşda duşmana söweş meýdanyndan çozan Türk harby birlikleri iki günüň içinde özlerine berlen nyşanalaryň-da aňyrsyna geçipdiler, strategik ähmiýete eýe bolan depeleri naýzalama hüjümi bilen alypdylar. Munuň yzyndan Kumýangjang-ni posýologyny 25-nji Ýanwar 1951-nji ýylda 1-nji Türk harby bölümçesi we 241-nji Türk pyýada goşun birlikleri ele geçiripdiler. 25-27-nji Ýanwar 1951-nji ýylda bolup geçen uruşda görkezen adatdan daşary başarnyklary üçin 1-nji Türk harby bölümçesine Amerikan Kongresi tarapyndan birazdan makullanmak bilen Saýlama Harby Birlik Nyşany we Şahadatnamasy berlipdi. Mundan başga-da Günorta Koreýanyň Prezidenti tarapyndan 1-nji Türk harby bölümçesine Prezidentiň Birlik Nyşany 1951-nji ýylda berlipdir. Amerikan Kongresi tarapyndan birazdan makullanmak bilen 1951-nji ýylda berlen Nyşanyň şahadatnamasynda 1-nji Türk harby bölümçesiniň 25-27-nji Ýanwar 1951-nji ýyldaky Kumýangjang-ni uruşlaryndan uly bir öwgi bilen gürrüň gozgalýardy. Uzyn bolan şahadatnama hatynyň soň bölüminde şeýle diýilýärdi: “Türk harby güýçleriniň we onuň buýrugyndaky harby birlikleriň uruşdaky aýratyn we adatdan daşary taryhy başarnyklary we nusga alarlyk söweşjeňlik ukyplary, gazanan şan-şöhratlaryny ýene bir esse artdyrypdy. Demokratik prinsipleriniň yzygiderliligine kömek eden Birleşen Milletler bilen Amerikanyň Birleşen Döwletleriniň harby güýçleri we Türkiýe Respublikasynyň watanyny Koreýanyň söweş meýdanlarynda şeýle öwşün atýan görüşde wekilçilik eden batyrgaý esgerler, ýokary derejede abraya we her hili öwgä mynasypdyrlar.” Kumýangjang-ni uruşlary gaty ähmiýetli netijelere ýol açypdy, Amerika Birleşen Döwletlerinde, Ýewropada, Ýaponiýada we beýleki birnäçe ülkedäki habarlar gullugy we jemgyýetçilik guramalary tarapyndan 1-nji Türk harby bölümçesine bagly bütin harby derejedäki serkerdeleriň we esgerleriň başarnygy, janaýamazlygynyň netijesi ikinji bir Kunuri ýeňşi hökmünde söz edilipdir. Türkiýe Respublikasy hökümetine we onuň Baş harby serkerdeligine dünýäniň her bir künjünden 1-nji Türk harby bölümçesiniň ýeňşini öwen habarlar ýazylypdyr we harby bölümçä telegrammalary iberipdirler. Bu uruşda Hytaýyň goşuny ilkinji gezek ýeňlipdi. Kunuriden soňra ikinji gezek urşuň akyş ugruny üýtgeden 1-nji Türk harby bölümçesi, Birleşen Milletler Goşunyna we dünýäniň beýleki ülkelerine Hytaýyň harby birlikleriniň ýeňlip bilinjekdigini görkezipdi. Bu uruşda gazanylan üstünlik bilen Birleşen Milletler harby güýçlerine Seul ýoly açylypdy. Şeýlelikde, 1-nji Türk harby bölümçesiniň bu janaýamazlygy we başarnygy bilen Birleşen Milletlere agza bolan 16 sany döwletden emele gelen BM goşunynyň Koreýany boşaltma planyndan dönderipdi, Birleşen Milletler goşunynyň harby birliklerine hüjüme geçmekligiň mümkinçiligini getiripdi. Ahyrynda BM goşuny ähli söweş meýdanlarynda demirgazyga tarap hüjüme başlajak, Han derýasyndan geçilip, Seul gaýtadan halas ediljek, 27-nji mart 1951-nji ýylda-da 38-nji parallele baryp ýetjekdi. Seulyň gaýtadan ele geçirilmeginden soňra, Türk harby bölümçesini hut özi baryp görmek we gutlamak maksady bilen Tokiýodan Koreýa gelen we 1951-nji ýylyň 13-nji fewral güni 1-nji Türk harby bölümçesini baryp gören Birleşen Billetler goşunynyň serkerdesi amerikaly baş general Mac Arthur, 1-nji Türk harby bölümçesine we 241-nji harby topar dabara böleginiň esgerlerine şeýle diýip ýüzlenjekdir: “Sizi görenime men örän hoşaldyryn. Ýaponiýada siz Türklere her kim gahryman diýýärler. Kunuride 8-nji goşuny halas eden, Kumýangjang-nide duşmany ýeňen we dyza çökeren Türkler, gahrymanlaryň gahrymanydyr. Türk üçin “ýok” ýokdur. 1-nji Türk harby bölümçäni serkerdeleri tarapyndan baş general Mac Arthura şol günüň ýatlama ýadygärligi hökmünde Izmir, Seljuk Gyzlar sungat institutynyň talyplarynyň bezeg edip keşdelän Türk baýdagy sowgat berlipdir. Baş general Mac Arthur berlen Türk baýdagy iş otagynda bolan Atatürk portretini bezeg etjekdigini aýdypdyr. Netije hökmünde, Ikinji Dünýä urşuna gatnaşmaýan we şol wagtda ösen harby synagy bolmaýan Türk esgerleri, Amerikan harby enjamlary bilen Koreýada 1950-nji ýylda tanyşypdy. Koreýada adatça, yeterlik harby tälimi we taýýarlygyny-da sözüň doly manysynda berjaý etmeklige pursat tapmandy. Kunuri uruşlarynda bar bolan adam güýjüniň ýigrimi göterimini ýitiren 1-nji Türk harby bölümçesi we 241-nji pyýada harby toparynyň serkerdeleriniň we esgerleriniň ikinji gezek Koreýa urşunyň ykbalyny Kumýangjang-ni söweşlerindäki uly başarnyklary bilen Koreýa urşunyň ugruny üýtgedendigi taryhy bir hakykatdyr. Esger, Koreýany öz watany ýaly gorapdyr, 15 müň kilometr uzakdan dünýä parahatçylygyny goramak üçin Koreýa gelipdir we bu ugurda jan beripdi. 25-nji ýanwar 1951-nji ýylda Kumýangjang-ni urşunda gazanylan başarnyk, bu günüň Koreýa respublikasynyň barlygynyň dowam etmegi uğrunda örän ähmiýetli bir öwrüliş nokady boldy. Koreýada urşuň ýüze çykan wagtlarynda geljekki hüjümlerde öň hatarda, yza çekilme wagtynda yzky harby birlik bolup, iň kynçylykly wezipeleri üstüne alan Türk esgerleri, Birleşen Milletlere (BM) agza bolan hiç bir milletiň düşünip bilmejek janaýamazlyk görkezipdiler. Öz watanyndan müňlerçe kilometr uzaklarda söweşip, şehit bolan 892 sany esgerimiz (41 serkerde, 25 kapitan, 826 adaty esger), häzirki wagtda Koreýa respublikasynyň Pusan şäheri Birleşen Milletler Şehitliğinde yatyrlar. Ruhlary şat bolsun… Koreýa urşunyň başlan wagty 1950-nji ýylyň 25-nji iýuny we urşy tamamlamak boýunça şertnamanyň gol çekilen wagty 1953-nji ýylyň 27-nji iýuly wagty arasynda her bir etabynda dünýä parahatçylygyna goşant goşmak üçin göreşen 1,2,3,4-nji Türk harby bölümçeleriniň her harby derejedäki serkerde we esgerleriniň ýatdan çykmajak başarnyklary ebedilik ýaşajakdyr.
Koreýa urşunda şehit bolan 892 Türk esgeri şehitlerimize we 1950-1951-1952-1953-nji ýyllarynda 1 ýyl wagtlap galyp, Koreýa urşunda wezipe alan 1, 2, 3, 4-nji goşun Türk harby bölümçelerinde wezipe alan her harby derejedäki general, serkerde, kapitan, adaty esgerlerine (22.500 Türk esgeri) Türkiýe respublikasynyň hökümeti tarapyndan bu güne çenli berilmeýän Koreýa medaly ýa-da Dünýä parhatçylyk medallarynyň iň gysga wagtyň içinde
Berilmegi üçin Türkiýe Beýik Millet Mejlisi tarapyndan işlerin degişli guramalar çäginde berjaý edilip, iň gysga wagtda bir netijä gelnip, hakyky eýelerine berilmeginiň ýola goýulmagy, şehitlerimiziň diri bolan ýakynlary bilen ýaşaýan weteranlarymyza we olaryň ýakynlaryna döwletimiz tarapyndan unudylmadyklary düşündirjek, şol bir wagtyň özünde-de gullukdaş ýoldaşlaryna we Türkiýe respublikasynyň watandaş raýatlarymyza moral boljakdyr. Bütin bulara goşmaça görnüşinde, ýurdumyzy gyzyklandyran beýleki bir meselä degişli pikirlerimi-de beyan etmeğim zerurdyr. Koreýa urşunyň başlan wagty bolan 1950-nji ýylda ABD-niň dünýäden kömek berme haýyşyna ýygnanan Birleşen Milletler Baş Guramasy agza döwletlere Koreýa ýarym adasyndaky Demirgazyk we Günorta Koreýanyň arasynda başlayan urşy tizden-tiz gutarmak we dünýä parahatçylygyny ýola goýmak maksady bilen BM agza bolan döwletlerden harby güýç kömegini haýyş edipdi. Birleşen Milletleriň 1950-nji ýylyň iýun aýyndaky çagyryşyna ilkinji bolup jogap beren ýurt Türkiýe respublikasy döwleti bolupdy we dört harby bölümçe möçberinde harby güýç bile ABD-den soňraky ikinji uly harby güýç hökmünde dünýä parahatçylygyna goşant goşmak maksady bilen Amerikan uruş gämileri bilen İskenderundan iň az 20-25 günläp dowam eden deňiz ýolagçylygynyň netijesinde Koreýa ýarym adasyna baryp ýetipdiler. Türkiýe döwletiniň daşary syýasatynyň daýanjy “Ýurtda parahatçylyk-Dünýäde Parahatçylyk” şygarynyň zerurlygy hökmünde 1953-nji ýylyň 27-nji iýulynda gol çekilen urşy gutarmak baradaky şertnama çenli Koreýa ýarym adasynda Türk Harby Güýçlerine bagly birinji, ikinji, üçünji we dördünji harby bölümçeler Birleşen Milletler goşunynyň çäginde dört ýyllap wezipesini berjaý edipdiler. Uly döwlet bolmaklygyň möhüm zerurlyklaryndan biri-de daşary syýasatlaryň uzak möhletli we tutarykly bolmagydyr. Häzirki wagtda we 2019-njy ýylda Koreýa ýarym adasynda degişli döwletleriň arasynda alnyp barylan parahatçylyk baradaky duşuşyklary göz öňüne alnan ýagdaýynda, Türkiýäniň dünýä parahatçylygy üçin goşan goşandynyň dowamy hökmünde bu gün hem diplomatik tegelek stolunda orun almagy Koreýa ýarym adasynda taraplaryň arasynda alnyp barylýan parahatçylyk duşuşyklary babatdan hökmanlykdyr. Koreýa urşundaky şehit we weteran ýakynlarymyzyň nähili duýgulary başdan geçirýändigini we çeken ezýetleri bölekleýin bolsa-da bir weteranyň ogly hökmünde Koreýa urşy şehit we weteran ýakynlarynyň Türkiýe respublikasy döwletiniň hak-hukuklarynyň goralmagynyň zerurlygyna öz adymdan ynanýaryn.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – Yıl: 2019/34 – Sayı: 149 – Sayfa: 18-20 (Harby weteranlar žurnaly neşirýatynyň görkezilen nomeri we sahypasy)
** Görsel ATASE’nin 2019 yılında yayınladığı Fotoğraflarla Kore Savaşı’nda Türk Askeri – TurkishSoldier in theKoreanWar Through Picturesadlı çalışmadan alınmıştır. (Suratlar ATASE-niň 2019-njy ýylda neşir edilen Suratlar Bilen Koreýa Urşunda Türk Esgerleri diýen işinden alyndy.)
Μία μνεία για τη 68η Επέτειο της Μάχης του Kumyangjang-ni – 25 Ιανουαρίου 1951
Ο πόλεμος της Κορέας ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου του 1950, κατά τη διάρκεια του οποίου, το διάστημα από 14 έως 16 Οκτωβρίου του 1950 τα στρατεύματα του ΟΗΕ αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά από αποτυχία μπροστά στην επίθεση των κινέζικων στρατευμάτων τα οποία περνώντας τον ποταμό Yalu μπήκαν στα εδάφη της Βόρειας Κορέας. Αυτές τις ημέρες στο ίδιο χρονικό διάστημα, η Tουρκική Ταξιαρχία είχε φτάσει στην Κορέα. Κατόπιν της άφιξής της στην Κορέα η 1η Τουρκική Ταξιαρχία η οποία έφερε την ονομασία “Πολικό Αστέρι” τέθηκε υπό την εντολή της 25ης Μεραρχίας της 8ης Αμερικανικής Στρατιάς και χωρίς καθυστέρηση θα αποστέλλονταν στο μέτωπο και θα πολεμούσε στην πρώτη γραμμή μίας σκληρής και αιματηρής μάχης. Έτσι, μεταξύ 26-30 Νοεμβρίου του 1950, οι μάχες που έγιναν στο Kunuri ήταν ένας πόλεμος κατά τον οποίο οι τουρκικές δυνάμεις υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Κατά τις μάχες στο Kunuri, ο Τούρκικος στρατός επέδειξε μεγάλη αυτοθυσία κι εξασφάλισε την οπισθοχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, χωρίς να υποστούν καταστροφή. Στο πεδίο της μάχης πολεμώντας στην πρώτη γραμμή είχε εμποδίσει τις βαριές απώλειες του αμερικάνικου στρατού και καθώς και του στρατού των Ηνωμένων Εθνών. Λίγο αργότερα από αυτές τις μάχες, το βράδυ της πρωτοχρονιάς του 1951, οι στρατιές της Κίνας και της Βόρειας Κορέας, εξαπόλυσαν μία γενική επίθεση εναντίον του στρατού του ΟΗΕ που την αποτελούσαν οι μάχιμες μονάδες 16 κρατών, και αφού έγινε η κατάληψη της Σεούλ, όλα τα στρατεύματά τους κινήθηκαν προς τα νότια του ποταμού Han. Απέναντι τους οι Αμερικάνικες μονάδες μπόρεσαν με δυσκολία να δημιουργήσουν μια γραμμή κρούσης στα νότια της Σεούλ. Μετά τη μάχη στο Kunuri, η 1η Τουρκική Ταξιαρχία που κατάφερε να ανασυσταθεί στα μέσα του Ιανουαρίου θα αποστελλόταν και πάλι στο πεδίο της μάχης. Τις μέρες αυτές γίνονταν προετοιμασίες για μια εκ νέου αντεπίθεση. Η επιχείρηση αναγνώρισης στις 24 Ιανουαρίου του 1951 μετά από λίγο διάστημα μετατράπηκε σε γενικές συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Θα άρχιζε, έτσι, ο πόλεμος που θα περνούσε στην ιστορία με την ονομασία Kumyangjang-ni / Μάχες του Λόφου με Υψόμετρο 185 και 156. Σε αυτόν τον πόλεμο, οι τουρκικές μονάδες που έκαναν κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του εχθρού, μέσα στο διάστημα δύο ημερών, κατάφεραν να προχωρήσουν πιο πέρα από τους στόχους που είχαν θέσει και είχαν καταφέρει να κατακτήσουν λόφους στρατηγικής σημασίας με επίθεση ξιφολόγχης. Αργότερα στις 25 Ιανουαρίου του 1951, η κωμόπολη της Kumyangjang-ni καταλήφθηκε από την 1η Τουρκική Ταξιαρχία και το 241ο Σύνταγμα Πεζικού. Στην 1η Τουρκική Ταξιαρχία, λόγω της εξαίρετης ανδρείας που επέδειξε στο πόλεμο που διεξήχθη το διάστημα 25-27 Ιανουαρίου του 1951, δόθηκε Παράσημο και Βραβείο Εξαίρετης Ανδρείας από το Αμερικάνικο Κογκρέσο. Επίσης, από τον Πρόεδρο της Νότιας Κορέας παραχωρήθηκε Παράσημο της Ένωσης της Προεδρίας στην 1η Τουρκική Ταξιαρχία το 1951. Κι από την μεριά του Αμερικάνικου Κογκρέσου στο παράσημο που απονεμήθηκε το 1951 γίνεται μνεία με μεγάλο θαυμασμό για τις μάχες Kumyangjang-ni που έδωσε η 1η Τουρκική Ταξιαρχία το διάστημα 25-27 Ιανουαρίου 1951. Στο τέλος αυτού του μακρήγορου επαίνου αναφέρονται τα εξής: “Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι μονάδες που βρίσκονταν υπό τις εντολές τους, διαθέτουν πολεμική πυγμή και επιτέλεσαν ενα εξαίρετο ιστορικό κατόρθωμα καθώς και παράδειγμα εξαιρετικής μαχητικότητας, κι η φήμη που κέρδισαν προσθέτει σε όλα αυτά ένα βαθμό παραπάνω. Τα Ηνωμένα Έθνη με την αμέριστη βοήθειά τους στη συνέχιση των αρχών της δημοκρατίας και οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής καθώς και οι γενναίοι στρατιώτες, που εκπροσώπησαν τη χώρα τους την Τουρκία με τόσο έντονο τρόπο στα πεδία της μάχης της Κορέας, αξίζουν κάθε μεγάλη τιμή και κάθε είδος εκτίμησης.” Οι μάχες του Kumyangjang-ni είχαν πολύ σημαντικές συνέπειες στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, και στην Ιαπωνία .Ο Τύπος όπως και τα πρακτορεία ειδήσεων των άλλων χωρών αναφέρθηκαν στην επιτυχία των στρατιωτικών όλων των βαθμίδων και των απλών στρατιωτών της 1ης Τουρκικής Ταξιαρχίας, που θεωρήθηκε αποτέλεσμα αυτοθυσίας και σαν μια δεύτερη νίκη στο Kunuri. Στις ειδήσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου εγκωμιαζόταν η νίκη της 1ης Τουρκικής Ταξιαρχίας, της Τουρκική Κυβέρνησης και του Γενικού Επιτελείου του Στρατού και απεστάλησαν σχετικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στην ταξιαρχία. Σ’αυτόν τον πόλεμο για πρώτη φορά το Κινεζικό στράτευμα είχε ηττηθεί. Μετά τη μάχη στο Kunuri η 1η Τουρκική Ταξιαρχία που είχε αλλάξει για δεύτερη φορά τη ροή του πολέμου, έδειξε στο στράτευμα της Κοινωνίας των Εθνών και των υπολοίπων χωρών ότι η Κινεζική στρατιά μπορεί να νικηθεί. Με αυτή τη νίκη, άνοιξε ο δρόμος στα στρατεύματα των Ηνωμένων Εθνών για την κατάκτηση της Σεούλ. Συνεπώς κατόπιν της εξαίρετης αυτής αυτοθυσίας και επιτυχίας της 1ης Τουρκικής Ταξιαρχίας, ο στρατός των Ηνωμένων Εθνών που απαρτίζονταν από 16 χώρες μέλη του οργανισμού απέρριψε το σχέδιο εκκένωσης της Κορέας, και με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίστηκε η δυνατότητα επίθεσης από τη στρατιά των Ηνωμένων Εθνών. Έτσι ο στρατός των Ηνωμένων Εθνών θα ξεκινούσε την επίθεση σε όλα τα πεδία μάχης που βρίσκονταν στο Βορρά, θα διέβαινε τον ποταμό Han και θα απελευθέρωνε τη Σεούλ και στις 27 Μαρτίου του 1951 θα έφτανε στον 38ο παράλληλο. Μετά την επανακατάκτηση της Σεούλ, ο Αμερικανός στρατηγός Μακ Άρθουρ ο οποίος ήταν ο διοικητής της στρατιάς των Ηνωμένων Εθνών και είχε έρθει από το Τόκιο στην Κορέα για να επισκεφτεί αυτοπροσώπως και να συγχαρεί την 1η Τουρκική Ταξιαρχία στις 13 Φεβρουαρίου 1951 κατά την επίσκεψή του απευθύνθηκε ως εξής στους στρατιώτες της 1ης Τουρκικής Ταξιαρχίας και το άγημα του 241ου Συντάγματος που είχε παραταχθεί για να αποδώσει τιμές: “ Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Στην Ιαπωνία εσάς τους Τούρκους σας αποκαλούν όλοι ήρωες. Οι Τούρκοι που στο Kunuri σώσανε την 8η Στρατιά και κατατρόπωσαν τον εχθρό στη μάχη του Kumyangjang-ni είναι οι ήρωες των ηρώων. Για τον Τούρκο δεν υπάρχει το αδύνατο”. Εκείνη την ημέρα ως ενθύμιο προς τον στρατηγό Μακ Άρθουρ το επιτελείο της 1ης Τουρκικής Ταξιαρχίας δώρισε μία τουρκική σημαία που είχε υφανθεί από το Ινστιτούτο Τέχνης Θηλέων της περιοχής Σελτσούκ της Σμύρνης. Ο στρατηγός Μακ Αρθουρ ανέφερε ότι τη σημαία που του δόθηκε θα τα στολίσει με τη φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ στο γραφείο του. Ως αποτέλεσμα: το τουρκικό στράτευμα που δε συμμετείχε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και που μέχρι εκείνη τη στιγμή δε διέθετε πείρα σύγχρονου πολέμου, γνωστοποιήθηκε το 1950 στην Κορέα με τα αμερικάνικα όπλα. Στην Κορέα, ο Τουρκικός στρατός κυριολεκτικά δεν είχε την ευκαιρία για στρατιωτική εκπαίδευση και προετοιμασία. Στις μάχες που έγιναν στο Kunuri οι άντρες και οι βαθμοφόροι της 1ης Τουρκικής Ταξιαρχίας και του 241ου Συντάγματος Πεζικού που έχασαν το 20% του ανθρώπινου δυναμικού τους, αποτελούν ιστορική αλήθεια ότι για δεύτερη φορά άλλαξαν το πεπρωμένο του πολέμου της Κορέας με τις αξιοσημείωτες επιτυχίες που επέδειξαν στις μάχες του Kumyangjang-ni. Οι Τούρκοι στρατιώτες υπεραμύνθηκαν στην Κορέα σαν να ήταν δική τους πατρίδα, για την προστασία της παγκόσμιας ειρήνης ήρθαν από απόσταση 15.000 χιλιομέτρων στην Κορέα και γι’αυτό το στόχο, έδωσαν την ίδια τους τη ζωή. Η επιτυχία του στρατού στη μάχη του Kumyangjang-ni στις 25 Ιανουαρίου του 1951, αποτέλεσε ένα σημαντικό ορόσημο για τη συνέχιση της ύπαρξης της Κορεάτικης Δημοκρατίας μέχρι και σήμερα. Στον πόλεμο της Κορέας το Τουρκικό στράτευμα που στο πεδίο της μάχης ήταν στην πρώτη γραμμή και κατά την οπισθοχώρηση είχε αναλάβει τις πιο δύσκολες αποστολές, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών έκανε μία αυτοθυσία που κανένα άλλο κράτος δεν ήταν σε θέση να το κατανοήσει. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους οι 892 στρατιώτες μας (41 αξιωματικοί, 25 υπαξιωματικοί, 826 στρατιώτες) πολεμώντας έχασαν τη ζωή τους και σήμερα αναπαύονται στην πόλη Pusan της Δημοκρατίας της Κορέας στο κοιμητήριο πεσόντων των Ηνωμένων Εθνών. Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές τους… Το διάστημα από τις 25 Ιουνίου 1950 που ξεκίνησε ο πόλεμος της Κορέας μέχρι την συνθήκη ανακωχής που υπογράφτηκε στις 27 Ιουλίου του 1953, τα αξέχαστα κατορθώματά των κάθε επιπέδου βαθμοφόρων και στρατιωτών της 1ης, 2ης 3ης 4ης Τουρκικής Ταξιαρχίας θα μείνουν αξιομνημόνευτα.
Για τους 892 Τούρκους μαρτυρήσαντες στρατιώτες κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας και σε όσους στρατηγούς, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες (22.500 Τούρκους στρατιώτες) που υπηρέτησαν ως μέλη των αποστολών 1ης, 2ης 3ης 4ης Τουρκικής Ταξιαρχίας στο Πόλεμο της Κορέας και διέμειναν εκεί 1 έτος, κατά διαστήματα τα έτη 1950-1951-1952-1953 από τη πλευρά της κυβέρνησης της Τουρκίας, θα πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες από τη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ενώπιων των αρμοδίων αρχών για να απονεμηθούν το συντομότερο δυνατόν τα μετάλλια της Κορέας και/ ή τα μετάλλια της παγκόσμιας ειρήνης που δεν έχουν απονεμηθεί μέχρι και σήμερα στους δικαιούχους. Αυτό θα κάνει τους συγγενείς των μαρτύρων πολέμου και τους εν ζωή τραυματίες πολέμου και τους λοιπούς συγγενείς τους να σκεφτούν πως δεν έχουν λησμονηθεί από τη μεριά του έθνους μας και θα αποτελέσει στοιχείο ηθικού φρονήματος για τους συμπολεμιστές τους όσο και για τους συμπολίτες μας. Εκτός από όλα αυτά, πρέπει να εκφράσω την προσωπική μου γνώμη και για ενα άλλο θέμα που ενδιαφέρει τη χώρα μας. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος της Κορέας το 1950, οι ΗΠΑ που έκαναν έκκληση για παγκόσμια βοήθεια, στη Γενική Συνέλευση των κρατών μελών των Ηνωμένων Εθνών, για τη χερσόνησο της Κορέας και τον πόλεμο που είχε ξεκινήσει μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας, από τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών για να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα ο πόλεμος και να εξασφαλιστεί η παγκόσμια ειρήνη ζήτησαν την αποστολή μάχιμων στρατιωτικών δυνάμεων. Τον Ιούνιο του 1950 στην έκκληση των Ηνωμένων Εθνών, η πρώτη χώρα που ανταποκρίθηκε ήταν η Τουρκία με δύναμη που αντιστοιχούσε σε 4 ταξιαρχίες και μετά τις ΗΠΑ ήταν η δεύτερη υποστηρικτική, στρατιωτική δύναμη με στόχο την ενίσχυση της παγκόσμιας ειρήνης. Με τα Αμερικάνικα πολεμικά πλοία από το İskenderun τουλάχιστον μέσα σε διάστημα 20-25 ημερών θαλάσσιο ταξίδι έφτασαν επιτέλους στη Χερσόνησο της Κορέας. Η τουρκική εξωτερική πολιτική βασισμένη στο ρητό “Ειρήνη στη Χώρα Ειρήνη στον Κόσμο” ως πρώτη της προτεραιότητα στις 27 Ιουλίου του 1953, μέχρι να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής, η πρώτη, δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ταξιαρχία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, επί τέσσερα χρόνια, επιτέλεσαν το καθήκον τους στη χερσόνησο της Κορέας υπό την διοίκηση του στρατού των Ηνωμένων Εθνών. Μία από τις απαιτήσεις, ενός μεγάλου κράτους είναι ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι μακροπρόθεσμη και σταθερή. Σήμερα το έτος 2019, αν ληφτούν υπόψη οι συναντήσεις που γίνονται για την ειρήνη μεταξύ των κρατών στη Χερσόνησο της Κορέας, ως συνέχεια της συνεισφοράς της Τουρκίας στην παγκόσμια ειρήνη ακόμη και σήμερα είναι απαραίτητο να πάρει μέρος στο τραπέζι της διπλωματίας, στις ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών στη Κορεατική Χερσόνησο. Για τα θύματα του πολέμου της Κορέας και για τους συγγενείς των τραυματιών πολέμου, ως γιός ενός τραυματία πολέμου που ξέρει τι ένιωσαν και πόσο υπέφεραν, πιστεύω προσωπικά ότι το Τουρκικό Κράτος οφείλει να υποστηρίξει τα δικαιώματα των θυμάτων του πολέμου της Κορέας, τους βετεράνους και τις οικογένειές τους.
* Muharip Gaziler Dergisi- Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – Yıl:2019/ 34- Sayı 149- s. 18-20 [Περιοδικό Βετεράνων Πολέμου– Έκδοση του Σωματείου Βετεράνων Πολέμου της Τουρκίας – Έτος: 2019/34 – Αριθμός τεύχους: 149 – σ.σ. 18-20]
** Το οπτικό υλικό έχει ληφθεί από τη μελέτη με τίτλο – «Τούρκοι στρατιώτες στον πόλεμο της Κορέας μέσω εικόνων» που εξέδωσε το ATASE το 2019.
По време на избухналата на 25 юни 1950 година война в Корея, изправени пред настъплението на китайските сили срещу територията на Северна Корея, започнало с преминаването им на река Ялу на 14 – 16 октомври 1950 година, армията на Организацията на обединените нации (ООН) претърпява неуспех и остава принудена да отстъпи. Тези дни съвпадат с пристигането на турската военна бригада в Корея. Скоро след пристигането си, Първа Турска бригада, с кодовото название „North Star – Полярна звезда”, е включена в състава на 25-а дивизия на Осма Американска армия и бива изпратена на фронта, където участва в много ожесточени и кръвопролитни боеве на най-предната линия. В сраженията при Кунури, водени между 26 – 30 ноември 1950 година, турските военни поделения, въпреки понесените тежки загуби, воюват с голяма самоотверженост и обезпечават възможност на американските части да се оттеглят без опасност от унищожение.
Сражавайки се на най-предната линия на фронта, турските бойци предотвратяват евентуалните тежки загуби на американските части и армията на ООН като цяло. Скоро след тези сражения, в новогодишната нощ на 1951 година, китайските и севернокорейските войски предприемат генерална офанзива по целия фронт срещу армията на ООН, съставена от военните поделения на 16 държави-членки, и след превземането на Сеул с всички сили се насочват към областта на юг от река Хан. Изправени срещу тези сили, американските части успяват да заемат отбранителна позиция едва на юг от Сеул. В средата на януари 1951 година, реорганизирайки се с нови попълнения след боевете при Кунури, Първа Турска бригада отново бива изпратена на фронтовата линия.
В рамките на продължаващата подготовка за контранастъпление на 24 януари 1951 година турски бойци предприемат разузнавателна операция на предната линия, която след известно време се превръща в общо сражение между страните и така започват битките, влезли в историята като сражения за хълмовете при Кумянгжанг-ни със 185 и 156 метра надморска височина. В рамките на тези сражения турските поделения, настъпващи по фронта, за два дена надхвърлят набелязаните цели и, атакувайки на щик хълмовете със стратегическо значение, ги превземат.
Непосредствено след това, на 25 януари 1951 година бойците на Първа Турска бригада и 241-ви Турски пехотен полк превземат градчето Кумянгжанг-ни. По повод на изключителните успехи, постигнати в сраженията между 25 – 27 януари 1951 година, Американският конгрес удостоява Първа Турска бригада с грамота и орден „Почетен легион“. Освен това през 1951 година и президентът на Южна Корея удостоява Първа Турска бригада с ордена „Президентски легион“. В грамотата на ордена, присъден през 1951 година с единодушно решение на Американския конгрес, се споменава с голяма възхвала за проявения героизъм на Първа Турска бригада по време на сраженията за Кумянгжанг-ни между 25 – 27 януари 1951 година.
В края на дългия текст на грамотата се изтъква следното: „Върховните и изключителни исторически успехи и образцови бойни способности на Турските въоръжени сили и подчинените им поделения увеличават двойно тяхната слава. Смелите бойци, които представят блестящо по бойните полета на войната в Корея ООН, САЩ и отечеството си Република Турция, подкрепящи отстояването на демократичните принципи, заслужават най-високи почести и всякакво признание.“ Сраженията при Кумянгжанг-ни пораждат изключително важни последици и осведомителните агенции и пресата в САЩ, Европа, Япония и редица други страни започват да пишат за втора победа от мащабите на тази в Кунури, постигната благодарение на успехите и самоотвержеността на всички командири и воини на Първа Турска бригада. По всички кътчета на света се появяват новини, които възхваляват тази победа и се отправят множество поздравителни адреси до правителството на Република Турция, Генералния щаб и командването на Първа Турска бригада.
В тази война китайската армия за пръв път е победена. Първа Турска бригада, която след Кунури за втори път променя хода на войната, показва на войската на ООН и на другите страни по света, че китайските поделения могат да бъдат надвити. Благодарение на отбелязания военен успех, за силите на ООН се открива пътят към Сеул. В резултат от тази необикновена жертва на Първа Турска бригада не се осъществява планът за оттегляне от Корея на армията на ООН, съставена от 16-те страни-членки, и така се осигурява възможността за напредване на поделенията на армията на ООН. В крайна сметка армията на ООН започва нападенията си на всички фронтове в северна посока, преминава река Хан, освобождава отново Сеул и на 27 март 1951 година стига до 38-и паралел.
Командирът на армията на ООН, американският армейски генерал Макартур, който след повторното завземане на Сеул специално идва от Токио в Корея, посещава и поздравява лично Първа Турска бригада, като по време на посещението си се обръща към военнослужещите на бригадата и участващите на тържеството войници от 241-ви полк със следните думи: „Щастлив съм да ви видя. В Япония всички наричат турците герои. Най-великите герои са турците, които в Кунури спасиха Осма армия, а в Кумянгжанг-ни победиха и разбиха врага. Няма нищо невъзможно за турчина.”
Първа Турска бригада подарява за спомен на американския армейски генерал Макартур турско знаме, изработено от учащите се в Селчушкия институт за ръчни изделия в Измир. Той казва, че ще постави турското знаме редом до портрета на Ататюрк, който се намира в кабинета му. Всъщност турските военнослужещи, които не участват във Втората световна война и по това време нямат опит в модерното воюване, през 1950 година в Корея за пръв път се сражават с американско оръжие. Естествено, в Корея военнослужещите нямат възможност да получат пълно военно обучение и истинска боева подготовка.
Командният състав и бойците на Първа Турска бригада и 241-ви пехотен полк, които по време на сраженията в Кунури загубват 20 % от силите си, за втори път в сражението при Кумянгжанг-ни отбелязват изключителни успехи и така променят хода на войната в Корея. Това е една историческа истина. Бойците ни защитават Корея като собствена родина, идват в тази страна от 15 хиляди километра разстояние за опазване на световния мир и жертват живота си в името на мира. Успехът при битката в Кумянгжанг-ни от 25 януари 1951 година представлява повратен момент за просъществуването до наши дни на Република Корея. Турските воини, които по време на нападателните сражения воюват на предни позиции, а по време на отстъпленията в качеството си на тилово поделение поемат най-трудната задача, проявяват жертвоготовност, която не се разбира от нито една членка на ООН. Тленните останки на 892-ма наши воини (41 офицери, 25 младши офицери, 826 редници), загинали в тази война, сражавайки се на хиляди километра разстояние от родината си, днес
се намират в могилата на ООН в град Пусан, Република Корея. Светла им памет! Вечно ще се помнят незабравимите успехи на командването и бойците от Първа, Втора, Трета и Четвърта Турска бригада, които се борят за международния мир на всички равнища по време на войната в Корея, започнала на 25 юни 1950 година и приключила със споразумението за примирие на 27 юли 1953 година.
За да се връчи в най-скоро време Орден за мир на 892-мата турски жертви от войната и участващите в нея през 1950 – 1951 – 1952 – 1953 година генерали, офицери, младши офицери и редници (25 000 турски военнослужещи) от Първа, Втора, Трета и Четвърта Турска бригада, останали да служат по една година, които до днес не са удостоени с такова отличие от правителството на Република Турция, трябва да се направят постъпки от Великото национално събрание на Турция (ВНСТ) пред компетентните инстанции, така че тези постъпки да дадат резултат в най-скоро време. Удостояването на заслужилите ще бъде знак за близките на жертвите, на завърналите се живи и техните близки, че не са забравени от държавата. Този акт ще повдигне духа на техните бойни другари, както и на гражданите на Република Турция.
Към всичко казано, бих искал да изразя и личното си становище по един друг въпрос, който касае страната ни. През 1950 година, когато започва войната в Корея, по призива на САЩ е свикано Общото събрание на ООН. На него страните-членки са призовани да окажат военна подкрепа за по-скорошното прекратяване на избухналата на Корейския полуостров война между Северна и Южна Корея и запазването на световния мир. Първата страна, отзовала се на призива на ООН от юни 1950 година, е Република Турция, която заделя четири бригади военно подкрепление – втората голяма сила след тази на САЩ, за да допринесе за отстояването на световния мир. Бригадите потеглят от Искендерун с американски военни кораби и след най-малко 20-25-дневно пътуване по море пристигат в Корея.
В съгласие с външната политика на Република Турция, основана на принципа „Мир в страната, мир в света”, до подписването на примирието на 27 юли 1953 година, Първа, Втора, Трета и Четвърта бригада към Турските въоръжени сили в продължение на четири години служат на Корейския полуостров в рамките на армията на ООН. Външната политика на всяка голяма държава предполага дългосрочност и последователност. Като се имат предвид мирните преговори, които се водят между заинтересованите страни на Корейския полуостров и днес, в 2019 година, участието на Турция в дипломатическите преговори е належаща необходимост. Като син на завърнал се от войната и отчасти запознат с чувствата и преживените мъки на близките на жертвите и на завърналите се, лично вярвам, че завърналите се и техните близки трябва да се борят за защитата на правата на Република Турция.
Турецкие войска, атакующие противника с фронта, за два дня выполнили возложенные на них цели и завладели стратегически важными холмами, ведя штыковую атаку. Впоследствии, 25 января 1951 года 1-я турецкая армия и 241-й пехотный полк захватили городок Кумъянджан. За выдающиеся достижения в войне, имевшей место 25-27 января 1951, 1-я турецкая бригада была удостоена грамоты и медали Американского конгресса. Помимо этого, в 1951 году от президента Южной Кореи турецкой армии также был вручён Президенсткий Орден единства. В грамоте, вручённой в 1951 году Американским конгрессом, с большой похвалой упоминается о достижениях турецкой армии в боях в Кумъянджане. В последних строках грамоты говорится, что «исключительные и неординарные исторические достижения и образцовое боевое мастерство Вооружённых сил Турции и их войска, которые они продемонстрировали во время войны, ещё больше повысили их славу, заработанну ими до этого. Организация Объединённых Наций, войска США и Турецкой Республики, которые обеспечивают преемственность демократических принципов, а также отважные солдаты, так ярко представляющие свою родину на полях сражений, достойны высокой чести и похвалы». Сражения в Кумъянджане привели к очень значительным результатам. Достигнутые успехи и принесённые в жертву жизни турецких солдат и командиров, сражавшихся в составе 1-й турецкой бригады, были оценены американскими, европейкими, японскими СМИ и агенствами многих других стран, второй победой над Кунури. Со всех уголков мира в Правительство Турецкой Республики и в Геншаб Турции были отправлены поздравительные телеграммы, а успехи и слава турецкой армии стали предметом газетных сообщений.
В этой битве китайская армия впервые была побеждена. После сражения в Кунури 1-я турецкая армия второй раз изменила ход битвы и доказала не только воружённым силам ООН но и другим странам, что можно победить китайские войска. Благодаря успеху, достигнутому в этой войне, путь в Сеул был открыт для сил ООН. Вследствие этого, вооружённые силы ООН, которые состоят из 16 государств-членов Организация Объединённых Наций, в результате огромных жертв и успехов 1-й турецкой армии, отказались от своего плана эвакуации Кореи, что позволило войскам армии ООН приступить к атаке. Таким образом, Армия ООН на всех фронтах начала атаковать с севера, пересекла реку Хан и вернув Сеул, 27 марта 1951 года вышла к 38-й параллели. После взятия Сеула, командующий армией ООН американский генерал Мак Артур приехал из Токио в Корею 13 февраля 1951 года в целях нанесения визита и поздравления 1-й турецкой армии. Он обратился к солдатам 1-й турецкой армии и 241-го пехотного полка со следующими словами: «Очень рад вас видеть. В Японии все называют вас турков героями. Турки – это герои, спасшие 8-ю армию в Куруни и победившие врагов в Кумъянджане. Для турка нет ничего невозможного». На память генералу армии Мак Артуру Командиры 1-й турецкой армии вручили турецкий флаг, сшитый студентами Сельчукского женского художественного института, находящегося в Измире. Генерал Мак Артур сказал, что подаренный турецкий флаг будет украшать его офис, где повешена фотография Ататюрка. В итоге, турецкий солдат, не участвующий в Второй мировой войне и не имеющий в то время опыта ведения современной войны, впервые ознакомился с американским оружием в 1950 году в Корее. И, естественно, у Кореи не было возможности провести достаточную военную подготовку и организацию. Благодаря выдающимся достижениям в битве в Кумъянджане солдаты 1-й турецкой армии и 241-й пехотного полка, потерявшие в боях в Кунури двадцать процентов людских ресурсов, второй раз изменили ход Корейской войны, что является историческим фактом. Турецкие солдаты обороняли Корею как родину, они приехали в Корею за 15 тысяч километров, чтобы защитить мир во всем мире и ради этого пожертвовали своей жизнью. Достигнутая победа в боях в Кумъянджане 25 января 1951 года стала поворотным моментом существования сегоднящней Республики Корея. Турецкие войска, находясь на передовых позициях в процессе наступательной атаки и в ходе отступления, взяли на себя самые сложные задачи и понесли жертвы, которые ни одна нация стран- членов ООН, не была бы способна понять. 892 солдата (41 офицер, 25 младших офицеров, 826 военнослужащих), погибшие в боях за тысячи километров от своей родины, сегодня покоятся в воинском захоронении ООН в городе Пусан. Пусть их душа покоится с миром... Незабываемые успехи турецких солдат, сражавшихся с начала войны (25 июня 1950 года) до подписания соглашения о прекращении огня (27 июля 1953 года) за то, чтобы обеспечить мир, будут жить вечно.
Правительство Турецкой Республики поручило Парламенту Турецкой Республики под руководством соответствующих органов провести работу по вручению в кратчайшие сроки Медалей за участие в войне в Корее и/или Всемирных медалей в борьбе за Мир 892 турецким солдатам, павшим во время войны в Корее, а также 22.500 Турецким военным всех категорий (генералам, офицерам, солдатам), пробывшим и провоевавшим в Корее 1 год в период с 1950 по 1953 гг. Это придаст моральную силу родственникам павших в Корее, а также живым героям, товарищам по оружию и гражданам Турецкой Республики. Наряду с этим, я бы хотел выразить своё мнение по другому вопросу, интересующему нашу страну.
Во время Корейской войны, начавшейся 25-го июня 1950 года, вооружённые силы Организации Объединённых Наций (ООН) потерпели поражение во время атаки китайских войск, которые перейдя 14-16 октября 1950 года реку Ялу, вторглись на территорию Северной Кореи. Это были те дни, когда в Корею прибыла турецкая армия. После прибытия в Корею турецкая армия, которая была передана 25-й дивизии 8-й американской армии и получившая кодовое название «Северная звезда», незамедлительно была отправлена на фронт и стала сражаться в передних рядах жёстких и кровавых боёв. Так, битва при Кунури, произошедшая между 26-30 ноября 1950 года, была войной, в которой турецкие войска понесли большие потери. Турецкие военные пошли на большие жертвы в битвах на Кунури, что позволило вывести американские войска без какой-либо потери. Находясь на передовых позициях турецкие войка предотвратили тяжёлые потери американской армии, а вместе с ней армии ООН. Вскоре после этих сражений, в новогоднюю ночь 1951 года, китайские и корейкие войска атаковали все фронты вооружённых сил ООН, состоящих из боевых войск 16 государств-членов ООН. После захвата города Сеул они пересекли южную часть реки Хан. Сражаясь с ними, американские войска смогли лишь вести оборону на юге Сеула. Попытавшись прийти в себя после поражения в Кунури, 1-я турецкая армия в середине января 1951 года снова была отправлена на линию фронта. В эти дни, когда шла подготовка для контратаки, передовая разведывательная операция, начавшаяся 24 января 1951 год, превратилась в стычки между двумя сторонами и началась война, вошедшая в историю под названиями «бой в Кумъянджане», «битва на холмах, находящихся 185 и 156 метров над уровнм моря»
В дополнение ко всему высказанному я вынужден высказать свое личное мнение по другому вопросу, касающемуся нашей страны. В 1950 году, в период начала корейской войны, Соединённые штаты Америки, призвали мировое сообщество к немедленнему установлению мира между Северной и Южной Кореей, где на тот момент разгорались военные действия. Для осуществления данной задачи США обратились к странам ООН с просьбой о подкреплении военных сил. Первой страной, которая отзывалась на этот призыв ООН в июне 1950 года стала Турецкая Республика. Военные силы страны, крупнейшей после США по размеру армии, в размере четырёх бригад на американских военных кораблях с целью поддержать мир во всем мире достигла корейского полуострова после 20-25 дневного перехода по морю от Искендеруна. Как основное требование внешней политики Турции, которая основывается на принципе «Мир в доме, мир в мире», 1-я, 2-я, 3-я и 4-я армия Вооружённых сил Турции в течение четрые года служила под флагом ООН на корейском полуострове. Долгосрочная и последовательная внешняя политика является одним из необходимых условий в становлении великого государства. Учитывая мирные переговоры, которые проводятся на Корейском полуострове между государствами в настоящее время и в течение 2019-го года, необходимо, чтобы турецкое государство, как продолжение его вклада в мир во всем мире, заняло сегодня свое место на дипломатической арене. И это важно с точки зрения продолжающихся между сторонами мирных переговоров на корейском полуострове.
Я, как сын ветерана, который знает что чувствуют родственники ветеранов и павших в Корейской войне и какие страдания они перенесли, лично считаю необходимым отстаивать права ветеранов, участвовавших в Корейской войне, павших во время этой войны, а также защищать права турецкого государства.
* журнал ветеранов войны– Публикация турецких ветеранов войн – Год: 2019/34. Vol.: 149, c. 18-20.
** Фотография была взята из работы «турецкий солдат в корейской войне на картинках – Turkish Soldier in the Korea War Through Pictures, опубликованной АТАСЕ*** в 2019 году.
*** АТАСЕ – Отдел военной истории и стратечических исследований при Генштабе Турции
कोरियाई युद्ध के समय में जो उन्नीस सौ पचास में शुरू हुआ था, चीन की सेना ने १४ -१६ अक्टूबर १९५० में संयुक्त राष्ट्र को यालु नदी पार करके हमला किया था। संयुक्त राष्ट्र को असफलता मिल गयी थी। उसी वक़्त पर तुर्की फौज भी कोरिया पहुंच गयी थी। तुर्की फौज जो आठवां अमेरिकन सेना पच्चीसवां दल के आदेश से लगा हुआ है जिसको "उत्तर तारा" भी कहा जाता है , युद्धस्थल जाकर लड़ने वाला था। "कुनुरि " युद्ध में २६ -३० नवंबर उन्नीस सौ पचास तारीख़ को तुर्की सेना में बहुत सारे सैनिक यानि सिपाही मर गए थे, शहीद हुए थे। तुर्की फ़ौज ने कुनुरि युद्ध में बलिदान करके अमेरिकन सैनिक को बिना मरे ही युद्धस्थल को पीछे तरफ़ ले गया था और आगे जाकर लड़ाई करके अमेरिकन और उसके साथ संयुक्त राष्ट्र सेना की सहायता की थी। इस लड़ाई के कुछ समय बाद चीन और कोरिया की फ़ौज १९५० में क्रिसमस की रात में युद्धस्थल जाकर संयुक्त राष्ट्रों पर हमला किया था जिसमें सोलह राष्ट्र एक दूसरे से मिले हुए थे ।ऐसा करके सीओल पर कब्ज़ा करके सिपाहियों के साथ "हान" नदी का दक्षिण चले गए थे। इस सैनिक के सामने अमेरिकन फ़ौज सीओल के दक्षिण की तरफ मुश्किल से रक्षा कर रहा था। कुनुरि के बाद तुर्की फ़ौज जो थक गयी थी , १९५१ जनवरी के बीच में फिर से युद्धस्थल होने वाला था। दिन में जवाबी हमला करने के लिए इंतिज़ाम किये जा रहे थे और खोजी यात्रा जो २४ जनवरी १९५१ तारीख़ को शुरू हुई है , थोड़ी देर बाद दो तरफ़ से कुमयांगजंग-नि युद्ध (१८५-१५६ ऊँचाई पहाड़ी युद्ध) पैदा करने जा रही थी। इस लड़ाई में तुर्की सेना ने दो दिनों में ( जिसने दुश्मन को युद्धस्थल से हमला किया था), (एक चाकू जो बंदूक से लगाया जाता है) इस्तेमाल करके पहाड़ पर कब्ज़ा कर लिया। पहाड़ जो सामरिक रूप में जरुरी है। उसके अलावा २५ जनवरी १९५१ में पहला तुर्की फौज और २४१. तुर्की सैनिक ने कुमयंगजंग-नि गांव पर कब्ज़ा कर लिया था। लड़ाई में ( जो २५-२७ जनवरी १९५१ में पैदा हुई है ) तुर्की फ़ौज को सफलता मिल गया और इसकी वजह से पहला तुर्की फ़ौज को अमेरिकन कांग्रेस से एक मत से उत्तम फ़ौज बिल्ला (मेडल) मिला था। उसके आलावा दक्षिण कोरिया का राष्ट्रपति की तरफ से पहला तुर्की फ़ौज को बिल्ला (मेडल) दिया गया है। मेडल जो अमेरिकन कांग्रेस की तरफ से एक मत से १९५१ में दिया गया था, उसके पास एक कागज़ में तुर्की सेना की बड़ी तारीफ़ लिखी थी। उस तारीफ़ में यह लिखा हुआ था ; "तुर्की सेना और उनका फ़ौज जो आदेश्य के अंदर लड़ता है , लड़ाई में उनकी काबिलियत और सफलता, लोकप्रियता ने उन्हें और प्रसिद्ध बनाया है। लोकतंत्र नियम को मदद करता है यानि संयुक्त राष्ट्र और अमेरिकन सेना और तुर्की सेना जिन्होंने बलिदान करके युद्धस्थल में लड़ाई की, सम्मान और तारीफ़ के लायक हैं।" इस लड़ाई की वजह से बहुत सारे जरुरी परिणाम पैदा हो गए ,अमेरिका ,यूरोप ,जापान और सारे देशों में मीडिया में तुर्की सेना की बड़ी तारीफ़ की गयी है। तुर्की रिपब्लिक हुकूमत और जनरल स्टाफ को दुनिया की सब जगहों में खबर दी गईं जिसमें पहले तुर्की फ़ौज की तारीफ़ की गयी है और उसके अलावा फ़ौज को तार से भी मैसेज पहुँचा गया है। इस लड़ाई में चीन की सेना पहली बार हार गयी थी। कुनुरि के बाद पहला तुर्की फ़ौज ने दूसरी बार लड़ाई को उल्टा करके संयुक्त राष्ट्र सेना और दुनिया को यह दिखाया है कि चीन की सेना भी हार जाए। इस सफलता के साथ जो इस लड़ाई से मिल गयी , संयुक्त राष्ट्र सेना को सिओल का रास्ता मिला था। इसलिए पहले तुर्की फ़ौज की सफलता की वजह से १६ राष्ट्र जो संयुक्त राष्ट्र के सदस्या हैं , उन्होंने कोरिया को खाली करने छोड़ देकर हमला करने का मौका मिल गया था। संयुक्त राष्ट्र की सेना सब युद्धस्थलों पर उत्तर की तरफ़ जाकर लड़ने लगेगी , हान नदी गुजरकर सिओल फिर से बचा जाएगा २७ मर्च १९५१ तारीख़ को ३८. समानता उन्हें मिलने वाला था। सिओल वापस लेने के बाद तुर्की फ़ौज से मिलकर बधाई देने के लिए Mac Arthur जो टोक्यो से निकलकर कोरिया आया और १३ फरवरी १९५१ में पहला तुर्की फ़ौज से मिलकर यह कहा ; "आपको देखकर मुझे ख़ुशी है , जापान में सब लोग तुर्की वालों को "नायक,वीर " कहते हैं। तुर्की सेना जिसने आठवी सेना को बचाया , कुमयंगजंग-नि में दुश्मन को हराया , ज़िंदाबाद ! " पहला तुर्की फ़ौज कमांडर की तरफ से सेनापति Mac Arthur को एक तुर्की झंडा तोहफ़ा दिया गया है जो इज़मिर सेलचुक किज़ सनत विद्यालय की छात्राओं ने बनाया। सेनापति मक अर्थुर ने कहा कि उसी झंडा को लेकर अपने कमरे में अतातुर्क तस्वीर के पास रख देंगे । ताकि तुर्की फ़ौज जिसको आधुनिक युद्ध का अनुभव नहीं मिला, १९५० में अमेरिकन शास्त्र यानि बंदूक से कोरिया में मिला था। कोरिया सिपाहियों को शिक्षा देने का मौका अच्छी तरह से नहीं मिल पाया था। कुनुरि युद्ध में पहला तुर्की और २४१. प्यादा फ़ौज का सेनापति बलिदान करके लड़ाई को उल्टा करना एक सच्चाई है। तुर्की सिपाहियों ने कोरिया को अपना वतन समझकर बचाया। १५ हज़ार किलोमीटर दूर से विश्व शान्ति को बचाने के लिए कोरिया आकर लड़ाई की है। २५ जनवरी १९५१ कुमयंगजंग-नि युद्ध में मिल गयी सफलता फ़िलहाल कोरिया में जरुरी चीज़ बनकर जोड़ी गयी है। कोरिया में तुर्की फ़ौज ने सबसे आगे लड़कर बलिदान दिया । ऐसा बलिदान कि सोलह राष्ट्र भी नहीं समझ पाएंगे । अपने वतन को छोड़कर लड़ने गए ८९२ सिपाही थे। ८२६ सिपाही (४१ अफसर,२५ सारजेन्ट,८२६ प्राइवेट) संयुक्त राष्ट्र कोरिया के पुसन में ज़मीन के निचे हैं २५ जून १९५० जो लड़ाई की शुरुआत और २७ जुलाई १९५३ (जो युद्धविराम के समझौता का हस्ताक्षर किया गया है ) उन दोनों तारीख़ों के बीच में १.,२. ,३. ,४.,तुर्की सेनापति जो हर वक़्त पर पूरी दुनिया को शान्ति में लाने की कोशिश कर रहे थे उनकी सफलता भुली नहीं जाएगी।
८९२ सिपाही जो कोरिया युद्ध में शहीद हो गए , और १. ,२. ,३ ,४. फ़ौजों ने जो १९५० -१९५३ में लड़ाई की है, उन के रिश्तेदारों को और दोस्तों को तुर्की रिपब्लिक हुकूमत की तरफ़ से बिल्ला दिया जाना चाहिए। यह उनको और नागरिकों को याद दिलाकर अच्छा लगेगा। इनके अलावा हमारे देश के बारे में एक और विशेष बात करना चाहूँगा ,१९५० में अमेरिका ने राष्ट्रों से जो संयुक्त राष्ट्रों के सदस्य हैं, कोरिया में उत्त्तर और दक्षिण कोरिया के बीच में लड़ाई को रोक देने के लिए और दुनिया को शांति पहुँचाने के लिए मदद मांगी। १९५० में संयुक्त राष्ट्र को पहला जवाब तुर्की ने दिया। चार बड़े फ़ौज जो अमेरिका के बाद दुनिया में दूसरी मजबूत फ़ौज है ,अमेरिकन जहाज़ में इस्कंदर से निकलकर कोरिया पहुंचने में २५ दिन लगे। तुर्की रिपब्लिक विदेश निति का एक समझौता के अनुसार कोरिया में १. २. ३. ४. फ़ौज ने संयुक्त राष्ट्र फ़ौज के साथ ४ साल सेवा की । इस समझौते का नाम "देश में शांति विश्व में शांति "और इन फौजों ने युद्धविराम समझौते को ख़तम होने तक यानि २७ जुलाई १९५३ तक सेवा की। बड़े देश होने के लिए विदेशी निति भी मजबूत होना ही है। एक शहीद का बच्चा होकर मैं समझ सकता हूँ कि शहीद और सिपाहियों के रिश्तेदारों को क्या एहसास होता है। तुर्की रिपब्लिक हुकूमत को अपने हक़ के लिए लड़ने का अधिकार है। मैं ऐसा मानता हूँ।
*वयोवृद्ध की पत्रिकाएँ -तुर्की वयोवृद्ध का प्रसारण - वर्ष २०१९ -३४ -प्रकाशन - १४९ पेज-१८-२०
**तस्वीर कोरिया युद्ध में तुर्की सिपाही –Turkish Soldier in the Korean War Through Pictures नामक एक लेख से लिया गया है। (जो आतासे ने बनाया)
1950년 6월 25일에 발발한 한국 전쟁 기간 동안 유엔(UN)군은 1950년 10월 14일 부터 약 2주간 압록강을 건너 북한으로 진입하려는 중공군을 제지하지 못했습니다. 이때가 터키 여단이 한국에 도착한 날이기도 합니다. 첫 번째 터키 여단은 한국에 도착한 후 미8군단 25사단 소속으로 “북극성”이라 불렸고 전장으로 즉시 이동하여 가장 어려운 상황 속에서 중공군과 치열한 전투를 벌였습니다. 1950년 11월 26일에서 30일까지 있었던 군우리 전투에서 많은 사상자를 냈습니다. 터키 군은 미군이 전멸하지 않도록 측방을 지원했으며 부여된 임무를 완 수 하였습니다. 이 전투에서 터키군은 놀랄 만한 희생을 보였고 큰 사상자를 내면서도 중공군을 저지 했습니다. 1951년 새해 중공군과 북한군들이 UN군에 대한 대규모 공격을 해 왔습니다. 그들은 모든 병력을 갖춘 상태로 서울을 점령하고 한강 남쪽으로 진격해 갔습니다. 하지만 미군은 그들의 공격에 맞서기 위해 서울 남쪽에 방어선을 구축하였습니다. 1차 터키 여단은 군우리 전투 이후 회복을 위해 계속 싸우고 있었으며 1951년 1월 중순 전장으로 투입되었습니다. 역공 준비가 한창인 1951년 1월 24일을 시작으로 185, 156고지간의 전투인 역사적인 금량장리 전투가 시작될 수 있었습니다. 터키군은 이 전투에서 적을 대항하여 용감하게 싸웠으며 단 이틀 만에 그들의 목표를 뛰어넘어 전략적으로 중요한 지점을 백병전으로 장악했습니다. 이후1차 터키 여단과 241연대는 1951년 1월 25일 금양장리 시내를 점령했습니다. 1951년 1월 25일에서 27일간 일어난 전장에서 그들이 보여 준 놀라운 승리로 인해 1차 터키 여단은 미국 의회에서 만장일치로 우수 부대 표창을 받았습니다. 대한민국의 대통령 또한 19501년에 1차 터키 여단에 대통령 부대 표창을 수여했습니다. 미 국회는 “남다르고 놀라운 터키군과 대원들의 모범적인 전투 능력은 추후 그들이 얻게 된 명성을 향상시켰다. 유엔과 미군을 대표하는 용감은 군인들은 전쟁터에서 민주주의 수호와 터키 공화국의 위상을 높인 것에 대해 칭찬을 받아 마땅합니다.“라고 언급한 바가 있습니다. 금양장리 전투는 1차 터키 여단의 모든 지휘관과 군인들이 군우리 전투에서의 희생을 되갚아주기 위해 싸워 큰 승리를 가져다 줌으로서 미국, 유럽, 일본과 많은 국가의 언론에 대서특필 되었습니다. 중공군은 이 전투에서 첫 번째 패배를 맞보아야 했습니다. 1차 터키 여단은 군우리 전투 이후 전세를 바꾸어 놓았으며 유엔군과 전 세계 다른 국가에 중공군을 이길 수 있음을 증명했습니다. 이 전투에서 얻은 승리는 유엔군이 서울로 진출할 수 있는 경로를 만들었습니다. 유엔군 사령관인 미국의 맥아더 장군은 도쿄를 통해 한국으로 넘어와 1차 터키 연대를 1951년 2월 13일에 방문하고 서울을 탈환한 터키 연대에 축하의 말을 하였으며 1차 터키 여단과 241연대 병사들에게 다음과 같이 말했습니다. “여러분들을 만나 뵙게 되어 매우 기쁩니다. 일본에서는 모든 이들이 터키 영웅이라고 여러분들을 부릅니다. 군우리에서 미8군단을 구하고 금양장리 전투에서 적을 격퇴한 여러분들이야말로 영웅입니다. 터키군에게는 ‘불가능’은 없습니다.” 1차 터키 여단의 지휘관은 그날 행사를 통해 터키 국기를 맥아더 사령관에게 선물로 증정했습니다. 맥아더 사령관은 아타퀴르크의 사진이 있는 터키 국기를 받게 되어 만족해 했습니다. 결론적으로 터키군은 2차 세계대전에 참전하지 않았고 현대적인 군사 경험이 있었던 것도 아니지만 1950년 미군에 합류하여 한국전쟁에 참여하였습니다. 이는 훈련과 준비가 완전히 갖추 어진 군대에게만 주어지는 기회였기 때문에 사실상은 불가능한 일이었습니다. 1차 터키 연대의 지휘관과 군인들은 군우리 전투에서 20% 정도의 희생에도 불구하고 금양장리 전투에서 한국 전쟁의 판도를 바꾸어 놓은 것은 역사적인 성과를 이루어 내게되었습니다. 터키군은 한국이 마치 본인들의 국가인 것과 같이 싸웠으며 8천 킬로나 떨어진 곳에서 세계 평화를 지키고자 그들의 생명을 바쳤습니다. 1951년 1월 25일 금양장리 전투에서의 성공적인 승리는 오늘날의 대한민국이 존재하게 한 전환점이 되었습니다. 유엔군이 철수 시 이를 지연하는 것은 매우 어려울 것을 예상했으며 이는 유엔 국들도 납득하기 어려운 희생이었습니다. 고국에서 수천 킬로 떨어진 곳에서 장렬히 전사한 966명이 여기 대한민국 부산 유엔 기념 공원에 잠들었습니다. 하느님께서 그들에게 휴식과 영면을 주실 것입니다. 한국 전쟁이 발발한 1950년부터 1차, 2차, 3차 및 4차에 걸친 터키 여단의 지휘관들과 군인들의 헌신은 영원히 기억될 것입니다.
한국 전쟁에서 1차, 2차, 3차, 4차에 걸쳐 터키군 21,212명이 참전하였으며 이들에게는 대한민국 메달 및 터키 공화국 정부로부터 받지 못한 세계 평화 메달을 수여하도록 하겠습니다. 이는 관련 정부 기관 이전에 터키 국회에 의해 신속히 처리 될 것이며 또한 이는 사망하였거나 생존 중인 참전 용사 및 친척들에게 전달될 것이고 이는 우리가 그들의 노고를 잊지 않음과 동시에 터키 공화국의 군대와 시민들의 존경을 의미하는 것입니다. 유엔은 1950년 전 세계에 걸쳐 미국을 도울 것을 요청했으며 한국 전쟁이 발발한 시점 북한과 남한 간의 세계 평화를 유지하기 위해 유엔 회원국들의 도움을 받아 전쟁을 빨리 끝내고자 했습니다. 터키 공화국은 1950년 6월 유엔의 요청에 가장 빨리 응답한 국가였고 4개 여단이 참전 미국과 영국에 이어3번째로 큰 규모로 참전하였습니다. 터키 공화국의 외교 정책의 기반인 “국가의 평화가 세계의 평화”인 원칙에 부합하고자 유엔군이 도착하기도 전에 1차, 2차, 3차와 4차에 걸쳐 무장한 터키 여단이 3년 동안 전장에 참여했고 1953년 7월 27일 정전협정 이후에도 계속 주둔하였습니다. 세계적인 국가가 되기 위해서는 외교 정책은 장기적이자 일관성이 있어야 합니다. 현재 진행 중에 있는 남북한 평화 협상을 볼 때 세계 평화를 위한 이들의 노력도 높이 평가되어야 합니다. 저는 참전 용사의 아들로서 한국 전쟁 중 제 아버지의 겪으신 희생과 아픔을 조금이나마 느끼고 있습니다. 저는 터키 공화국의 한국 전쟁 동안의 희생, 참전 용사와 그의 친지들에 대한 권리는 받듯이 보장되어야 한다고 믿습니다.
* 참전 용사 월간지 [Muharip Gaziler Dergisi] – 터키 참전 용사 월간지 발행 본 – 년도: 2019/34 – 판: 149 – 18-20쪽
** 상기 내용은 Görsel ATASE 가 2019년 연구를 통해 발표한 사진을 통한 한국 전쟁 터키 군을 참고한 내용입니다.
纪念金良场里战役68周年-1951年1月25日
在1950年6月25日开始的朝鲜战争期间，1950年10月14日至16日中国军队横渡鸭绿江进入朝鲜进行了袭击，使得联合国（UN）军队大败并撤退。土耳其旅也在这几天抵达了韩国。 抵达韩国后，在美8军第25师的指挥下的、被予以“北极星”称号的土耳其第一旅将很快被派往前线，在艰苦和血腥的斗争的最前线作战。事实上，1950年11月26日至30日期间进行的军隅里（Kunuri）战争是一场土耳其军队遭受重创的战争。 土耳其军队在军隅里战争中作出了巨大的牺牲，以使美军在没被全军覆没的情况下撤退；战场上在前线作战并防止美军和联合国军队造成重大伤亡。 这些战争过后不久，在1951年的新年前夕，中国和朝鲜军队试图对以16个国家的联合部队组成的整个联合国军队进行全面攻击，占领汉城（今首尔）后带领全队移至汉江以南。 而美国军队只能在首尔南部设防御阵地。军隅里战争后土耳其第一旅试图从战争中恢复，并在1951年1月中旬重新被派往前线。 做反击准备工作的这些日子里，1951年1月24日开始的前线侦察行动将要成为双方之间的冲突并历史上被称为金良场里185和156号高峰战的开始。 在这场战争中土耳其军队从前方攻击敌人，在两天内超标完成了任务，用刺刀进行攻击并占领了具有战略意义的重要山丘。随后，土耳其第一旅和土耳其第241步兵团于1951年1月25日占领了金良场里镇。 由于土耳其第一旅在1951年1月25日至27日的战争中取得的非凡成就，土耳其旅被美国国会一致授予了“优秀部队”称号和荣誉证书。 此外，韩国总统于1951年授予土耳其第一旅以“总统部队”称号。 1951年的美国国会一致通过并授予土耳其第一旅荣誉称号，会议中土耳其第一旅在1951年1月25日至27日在金良场里战争中的表现受到了广泛的赞扬。在荣誉称号授予仪式的最后一部分被说道：土耳其武装部队及其指挥下的部队在战争中的特殊及非凡的历史成就及其堪称典范的作战能力再次提高了他们的声誉。始终奉行民主原则的联合国和美国军队以及在朝鲜战争中如此出色的代表土耳其共和国的勇敢士兵，值得受到最高荣誉和各种赞赏。金良场里战战争取得了非常重要的成果；土耳其第一旅指挥下的所有指挥官和英雄们做出的牺牲和取得的成就被美国，欧洲，日本和许多其他国家的新闻机构称作是第二次军隅里胜利。世界的每个角落都向土耳其共和国政府和总参谋部发布了赞美土耳其第一旅的新闻并给此旅发来贺电。在这场战争中，中国军队首次被击败。 土耳其第一旅继军隅里战争之后第二次改变了战争历程。这场战争的胜利向联合国部队开放了前往首尔的道路。 因此，由于土耳其第1旅做出的牺牲和如此非凡的成就，由16个国家的联合部队组成的整个联合国军队放弃了撤离韩国计划, 联合国军队得到了进攻的机会。从而，联合国军队将要在各个战场上开始向北攻击，横渡汉江夺回首尔，并于1951年3月27日，将会到达第38纬度线上的位置。 在夺回首尔之后，为了访问并祝贺土耳其第一旅，美国将军马克·亚瑟（Mac Arthur）从东京来到韩国，并在1951年2月13日访问土耳其第1旅，对参加仪式的土耳其第1旅和第241团的士兵说：“我很高兴见到你们。 在日本，所有人称你们土耳其人是英雄。”在军隅里拯救了第八军，并在金良场里击败并歼灭了敌人的土耳其人，是英雄里的英雄。 土耳其人的字典里没有“不”这个字。 土耳其第一旅的指挥官给将军马克·亚瑟送了伊兹密尔塞尔丘克女子艺术学院的学生做的土耳其国旗，留作纪念。将军马克·亚瑟说，他将会用此国旗装饰挂在办公室里的阿塔图尔克肖像。 结果是：没有参加第二次世界大战、没有现代战争经验土耳其士兵，于1950年在韩国认识了美国武器。自然地，韩国没有机会做足够的军事训练和准备。 土耳其第一旅和第241步兵团的指挥官和英雄们在军隅里战争中损失了百分之二十的士兵；不可否认的是，他们第二次改变了朝鲜战争的命运；土耳其第一旅以在金良场里战争中突出的成就改变了朝鲜战争的历程。英雄们像保卫他们的祖国一样保卫了韩国，为了维护世界的和平从1.5万公里远处来到了韩国并为此牺牲了。1951年1月25日金良场里战役的成功是现今大韩民国存在的重要转折点。 土耳其军队作为后卫部队在朝鲜战争中的战场上，在前线，在撤退过程中承担了最具挑战性的任务，他们做出的牺牲是任何一个联合国成员国人民都无法想象的。我们在里祖国数千里的战场上作战并殉难的892名士兵（41名军官，25名士官，826名士兵），现在躺在大韩民国釜山市的联合国纪念馆中。愿他们在九泉之下安息。朝鲜战争开始的1950年6月25日和签署停火协议的1953年7月27日之间，在战争的各个阶段为世界和平做出了贡献的土耳其第1,2,3,4旅的指挥官和各级士兵取得令人难忘的成就，将永远被惦记。
在朝鲜战争中殉难的892名土耳其士兵和在1950-1951-1952-1953期间在土耳其第1,2,3,4旅服役1年的各级将领，军官，士官，士兵（22500名土耳其士兵）土耳其共和国政府为了尽快发放至今没有发放的`韩国`奖章和/或`世界和平`奖章，由国民议会将监督相关部门进行此项工作，尽快得到结果并给相应人员授予奖章；此项工作想让让殉难者在世的亲属和在世的退伍军人与他们的亲属知道他们并没有被祖国忘记，同时提高他们的战友和土耳其共和国公民的士气。除此之外，我将在涉及我国利益的另一个问题上表达我个人的看法。 1950年朝鲜战争开始时，美国向全球寻求帮助，联合国大会想尽快结束在朝鲜半岛的朝鲜和韩国之间的战争并以维护世界和平为目的召开了会议，并向联合国成员国寻求军事援助。土耳其是在1950年6月第一个响应联合国号召的国家，以4个旅大的规模成为了继美国之后的第二个强大的战斗力；为了对世界和平作出贡献，土耳其军队乘坐美国军舰从伊斯肯德伦出发，经过至少20-25天的海上航行到达了朝鲜半岛。土耳其遵守 “国家和平既是世界和平”的外交政策的首要原则，在朝鲜半岛土耳其武装部队指挥下的第1、2、3、4旅与联合国军对服役4年, 直到1953年7月27日签署停火协议。具有长期的和一贯的外交政策是成为一个大国的首要前提。考虑到如今和在2019年与朝鲜半岛上的各政府之间进行的和平谈判，可以说土耳其为世界和平做出的贡献仍在继续，因此就朝鲜半岛各方正在进行的和平谈判而言，土耳其有参与外交政策是有必要的。 作为一个退伍军人的儿子，我能在一定程度上理解在朝鲜战争中的先烈和退伍军人的亲属的感受和他们所经历的痛苦。我个人相信，朝鲜战争烈士，退伍军人和他们的亲属与土耳其共和国的权利需要被保卫。
* 退伍老兵杂志 - 土耳其退伍老兵协会出版 - 年份：2019/34 - 编号：149 - 页：18-20
** 图像 ATASE在2019年发表的照片-朝鲜战争中的土耳其军人- 摘自名为TurkishSoldier in theKoreanWar Through Pictures的 研究。
25 جون سنہ 1950۰ کو شروع ہونے والی جنگِ کوریا میں چینی افواج نے14-16 اکتوبر سنہ 1950 میں دریائے یالو پار کرتے ہوئے شمالی کوریا کی سرزمین پر حملہ کردیا جس کے نتیجے میں اقوامِ متحدہ کی افواج شکست کا سامنا کرتے ہوئے پسپا ہونے پر مجبور ہوگئیں۔ انہی دنوں میں ترک بریگیڈ کوریا پہنچی تھی۔ کوریا پہنچنے کے بعد آٹھویں امریکی فوجی دستے کی 25ویں ڈویژن کے ماتحت خفیہ کوڈ ’’نارتھ اسٹار‘‘کے نام سےمنسوب ترک بریگیڈ کو فوری طور پر محاذ کی اگلی صفوں میں بھیج دیا گیا جہاں سخت خونریز جنگ لڑی جا رہی تھی۔ اس طرح 26 سے 30 نومبر سنہ 1950 کے دوران لڑی جانے والی جنگِ کانوری میں ترک افواج کو بھاری جانی نقصان کا سامنا کرنا پڑا۔ کانوری کی جنگ میں ترک افواج نے دلیرانہ انداز میں امریکی اتحادی افواج کو بغیر کسی نقصان کے واپسی کا راستہ فراہم کیا اور محاذ جنگ میں پہلی صفوں میں امریکی اور اقوام متحدہ کی فوجوں کی جگہ لیتے ہوئے انہیں بھاری نقصان سے بچا لیا۔ اس جنگ کے کچھ عرصے بعد سنہ 1950 کی سالِ نو کی رات چینی اور شمالی کوریائی افواج نے اقوام متحدہ کے 16 ممبران کی مشترکہ افواج کے خلاف تمام محاذوں پر بھرپور حملہ کردیا اور سئیول پر قبضہ کرنے کے بعد پوری قوت کے ساتھ دریائے ہان کے جنوب میں پہنچ گئیں۔ امریکی افواج نے بڑی مشکل سے ان افواج کے خلاف سیئول کے جنوب میں ایک دفاعی مورچہ قائم کیا۔ کانوری کی جنگ کے بعد بحالی کی کوششوں میں مصروف پہلی ترک بریگیڈ کو جنوری سنہ 1951 کے وسط میں دوبارہ محاذ پر بھیجنے کا فیصلہ کیا گیا۔ جوابی حملے کی تیاری کے دوران 24 جنوری سنہ 1951 کو شروع ہونے والا جاسوسی پیش قدمی آپریشن کچھ عرصے میں دونوں افواج کے درمیان بڑی جنگ میں تبدیل ہوگیا جو تاریخ میں کمیانگ جنگ نی ۔۔185 اور 156 پہاڑیوں کی جنگ کے نام سے جانی جاتی ہے۔ ترک افواج نے اس جنگ میں سامنے سے دشمن پر حملہ کیا تھا اور دو دنوں میں ہی دیے گئے اہداف سے زیادہ کامیابی حاصل کرتے ہوئے اسٹراٹیجک اعتبار سے نہایت اہمیت کی حامل چوٹیوں پرقبضہ کر لیا۔ اس کے بعد 25 جنوری سنہ 1951 میں پہلی ترک بریگیڈ اور 241 ویں ترک انفنٹری رجمنٹ نے کمیانگ جنگ نی نامی قصبے پر بھی قبضہ کر لیا۔ 25 ، 27 جنوری سنہ 1951 میں لڑی جانے والی جنگ کے دوران غیر معمولی کامیابیا ں حاصل کرنے کے صلے میں امریکی کانگریس نے متفق طور پر پہلی ترک بریگیڈ کو یونین نشان اور امتیازی سندسے نوازا۔ اس کے ساتھ جنوبی کوریا کے صدر کی طرف سے بھی سنہ 1951 میں ترک بریگیڈ کو یونین نشان عطا کیا گیا۔سنہ 1951 میں امریکی کانگریس کی طرف سے متفقہ طور پر دی گئی امتیازی سند میں ترک بریگیڈ کو کمیانگ جنگ نی کی جنگ میں بہادری کا مظاہرہ کرنے پر بہت سراہا گیا۔ امتیازی سند کی طویل تفصیل کے آخر میں کچھ یوں لکھا ہے: ’’ ترک مسلح افواج اور اور ان کے ماتحت فوجی دستوں کی جنگ میں امتیازی اور غیر معمولی تاریخی کامیابیاں اور مثالی جنگی قابلیت نے ان کی عظمت میں مزید اضافہ کیا ہے۔ جمہوری اصولوں کے تسلسل میں مددگار اقوام متحدہ کے ساتھ امریکی افواج اور جمہوریہ ترکی کے سپاہیوں نے جنگ کوریا میں جس مثالی جرات کا مظاہرہ کیا ہے وہ انتہائی ستائش کے قابل ہیں۔‘‘
کمیانگ جنگ نی کی جنگ کے نہایت اہم نتائج برآمد ہوئے۔ امریکہ، یورپ، جاپان اور دوسرے بہت سے ممالک کی میڈیا ایجینسیوں نے ترک بریگیڈ کے ماتحت تمام کمانڈر، افسران اور سپاہیوں کی کامیابی اور جرات کو سراہا اور دوسری کانوری فتح کے طور پر یاد کیا۔ جمہوریہ ترکی کی حکومت اور سربراہ افواج کو دنیا بھر سے ترک بریگیڈ کی مثالی فتح پر خوب سراہا گیا اور مبارک باد کے ٹیلی گراف بھیجے گئے۔ اس جنگ میں پہلی دفعہ چینی افواج شکست سے دوچار ہوئی تھیں۔ کانوری کے بعد دوسری دفعہ جنگ کے رخ کو موڑنے والی ترک بریگیڈ نے اقوام متحدہ اور دنیا کے دیگر ممالک کوچینی فوج کی شکست اور پسپائی سے روشناس کروایا۔ اس جنگ میں حاصل ہونے والی کامیابی سے اقوام متحدہ کی افواج کو سیئول کی طرف پیش قدمی کا موقع ملا۔ اس طرح ترک بریگیڈ کی غیر معمولی جرات اور کامیابی کے باعث اقوام متحدہ کی 16 ممالک کی مشترکہ افواج نے کوریا سے نکلنے کا فیصلہ معطل کردیا اقوام متحدہ کی افواج کو حملہ کرنے کا موقع ملا۔ یوں اقوام متحدہ کی افواج نے تمام محاذوں پر شمالی جانب سے حملہ کیا اور دریائے ہان پار کرتے ہوئے سئیول کا قبضہ واپس لے لیا اور 27 مارچ سنہ 1951 کو 38ویں محاذ پر پہنچ گئیں۔ سئیول کا قبضہ واپس لینے کے بعد 13 فروری سنہ 1951 میں اقوام متحدہ کی افواج کے کمانڈر امریکی جنرل میک آرتھر ذاتی طور پر ترک بریگیڈ سے ملنے اور مبارک باد دینے کے لئے ٹوکیو سے سئیول تشریف لائے۔ ترک بریگیڈ سے ملاقات کے موقع پر انہوں نے اپنے جذبات کا اظہار ان الفاظ میں کیا: ’’آپ کو دیکھ کر بہت خوشی محسوس کر رہا ہوں۔ جاپان میں آپ ترک لوگوں کو ہر شخص ہیرو کے طور پر مانتا ہے۔ کانوری میں آٹھویں فوجی دستے کو تحفظ فراہم کرنے والے اورکمیانگ جنگ نی میں دشمن کو مغلوب اور پریشان کرنے والے ترک ہمارے ہیرو ہیں۔ ترکوں کی لغت میں نہیں کا لفظ موجود نہیں ہے۔ ‘‘ جنرل میک آرتھر نے اس بات کا بھی عندیہ دیا کہ وہ اپنے دفتر میں ترک جھنڈے اور اتاترک کی تصویر سجائیں گے۔ چونکہ ترکی نے دوسری جنگ عظیم میں شمولیت اختیار نہیں کی تھی اس لئے ترک فوجی ماڈرن جنگی ہتھیاروں کے استعمال کا تجربہ نہیں رکھتے تھے ۔ کوریا کی جنگ میں ترک فوجی پہلی بار امریکہ کے تیار کردہ جدید ہتھیاروں سے روشناس ہوئے۔ کوریا پہنچنے کے بعد ویسے بھی مکمل فوجی تعلیم اور تیاری ممکن نہ تھی۔ اس کے ساتھ کانوری کی جنگ میں بیس فیصد کے قریب جانی نقصان کا سامنا کرنے کے باوجود پہلی ترک بریگیڈ اور 241 ویں انفنٹری کے افسران اور سپاہیوں نے جنگ کوریا میں دوسری بار کمیانگ جنگ نی کے محاذ پر غیرمعمولی جرات دکھا کر جنگ کا نقشہ بدل کر رکھ دیا جو ایک تاریخی کامیابی تھی۔ سپاہیوں نے کوریا کا دفاع اپنے ملک کی طرح کیا اور دنیا کے امن کی خاطر 15 ہزار کلومیٹر کا سفر کر کے کوریا پہنچے اور اپنی جانوں کا نذرانہ پیش کیا۔ 25 جنوری 1951 میں کمیانگ جنگ نی کی جنگ میں حاصل ہونے والی کامیابی ، موجودہ جمہوریہ کوریا کے وجود اور تسلسل میں اہم کردار کی حامل ہے۔ کوریا میں جنگ زدہ علاقے میں اگلے محاذوں کی اگلی صفوں میں موجود ترک سپاہی پسپا ہونے والی افواج کو کور فراہم کرنے کے انتہائی مشکل کام پر معمور تھے جس نے اقوام متحدہ کی مشترکہ افواج کو حیران کردیا۔ اپنے ملک سے ہزاروں میل دور جنگ کرتے ہوئے شہید ہونے والے 892 تر ک فوجی ( 41 سینئرافسران، 25 جونیئر افسران اور 826 سپاہی) جمہوریہ کوریا کے پوسان شہر میں موجود اقوام متحدہ کے شہدا قبرستان میں ابدی نیند سو رہے ہیں۔ اللہ کرے ان کی روحیں شاد رہیں۔ 25 جون سنہ 1950 سے 27 جولائی 1953 تک جاری رہنے والی جنگ کوریا کے ہر موڑ پر دنیا کے امن کے لئے جدوجہد کرنے والی 1، 2 ، 3، 4 ترک بریگیڈ کے ہر درجے کے کمانڈر اور سپاہیوں کی بے مثال بہادری رہتی دنیا تک یاد رکھی جائے گی۔
جنگ کوریا میں شہید ہونے والے ۸۹۲ ترک فوجیوں کو اور 1950، 1951، 1952، 1953 کے سالوں میں ایک سال کے لئے فرائض منصبی ادا کرنے والے 1، 2، 3 اور 4 ترک بریگیڈ کے ہر درجے کے جنرل، افسران اور سپاہیوں ( 22500ترک فوجی) کو ابھی تک ترکی حکومت کی طرف سے کوریا میڈل اور امن میڈل سے نہیں نوازا گیا۔ اس سلسلے میں ترک اسمبلی کی طرف سے متعلقہ دستاویزات کی تیاری اور تمغات کی جلد ترسیل شہید ہونے والے فوجیوں کے عزیز و اقارب کو یہ باور کروائے گی کہ حکومت نے ان کی خدمات کو یاد رکھا ہے اس کے ساتھ ساتھ مسلح افواج اور ترک شہریوں کے مورال کو بلند کرنے کا باعث ہو گی۔ ان سب کے ساتھ ساتھ وطن عزیز سے متعلق ایک اور موضوع پر اپنی رائے کا اظہار کرنا ضروری سمجھتا ہوں۔ 1950 میں جنگ کوریا کے شروع ہونے کے ساتھ امریکہ کی طرف سے دنیا بھر سے مدد کی اپیل پر منعقد ہونے والے اقوام متحدہ کی جنرل اسمبلی کے اجلاس میں شمالی اور جنوبی کوریا کے درمیان فوری جنگ بندی کے ساتھ دنیا کے امن کو قائم رکھنے کے لئے اقوام متحدہ کے تمام ممبر ممالک سے فوجی امداد کی اپیل بھی کی گئی۔ اقوام متحدہ کی اس ا پیل کے جواب میں سب سے پہلے ترکی نے لبیک کہا اور چار بریگیڈ کی فوجی قوت فراہم کی جو کہ امریکہ کے بعد دوسری سب سے بڑی امدادی فوجی قوت تھی۔ دنیا کے امن کی خاطر ترک فوجی امریکی بحری جنگی جہازوں کے ذریعے اسکندرون سے کم ازکم 20 سے 25 دنوں کے طویل بحری سفر کے بعد جزیرہ نما کوریا پہنچے۔ جمہوریہ ترکی کی خارجہ پالیسی کے بنیادی نکتے ’’ ملک میں امن دنیا میں امن ‘‘ کے مد نظر 27 جولائی سنہ 1953 کی جنگ بندی کے معاہدے تک ترک مسلح افواج کی پہلی، دوسری، تیسری اور چوتھی بریگیڈ نے اقوام متحدہ کی مشرکہ افواج میں چار سال تک خدمات انجام دیں۔ ایک بڑی اور مضبوط ریاست کی شرائط میں سے ایک خارجہ پالیسی کا مستقل اور طویل مدتی ہونا ہے۔ موجودہ دور میں جزیرہ نما کوریا میں متعلقہ ممالک کے درمیان امن مذاکرات کو دیکھا جائے تو ترکی کی ڈپلومیسی ٹیبل پر عالمی امن میں حصہ داری کا جاری رہنا جزیرہ نما کوریا میں امن کی بحالی کے لئے جاری مذاکرات میں اہمیت کا حامل ہے۔ کوریا کی جنگ میں شامل ایک غازی کے بیٹے کے طور پر میں اس جنگ میں شہید اور زخمی ہونے والے فوجیوں کے عزیز و اقارب کے درد اور تکلیف کو کسی حد تک سمجھ سکتا ہوں۔ میں ذاتی طور پر اس بات کا یقین رکھتا ہوں کہ جمہوریہ ترکی کی طرف سے جنگ کوریا کے شہدا، غازی اور ان کے اقارب کے حقوق کا دفاع کرنا ضروری ہے۔
* جنگِ غازی میگزین۔ سال ۲۰۱۹/۳۴ شمار ۱۴۹ ص ۱۸/۲۰ Muharip Gaziler Dergisi,
** Görsel ATASE کے کام۲۰۱۹ سے لیا ہوا ہے۔ ترک سپاہی تصاویرمیں جنگِ کوریا میں۔
خلال الحرب الكورية التي بدأت في 25 يونيو 1950 ، انهزم جيش الأمم المتحدة واضطرّ إلى الانسحاب أمام هجوم القوات الصينية التي عبرت نهر يالو في 14-16 أكتوبر 1950 في كوريا الشمالية. كانت هذه الأيام أيضًا أيام وصول اللواء التركي إلى كوريا. بعد الوصول إلى كوريا، كان سيساق إلى المعركة اللواء التركي الأول المسمى برمز نجمة الشمال، تحت قيادة الفرقة 25 من الجيش الأمريكي الثامن، وسيقاتل في طليعة المجاهدين بالمعارك الشديدة الدموية. في الحقيقة، أصبحت معارك كونوري التي جرت في الفترة ما بين 26 إلى 30 نوفمبر 1950 حربًا سببت إلى خسائر فادحة للقوات التركية. أتاحت القوات التركية بتضحيات كبيرة في معارك كونوري فرصة الانسحاب للقوات الأمريكية دون أي تدمير أو خسر، ومع وجودها في الصفوف الأمامية في المعارك قد منعت من وقوع الجيش الأمريكي وجيش الأمم المتحدة في خسائر بخط المحاربة. بعد مدة قصيرة من هذه المعارك، ليلة عيد الميلاد عام 1951، حاول الجيشان الصيني والكوري الشمالي شن هجوم عام في خط النار ضد جيش الأمم المتحدة الذي يتكون من وحدات حربية من 16 دولة عضو في الأمم المتحدة. بعد الاستيلاء على سيول، تجاوزوا جنوب نهر هان. في مواجهة هذه القوات، تمكنت القوات الأمريكية من تكوين موقع دفاعي في جنوب سيول. في منتصف يناير من سنة 1951، كان سيساق اللواء التركي الأول الذي يحاول التعافي بعد معركة كونوري إلى خط النار مرة أخرى. في هذه الأيام التي تمت فيها الاستعدادات للهجوم المتبادلة، سوف تتحول عملية الاستطلاع المتقدمة، التي بدأت في 24 يناير 1951 إلى المعارك عامة بين الطرفين، وكانت ستبدأ الحرب التي ستذكر في التاريخ باسم معارك كوميانجانج -ني / معارك تلّ ذي ارتفاع 185 و 156.
وفي هذه المحاربة، القوات التركية التي تهاجم العدو في الجبهة تقدمت عبر الأهداف المقررة لها خلال يومين واستولت تلال مهمة من الناحية الاستراتيجية بهجوم الحربة. بعد ذلك، استولت على بلدة كوميانغجانج-ني في 25 يناير من سنة 1951 اللواء التركي الأول فرقة المشاة التركي 241. معاً.
ومن أجل نجاحه الاستثنائي خلال الحرب التي جرت بين يومين 25-27 يناير من 1951، كوفئت الكتيبة التركية الأولى بالإجماع بوسام الوحدة الممتازة من قبل الكونغرس الأمريكي.
بالإضافة إلى ذلك، منح اللواء التركي الأول وسام الوحدة الرئاسية الجمهورية من قبل رئيس الجمهورية كوريا في عام 1951. وفي نص الوسام الذي أقره الكونغرس الأمريكي بالإجماع سنة 1951، ذكر اللواء التركي الأول بثناء كبير في معارك 25-27 يناير 1951 معارك كوميانجانج ني. ويقال في القسم الأخير من هذا النص الطويل: "إن النجاحات التاريخية الاستثنائية للقوات المسلحة التركية والوحدات التي تحت أمرها، وقدراتهم القتالية النموذجية زادت من شهرتهم ضعفا. القوات المسلحة للولايات المتحدة الأمريكية والأمم المتحدة والقوات المسلحة لجمهورية تركيا التي تساعد استمرارية المبادئ الديمقراطية هم الجنود الشجعان الذين يمثلون وطنهم ببراعة في معارك كوريا يستحقون أعلى شرف وتقدير. أسفرت معارك كوميانججانج-ني عن نتائج مهمة جدا، وقد ذكر نجاح القادة والجنود كلهم في اللواء التركي الأول وتضحياتهم كانتصار ثانٍ لمعركة كونوري من قبل الصحافة ووكالات الأنباء في الولايات المتحدة وأوروبا واليابان والعديد من البلدان الأخرى في العالم. صدرت الأخبار التي تحدثت عن حكومة جمهورية تركيا والأركان الحربية التركية العامة بالثناء والتحميد في جميع أنحاء العالم. وأرسلت إلى اللواء برقيات التهنئة. لأنّ الجيش الصيني انهزم لأول مرة في هذه الحرب. وأبدى اللواء التركي الذي غير مسار الحرب للمرة الثانية بعد معركة كونوري لجيش الأمم المتحدة ودول العالم الأخرى، أن القوات الصينية قد تغلب عليها.
وفي الواقع، كان سيبدأ جيش الأمم المتحدة الهجوم على جميع الجبهات الشمالية، وسيتم استعادة سيئول عابرا نهر هان وفي 27 مارس 1951، كان سيتم الوصول إلى خط العرض 38. قد فتح هذا النجاح الطريق إلى سيول أمام قوات الأمم المتحدة. لذلك، بناءً على هذه التضحية الاستثنائية للواء التركي الأول ونجاحه تخلي عن خطة إجلاء كوريا لجيش الأمم المتحدة، والذي يتكون من 16 دولة عضو في الأمم المتحدة. وأتيحت فرصة الهجوم لوحدات الأمم المتحدة. بعد استرجاع سيئول، قائد جيش الأمم المتحدة الأمريكي الجنرال ماك آرثر الذي حضر من طوكيو إلى كوريا نفسه لزيارة وتهنئة اللواء التركي الأول والذي زاره في يوم 13 فبراير 1951، كان سينادي للواء التركي الأول ولجنود في موكب الحفل لفرقة241:
"أنا سعيد بمقابلتكم ويقول كلّ الناس في اليابان لكم: أن الأتراك هم الأبطال. الأتراك الذين خلصوا الجيش الثامن في كونوري وهزموا العدو في كوميانغجانج-ني، ودمروا، هم أبطال الأبطال. وليس للأتراك حدود." وأهدي للجنرال ماك آرثر كهدية تذكارية في ذلك اليوم علم تركي صنعته طالبات معهد الفنون سلجوق للبنات في أزمير. وقد قال الجنرال ماك آرثر إن العلم التركي سيزين صورة أتاتورك في مكتبه.
بالتالي: الجيش التركي الذي لم يشترك في الحرب العالمية الثانية والذي ليس لديه خبرة حرب حديثة وقتذاك، تعرّف على الأسلحة الأمريكية عام 1950 في كوريا. وبطبيعة الحال، لم يجد فرصة للقيام بالتدريبات العسكرية الكافية والاستعداد العسكري. من الظواهر التاريخية أن اللواء التركي وجنود فوج المشاة 241 وقادته الذي فقد طاقته الإنسانية الموجودة عشرين بالمئة قد غيّر مصير الحرب الكورية مرة ثانية بنجاحه الممتاز في معارك كوميانغجانج-ني. لقد دافع محمد شيك عن كوريا كأنّها موطنه الأصلي، وقد حضر إلى كوريا لحماية السلام العالمي من بعد 15 ألف كيلو متر وشهد من أجل ذلك. أصبح النجاح في معركة كوميانغجانج-ني في 25 يناير 1951 نقطة تحول هامة لتواجد جمهورية كوريا الراهنة. وفي الميادين التي تجري فيها الحروب في كوريا سواء كان في الهجمات الأمامية، أو عند الانسحاب لقد أظهر جنود الأتراك تضحيات لا يفهمها أي قوم عضو للأمم المتحدة متوليا أصعب مهمات كوحدة مؤخرة. إن جنودنا 892 جنديًا (ومنهم 41 ضابطًا و25 ضابطًا صفيا، 826 جنديا) الذين استشهدوا مقاتلين في الحروب بعيدا من وطنهم آلاف الكيلومترات، وإن مضجعهم في مقبرة الأمم المتحدة في مدينة بوسان بجمهورية كوري أسكنهم الله في فسيح جناته. بين شروع الحرب الكورية في 25 يونيو 1950 وبين يوم تم فيه التوقيع على اتفاق وقف إطلاق النار في 27 يوليو 1953، القادة والجنود في جميع المستويات للألوية التركية 1،2،3،4التي تقاتل للمساهمة في السلام العالمي، نجاحهم لا ينسى وسيحيى إلى الأبد. الجنود الأتراك الذين استشهدوا في الحرب الكورية 892 شهيدا، وجنودنا في 1950-1951-1952-1953 لمدة سنة ، 1 ، 2 ، 3 ، 4 والذين استخدموا في الألوية التركية في الحرب، عميدا، ضابطا ، ضباطا الصف، جنودا خدموا على جميع المراحل ( 22.500 جندي تركي) لم تعط لهم الميدالية الكورية و / أو ميدالية السلام العالمي من قبل الجمهورية التركية حتى الآن. ولمنح هذه الميداليات في أقرب وقت مستطاع يجب القيام بالدراسات من قبل البرلمان التركي عند السلطات المختصة واستنتاجها في أقرب وقت، وتوفير منحها لأصحاب الحقوق، وللذين يكونون على قيد الحياة من أقارب الشهداء وللذين يعيشون مع أقاربهم من المقاتلين، وهذا سيجعلهم يشعر بأنهم لم ينسوا وسيكون دعما معنويا لمواطنينا من جمهورية تركيا. وإضافة إلى كل هذه، يجب أن أعبر عن آرائي الشخصية حول قضية أخرى تهم بلادنا.
الجمعية العامة للأمم المتحدة التي اجتمعت بناءً على استنجاد الولايات المتحدة من العالم عام 1950عندما بدأت الحرب الكورية، طالبت من الدول الأعضاء في الأمم المتحدة بدعم عسكري لإنهاء الحرب بين كوريا الشمالية وكوريا الجنوبية في شبه الجزيرة الكورية ولضمان السلام في العالم. كانت تركيا أول دولة أجابت لدعوة الأمم المتحدة في يونيو 1950، وكانت ثاني أكبر قوة بعد الولايات المتحدة بحجم أربعة ألوية محاربة. وللمساهمة في السلام العالمي وصلت القوات التركية إلى شبه الجزيرة الكورية بعد رحلة بحرية على السفن الحربية الأمريكية استمرت 20-25 يوما على الأقل. كمقتضيات مبدأ " السلام في الوطن والسلام في العالم" الذي تعتمد عليه السياسة الخارجية التركية إلى أن تم توقيع على اتفاق وقف إطلاق النار في 27 يوليو 1953، استمرت خدمات اللواء الأول والثاني الثالث والرابع التابعة للقوات المسلحة التركية عند الجيش الأمم المتحدة لمدة أربع سنوات في شبه الجزيرة الكورية. اتباع السياسات الخارجية طويلة الأجل ومتسقة من أحد متطلبات كون دولة كبيرة، وإذا أخذ بعين الاعتبار محادثات السلام الجارية بين الدول المتعلقة في شبه الجزيرة الكورية في عام 2019، فوجود تركيا في الطاولة الدبلوماسية كاستمرارية لإسهامها في السلام العالمي اليوم، هو ضرورة لاستمرار مفاوضات السلام بين الطرفين في شبه الجزيرة الكورية.
أنا الذي من أحد أبناء المحاربين أعلم بماذا يشعر أقارب الشهداء والمحاربين وبماذا يعانون من الآلام المنبعثة من الحرب الكورية، وأنا أعتقد شخصياً أنّه يجب على جمهورية تركيا أن تدافع عن حقوق الشهداء والمحاربين في الحرب الكورية وحقوق أهلهم.
* Muharip Gaziler Dergisi – Türkiye Muharip Gaziler Derneği Yayını – Yıl: 2019/34 – Sayı: 149 – Sayfa: 18-20
** Görsel ATASE’nin 2019 yılında yayınladığı Fotoğraflarla Kore Savaşı’nda Türk Askeri – TurkishSoldier in the Korean War Through Pictures adlı çalışmadan alınmıştır.
در حین جنگ کره که در تاریخ ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ شروع شده بود، ارتش سازمان ملل در مقابل حملۀ نیروهای چینی که در تاریخ ۱۴-۱۶ اکتبر ۱۹۵۰ بعد ازعبور از رود یالو به خاک کرۀ شمالی وارد شده بودند ناموفق شده و مجبور به عقب نشینی شده بود. این روزها مصادف با روزهایی بودند که تیپ ارتش ترکیّه هم به کره رسیده بود. بلافاصله بعد از رسیدن تیپ شماره یک ترکیّه به کره، آن به فرماندهی ۲۵ اُمین بخش ۸ امین ارتش آمریکا داده شده و با نام رمزی " ستاره قطبی" به جبهه فرستاده شد و قرار بود در خطوط مقدّم این جنگ خونین و سخت بجنگد. به این ترتیب زدوخورد کونوری که در بین تاریخ ۲۶-۳۰ نوامبر ۱۹۵۰ اتفاق افتاده بود، یکی از زدوخوردهایی بود که ترکیِّه تلفات زیادی داده بود. در زدوخورد کونوری سربازان ترک با فداکاری های بزرگی که کردند توانستند از هلاک شدن نیروهای آمریکایی جلوگیری کنند که تا آنها بتوانند عقب نشینی کنند. سربازان ترکّیه با قرار گرفتن در خطوط مقدّم جبهه از دادن تلفات بالای ارتش آمریکایی و ارتش سازمان ملل جلوگیری کرده بودند. بعد از مدّت کوتاهی از این زدوخورد، در شب سال تحویل ۱۹۵۱ ارتش های چین و کرۀ شمالی بر تمامی جبهۀ ارتش سازمان ملل که از نیروهای جنگی۱۶ کشورعضو این سازمان تشکیل شده بودند شروع به یک حملۀ کلّی کرده و پس از تصرف سئول با تمام نیروهای خود به جنوب رود هان عبور کرده بودند. در مقابل این نیروها، نیروهای آمریکایی تنها توانسته بودند یک خط دفاعی را در جنوب سئول ایجاد کنند. تیپ شماره یک ترکّیه که در تلاش برای بهبودی بعد از زدوخورد کونوری بود قرار شد در اواسط ماه ژانویه دوباره به خطّ جبهه فرستاده شود. در این روزها که آماده سازی برای ضد حمله صورت می گرفت، عملیات اکتشافی که در روز ۲۵ ژانویۀ ۱۹۵۱ شروع شد پس از مدّتی به زدوخوردهایی میان دو طرف تبدیل شده و به جنگی که به تاریخ با نام جنگ کومیانگ جانگ نی/ زدوخوردهای تپّه های با ارتفاع ۱۸۵ و ۱۵۶ ثبت شد، قرار بود شروع شود.
در این جنگ نیروهای ترک که از جبهه به دشمن حمله کرده بودند طی دو روز از اهدافی که به آنها داده شده بود گذشته و تپّه هایی که دارای اهمیّت استراتژیک بودند را با حملۀ نیزه ای گرفته بودند. سپس روستای کومیانگ جانگ نی را در تاریخ ۲۵ ژانویۀ ۱۹۵۱ تیپ شماره یک ترکیّه و هنگ شمارۀ ۲۴۱ پیاده نظام ترکیّه گرفته بودند. بدلیل موفقیّت های فوق العادۀ تیپ شماره یک ترکیّه در جنگ اتفاق افتاده بین تاریخ های ۲۵-۲۷ ژانویۀ ۱۹۵۱ از طرف کنگرۀ آمریکا با اتفاق آرا مدال و تقدیرنامۀ نیروی ممتاز داده شده است. همچنین در سال ۱۹۵۱ از طرف رئیس جمهور کره، مدال وحدت ریاست جمهوری به تیپ شماره یک ترکیّه داده شده است. در تقدیرنامۀ مدال نیروی ممتاز که با اتفاق آرا از طرف کنگرۀ آمریکا به تیپ شماره یک ترکیّه داده شده است از جنگ کومیانگ جانگ نی با تعریف و ستایش بسیار سخن گفته شده است. در آخرین بخش این تقدیرنامه که طولانی است چنین گفته شده: " موفقیت های استثنایی و تاریخی فوق العادۀ نیروهای ترکیِّه تحت فرمانروایی نیروهای مسلح ترکیّه در جنگ و توانایی و استعدادهای ارزشمند جنگی قابل الگوی گیری آنها، به شهرت کسب شدۀ آنها یک مرطبه اضافه کرده است. یاری کنندگان ادامۀ اساس های دموکراسی یعنی سازمان ملل، نیروهای نظامی ارتش ایالت متحدّۀ آمریکا ، جمهوری ترکیّه و سربازان شجاع که از کشورهای خود در میدان های جنگ کره چنین درخشان نمایندگی کرده اند، لایق افتخار بالا و هرگونه استقبال و قدردانی هستند. " . جنگ کومیانگ جانگ نی باعث اتفاق افتادن نتایج خیلی مهمّی شده و در مطبوعات و آژانس های ایالت متحدّۀ آمریکا، اروپا، ژاپن و خیلی از کشور های دیگر از موفقیّت ها و نتایج فداکاری های همۀ فرمانداران و سربازان تیپ ترک مانند پیروزی کونوری دوّم سخن گفته شده است. برای دولت جمهوری ترکیّه، ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری ترکیّه و تیپ شماره یک ترکیّه از هر گوشۀ دنیا گزارش های خبری استقبال از پیروزی آنها ساخته شده و به تیپ تلگراف های تبریک فرستاده شده است. در این جنگ، ارتش چین برای اوّلین بار شکست خورده بود. تیپ شماره یک ترکیّه که بعد از جنگ کونوری برای دوّمین بار سیر جنگ را عوض کرده بود، به ارتش سازمان ملل و سایر کشورهای دنیا نشان داده بود که نیروهای چین قابل شکست هستند. با این پیروزی راه سئول برای نیروهای سازمان ملل باز شده بود. همچنین به علت موفقیّت و فداکاری های فوق العادّۀ تیپ شماره یک ترکیّه ارتش سازمان ملل که از ۱۶ کشور عضو این سازمان تشکیل شده بود از طرح و برمانۀ تخلیۀ کره منصرف شده و به نیروهای ارتش سازمان ملل امکان حمله ایجاد شده بود. در نتیجه ارتش سازمان ملل از همۀ جبهه ها به سمت شمال حمله کرد، از رود هان عبور کرد، سئول دوباره آزاد شد و در تاریخ ۲۶ مارچ ۱۹۵۱ به ۳۸ اُمین عرض جغرافیایی رسیده شد. بعد از پس گرفته شدن دوبارۀ سئول فرماندۀ آمریکایی لشکر سازمان ملل ارتشبد مک آرتور برای استقبال تیپ ترکیّه، شخصاً از توکیو به کره آمده و در تاریخ ۱۳ فوریۀ ۱۹۵۱ از تیپ شماره یک ترکیّه بازدید کرده و به سربازان مراسمی تیپ شماره یک و هنگ شمارۀ ۲۴۱ ترکیّه چنین خطاب کرده است: " از دیدن شما خوش بختم. همۀ ژاپن ترک ها را قهرمان صدا می کنند. ترک هایی که در کونوری ارتش هشتم را نجات دادند و در کومیانگ جانگ نی دشمن را شکست داده و آنها را پریشان کردند، قهرمان قهرمانان هستند. برای ترک ها هیچ چیزی غیر ممکن نیست. " . از طرف فرمانده های تیپ شماره یک ترکیّه به عنوان یادگاری آن روز به ارتشبد مک آرتور یک پرچم دست بافت ترکیّه که از طرف دانشجوهای هنرستان ایزمیز- سلجوق بافته شده بود هدیه داده شد. ارتشبد مک آرتور گفته است که این پرچم عکس آتاتورک را که در اتاق دفتر اداریش می باشد تزیین خواهد کرد. در نتیجه سرباز ترکیّه که به جنگ جهانی دوّم شرکت نکرده و در جنگ های مدرن در آن تاریخ تجربه نداشت با اسلحه های آمریکایی در کره در سال ۱۹۵۰ آشنا شده بود. طبیعتاً وقت و فرصت لازمه برای آموزش نظامی کافی و آماده سازی را هم در کره نتوانسته بود پیدا کند. تیپ شماره یک ترکیّه و ۲۴۱ اُمین هنگ پیاده نظام ترکیّه که در جنگ های کونوری بیست در صد از نیروی انسانی خود را از دست داده بود با موفقیّت های فوق العادۀ سربازان و فرمانداران تیپ ترکیّه در جنگ کومیانگ جانگ نی سرنوشت و سیر جنگ را عوض کرده بود و این یک واقعیّت تاریخی است. سربازان ترکیّه از کره مثل وطن خود دفاع کرده، از ۱۵ هزار کیلومتر فاصله برای دفاع از صلح جهانی به کره آمده و در این راه جان باخته بودند. موفقیّت کسب شده درجنگ کومیانگ جانگ نی درتاریخ ۲۵ ژانویۀ ۱۹۵۱ یکی از نقاط عطف ادامۀ موجودیّت جمهوری کره تا با امروز بوده است. در میدان های جنگ کره با قرار گرفتن درخط های مقدّم جبهه و در عقب نشینی ها با بودن در پشت نیروهای عقب نشین یعنی با داشتن سختترین مأموریت ها، سربازان ترکیّه نوعی فداکاری از خود نشان دادند که قابل فهم هیچ کدام از کشور های عضو سازمان ملل نمی باشد. ۸۹۲ شهید ما که در فاصلۀ هزاران کیلومتر از وطن خود به شهادت رسیده اند (۴۱ افسر، ۲۵ درجهدار و ۸۲۶ سرباز) امروزه در شهر پوسان جمهوری کره در گلستان شهدای سازمان ملل مدفون هستند. روحشان شاد باد.... موفقیّت های غیر قابل فراموش سربازان و تمامی فرمانداران تیپ های شمارۀ ۳،۲،۱ و۴ ترکیّه برای کمک به صلح جهانی در تمامی مرحله های جنگ از تاریخ شروع آن ۲۵ ژوئن ۱۹۵۳ تا تاریخ امضاء شدن معاهدۀ آتش بس، همیشه زنده خواهد ماند.
برای تقدیم مدال کره و مدال های صلح جهانی از طرف جمهوری ترکیّه به ۸۹۲ شهید مان در جنگ کره و تمامی سربازهای موظّف در کره بین سال های ۱۹۵۰-۱۹۵۱-۱۹۵۲-۱۹۵۳ به مدّت یک سال از تیپ های شمارۀ ۳،۲،۱ و ۴ ترکیّه از تمامی سطوح فرماندهی: سرلشکر، افسر، درجهدار و سرباز (۲۲.۵۰۰ سرباز ترک) باید فعالیّت های لازمه از طرف مجلس ملی کبیر ترکیه انجام داده شده و در کوتاه ترین مدّت به نتیجه رسیده و به شایستگان، این مدال و یا مدال ها داده شود، این امر باعث خواهد شد که خانواده های زندۀ شهدا و جانبازان زندۀ ما احساس کنند که از طرف دولت ما فراموش نشده اند و همچنین این امر به نیروهای مسلح و شهروندان جمهوری ترکیّه روحیه خواهد داد. علاوه بر تمامی این موارد باید در مورد موضوع دیگری که مربوط به کشورمان می باشد نظرهای شخصی خود را بیان کنم. در سال ۱۹۵۰ که جنگ کره شروع شد، پس از در خواست کمک بین المللی آمریکا، مجمع عمومی سازمان ملل برای تمام کردن فوری جنگ اتفّاق افتاده میان کرۀ شمالی و کرۀ جنوبی و فراهم کردن صلح جهانی از کشور های عضو سازمان ملل کمک نیروی جنگنده درخواست کرده است. به این در خواست سازمان ملل در ژوئن ۱۹۵۰ اوّلین پاسخ مثبت را دولت جمهوری ترکیّه داده و با قدرت نظامی چهارتیپ بعنوان دومین نیروی جنگنده بعد از آمریکا برای کمک به تأمین صلح جهانی بعد از ۲۰-۲۵ روز سفر دریایی از بندر اسکندرون با کشتی های جنگی آمریکا به شبه جزیرِۀ کره رسیده است. بنا به مقتضای سیاست خارجی جمهوری ترکیّه که بر اساس " صلح در کشور و صلح در جهان" است تا معاهدۀ آتش بس امضاء شده در تاریخ ۲۷ جولای ۱۹۵۳ نیروهای تیپ شماره ۱، ۲، ۳ و ۴ وابسته به نیروهای مسلح ترکیّه زیر نظر ارتش سازمان ملل در شبه جزیرۀ کره مأموریت انجام داده است. یکی از مقتضیات بودن یک کشور و دولت بزرگ داشتن یک سیاست خارجی بلند مدت و پایدار است. اگر مذاکرات امروزی و سال ۲۰۱۹ در بین کشورهای ذیربط در شبه جزیرۀ کره در نظر گرفته شود در ادامۀ کمک های ترکیّه برای تأمین صلح جهانی، امروزه هم قرار گرفتن ترکیّه در مذاکرات دیپلماتیک از لحاظ مذاکرات صلح میان طرفین در شبه جزیرۀ کره شرطی الزامی می باشد. به عنوان یک فرزند جانبازی که احساسات و دردهای کشیده شدۀ خانواده های شهید و جانباز جنگ کره را نسبتاً می دانم، شخصاً باور دارم که از حقوق دولت جمهوری ترکیّه باید دفاع شود.
* Muharip Gaziler Dergisi (مجلّۀ جانبازان جنگنده)، نشریۀ انجمن جانبازان جنگنده ترکیّه، سال: ۲۰۱۹/۳۴ – شماره: ۱۴۹ – صفحه : ۱۸ – ۲۰
*برگرفته شده از کار گورسل آتاسه(Gürsel Atase) که در سال 2019 به اسم «سرباز ترک در جنگ کره با عکس ها» ( آرشیو ستاد کل نیروهای مسلح ترکیّه ) منتشر شده است.
Çeviriler:
● ALMANCA - PROF. DR. ÜNAL KAYA ●
● ARAPÇA - PROF. DR. KEMAL TUZCU ●
● Çince Doç. Dr. Gürhan Kirilen ●
● FARSÇA - PROF. DR. HİCABİ KIRLANGIÇ
● RUSÇA - DR. ÖĞRETİM ÜYESİ ÇİĞDEM DALKILIÇ ●
● FRANSIZCA - PROF. DR ARZU ETENSEL İLDEM, DR. ÖĞRETİM ÜYESİ ÇAĞRI EROĞLU ●
● İNGİLİZCE - PROF. DR. NAZAN TUTAŞ ●
● İSPANYOLCA - PROF. DR. NECATİ KUTLU, ARŞ. GÖR. MELİKE YAZICI ÇANGUR ●
● İTALYANCA - PROF DR NECDET ADABAĞ ●
● KIRGIZCA - PROF DR. GÜLZURA CUMAKUN, DR. ÖĞR. ÜYESİ FİLİZ KILIÇ ●
● KORECE - ARŞ. GÖR. MEDİNE PALA ●
● LEHÇE - PROF. DR. NEŞE M. YÜCE, MALGORZATA KOLOĞLU ●
● TÜRKMENCE - DOÇ. DR. BEDRİ SARIYEV
● BULGARCA - PROF. DR. HÜSEYİN MEVSİM ●
● URDUCA - DR. ÖĞRETİM ÜYESİ AYKUT KİŞMİR
● HİNTÇE - DR. ÖĞRETİM ÜYESİ YALÇIN KAYALI ●
● YUNANCA - PROF. DR. LEVENT KAYAPINAR ●
